Χρήστος Ζαβός
Άλλο και τούτο.
Πρώτη φορά συμφωνούμε ότι ορθώς λήφθηκε η απόφαση για διακοπή του αγώνα, πρώτη φορά οι δύο ομάδες συναίνεσαν δικαίως στην απόφαση του διαιτητή … έλαχε κιόλας για πρώτη φορά να ψάχνουμε από που έπεσε η κροτίδα.
Κροτίδα έπεσε δίπλα σε άνθρωπο που εργαζόταν και αναζητούσαμε όχι τον δράστη, αλλά από που έπεσε η κροτιδα. Λες και την έριξαν Χούθι από καλά κρυμμένο οχύρωμα
Κροτίδα έπεσε δίπλα σε άνθρωπο που εργαζόταν και αναζητούσαμε όχι τον δράστη, αλλά από που έπεσε.
Ωσάν και ψάχνουμε ποιος κρατάει πεντόλιρα στην τσέπη του ή που φυλάει τον αρραβώνα του οπαδός της Σαλαμίνας ή του ΑΠΟΕΛ.
Πρωτόγνωρο, συναρπαστικό, μοιάζει με της Αγκάθα Κρίστι αριστούργημα.
Μόνο που η πλοκή εκτυλίσσεται όχι σε βικτωριανό παλάτι στην αγγλική ύπαιθρο, ανάμεσα σε πέντε- δέκα παρευρισκόμενους, αλλά σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, με κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, εν τη παρουσία χιλιάδων θεατών, με τηλεοπτική κάλυψη και κυρίως επί εποχής ( εδώ γελάμε) «Κάρτας Φιλάθλου».
Χρειάστηκε να περάσει ένα βράδυ έως ότου ο εκπρόσωπος της αστυνομίας, αποφασίσει να μας δώσει τα σημεία του ορίζοντα μέσα από τα οποία προκύπτει η κατεύθυνση της κροτίδας.
Ας είναι.
Είναι και αυτό ένα βήμα, μήπως και την επόμενη φορά, όχι μόνο δεν θα ψάχνουμε από που, αλλά θα συλλαμβάνεται ο δράστης ή ακόμη καλύτερα έστω και ουτοπικά, δεν θα έχει την δυνατότητα να περνάει τα «παιγνίδια» του για να παίξει με φίλους.
Μέχρι τότε… ας ξεκινήσουμε από το που.
