Χρήστος Ζαβός
Αναγνωρίζω ότι με το εν λόγω κείμενο ενδεχομένως να θεωρηθώ εχθρός της Ανόρθωσης και πολέμιος των ιδεών που πρεσβεύει.
Ταυτόχρονα όμως διερωτώμαι ποιο κομμάτι των ιδεών της Ανόρθωσης Αμμοχώστου πρεσβεύει, η συμπεριφορά ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τον πάγκο και άμα κρίνουν ότι ο αντίπαλος προπονητής παραφέρθηκε, λαμβάνουν αυτοβούλως το δικαίωμα να τον λυντσάρουν, να τον προσβάλουν, να του φτύσουν, να του αναθεματίσουν κάθε όσιο και ιερό, βάζοντας στο στόμα τους ακόμη και τα ίδια του τα παιδιά;
Από πού και ως που, η χυδαιότητα είναι συνυφασμένη μ’ αυτό που εννοούμε ηλεκτρική ατμόσφαιρα; Ας αφαιρέσουμε επιτέλους λίγο μίσος από την νοοτροπία μας μήπως και δεν μεταδοθεί στα παιδιά μας.
Το θέμα στο πιο κάτω κείμενο δεν είναι αποκλειστικώς η Ανόρθωση. Η αφορμή όμως σχετίζεται με τα γεγονότα του παιγνιδιού κόντρα στον Άρη.
Ας υποθέσουμε ότι ο Σπιλέφσκι και ο κάθε Σπιλέφσκι είναι ένα σκουλήκι βρωμερό, αλαζόνας, απολίτιστος, ερειστικός, διάβολος του κερατά που δεν διστάζει να γυρίσει να βρίσει ακόμη και την κερκίδα. Ποιος αλήθεια δικαιοδοτείτε να πάρει το νόμο στα χέρια του για να τον τιμωρήσει; Υπάρχουν ή όχι αρμόδιοι στο γήπεδο για να τιμωρήσουν την συμπεριφορά ενός επαγγελματία;
Αναφερόμενοι στο Σπιλέφσκι συγκεκριμένα, ως προπονητή του Άρη, όλα του κόσμου τ' άδικα να είχε στο Παπαδόπουλος, είπε μια αλήθεια στις δηλώσεις του αμέσως μετά το ματς. Ότι είμαστε στο 2023!!!
Και επί τούτου πρέπει ν’ αλλάξουμε. Όλοι και ο καθένας ξεχωριστά.
Όχι ν' αλλάξει το Αντώνης Παπαδόπουλος που ήταν και παραμένει η πιο σκληρή έδρα στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Ούτε η ένταση, ούτε ο παλμός, ούτε η πίεση στον αντίπαλο, ούτε τα συνθήματα, τίποτα απ’ ότι τέλος πάντων δημιουργεί την ηλεκτρική ατμόσφαιρα του Παπαδόπουλος και του κάθε γηπέδου ανά την Κύπρο.
Το μόνο που χρειάζεται να διαφοροποιηθεί είναι ακριβώς η αίσθηση του καθενός ότι μπορεί να γίνει τιμωρός. Ότι μπορεί να πάρει στα χέρια του το νόμο και να κατακρεουργήσει όποιον θεωρηθεί παραβάτης, ερειστικός, αλαζόνας. Ότι δύναται ως μέλος της μάζας, να καταστρέψει έναν αντίπαλο, να του διαλύσει την όποια υπόσταση του.
Κακά τα ψέματα , χωρίς στρουθοκαμηλισμούς, η χυδαιότητα που εισρέει μέσα στα γήπεδα από τις κερκίδες σ’ όλα τα κυπριακά γήπεδα, παραμένει άνευ ορίων. Οι κατάρες και οι αναθεματισμοί, το βρίσιμο ακόμη και των μελών της οικογένειας των αντιπάλων παραμένει δυστυχώς συστατικό στοιχείο του μέσου κύπριου οπαδού.
Οι κατάρες που επινοεί το αρρωστημένο μυαλό του καθενός, περιλαμβάνει τις βαριές ασθένειες και φτάνουν ως τα παιδιά του επιτιθέμενου. Είναι δε τόση η αρρώστια που δεν περιορίζεται στους αντιπάλους αλλά και σε ανθρώπους που υπηρετούν τις ομάδες τους.
Δείτε το παράδειγμα της ΑΕΚ που τιμωρήθηκε μετά από καταγγελία ότι οι οπαδοί της έφτυναν τον προπονητή τους (!!). Ποιος αλήθεια μες τούτο τον τόπο αποκτά το δικαίωμα να επιτεθεί με τέτοιο τρόπο σε κάποιο συνάνθρωπο του εν ώρα εργασίας;
Από πού και ως που στην τελική, η χυδαιότητα είναι συνυφασμένη μ’ αυτό που εννοούμε ηλεκτρική ατμόσφαιρα;
Φτάσαμε το 2023 και οι συμπεριφορές όπως και οι αντιλήψεις πρέπει ν’ αλλάξουν.
Πως όμως ν' αλλάξουν όταν καλά, καλά τέτοιου είδους πράξεις τείνουν να θεσμοποιηθούν, αν λάβουμε κιόλας υπόψη τις περιγραφές κάποιων δημοσιογράφων (!!) που λίγο πολύ καταδικάζουν την στάση του επαγγελματία, μα όχι του πλήθους;
Ας κάνουμε επιτέλους ένα μικρό βήμα μπροστά μήπως και κάποτε αφαιρεθεί λίγο μίσος από την νοοτροπία μας και δεν μεταδοθεί στα παιδιά μας.
Το ξανά λέω και συγχωρείστε με!! Το φαινόμενο μήτε Ανορθωσιάτικο, μήτε δυστυχώς περιορίζεται στο Αντώνης Παπαδόπουλος.
Είναι κυπριακό, ξεκινάει από τα σπίτια και δια της οικογένειας, πάει στο σχολείο και από κει διοχετεύεται ανά τους δρόμους ή τα γήπεδα δηλητηριάζοντας κάθε λειτουργεία της κοινωνίας μας.
