Χρήστος Ζαβός
Ναι ναι καλά ο Ιταλός το πήρε πως το πήρε το ντέρμπι, η ομάδα κέρδισε τους απέναντι δικαίως και μάγκικα, ο Κακουλλής ήταν σούπερ, ο Μπέζους όσο έπαιξε μάγος, ο Χάμπος πανταχού παρών, ο Σίμιτς σκόραρε… άμα έρθει και καμιά μεταγραφή να κλείσει το ρόστερ, θα κλείσουν τα στόματα ολονών που εδώ και μήνες φωνάζουν και οδύρονται για ενίσχυση.
Επί τούτου, στο ρεπορτάζ έτσι όπως τουλάχιστον διαβάζω παίζουν ονόματα τύπου Αμό, Αλιού, κάποιοι λεν για επιθετικό κορυφής και κάποιοι για εξτρέμ.
Για τους Αμό και Αλιούμ γράφεται και λέγεται, ίσως πάρουν και κανά σέντερ φορ , στόπερ ή δεξιό μπακ ή κάποιον τέλος πάντων που θα υπολογίζεται από τη μέση και πίσω, δεν ακούμε.
Αυτό που δεν πουλά, δεν πολύ συζητιέται και δεν είναι βασικό αντικείμενο συζήτησης είναι η άμυνα και κατά πόσο θα ενισχυθεί ή όχι.
Ορθώς όλοι στέκονται στον ανανεωμένο Μπέζους ή στο πρότζεκτ Κακουλλή, άμα όμως είναι ν’ αριθμήσουμε τα σημαντικότερα ζητήματα που προέκυψαν μέσα από τα οκτώ ματς που έδωσε η ομάδα φέτος, η αμυντική λειτουργεία της δεν μπορεί σε καμία περίπτωση ν’ αγνοηθεί.
Η συζήτηση επ' αυτού ξεκινά στον Κουλιμπαλί που ομολογουμένως έκανε μεγάλες αγγούρες και τελειώνει στο Νικόλα Παναγιώτου που πολλοί τον αναμένουν όπως οι χριστιανοί τον Χριστό. Σαν μεσσία.
Πάντως μέσα από το ρεπορτάζ δεν βγαίνει προς τα έξω ότι η ομάδα κοιτάει ή σκέφτεται να ενισχυθεί από τη μέση και πίσω. Άμα δε λάβουμε υπόψη τις τοποθετήσεις του Γιάνσον σχετικά με την πληρότητα του ρόστερ, τότε δύσκολα μπορεί κανείς να προβλέψει ότι θα υπάρξει ενίσχυση.
Για τους Αμό και Αλιούμ γράφεται και λέγεται, ίσως πάρουν και κανά σέντερ φορ για να προστεθεί ως επιλογή μαζί με Κακουλλή και Καρίμ, στόπερ ή δεξιό μπακ ή κάποιον τέλος πάντων που θα υπολογίζεται από τη μέση και πίσω, δεν ακούμε.
Και ας συμφωνούν άπαντες ότι στα μετόπισθεν δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να πάρει το ρόλο του ηγέτη, παρά μόνο αυτός που απουσιάζει δηλαδή ο Νικόλας Παναγιώτου. Ο οποίος πέρσι δεν αγωνιζόταν καν έως ότου έρθει ο «Γάτος» και τον ρίξει στα βαθιά, έχοντας όμως μαζί του ως σωσίβιο έναν σούπερ έμπειρο παίκτη όπως ο Γιούστε.
Ασφαλώς η συζήτηση για τον στόπερ- ηγέτη θα μας κρατάει συντροφιά έως ότου, κάποιος εξ αυτών θ’ αναλάβει το ρόλο του. Αν είναι αυτός ο Κουλιμπαλί, που μέχρι στιγμής πάντως προκαλεί ανησυχία ή ο Λάγκ που ποτέ δεν ήταν ο αρχηγός στην άμυνα ή ο Μίλετιτς και ο Νικόλας, ο χρόνος θα το δείξει.
Μπορεί και να μην είναι θέμα ατόμων, αλλά δουλειάς και δεσίματος. Μπορεί δηλαδή με το πέρας των ματς, η άμυνα ν’ αποκτήσει χημεία, συνοχή και να παν όλα ρολόι. Οι ανησυχίες πάντως υπάρχουν και μάλλον δεν είναι αδικαιολόγητες.
Η Ομόνοια μέχρι στιγμής παρουσιάστηκε ευάλωτη στην άμυνα, ο νέος παίκτης που ήρθε για να προσθέσει ασφάλεια προκαλεί ανασφάλεια, ο υποψήφιος ως ηγέτης της απουσιάζει λόγω τραυματισμού, ενώ οι Μίλετιτς και Λάγκ μοιάζουν με το «έτσι και γιουβέτσι». Μια δηλαδή παίζουν καλά και μια όχι.
Ερωτηματικό παραμένει και για τη θέση του δεξιού μπακ, καθώς πέραν του «τίμιου» Μάθιους, ο Ψάλτης καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να αγωνίζεται στην Ομόνοια και να σηκώσει το βάρος γιατί όχι του βασικού. Μακάρι για το παιδί, να γίνει ο Κακουλλής στα δεξιά της άμυνας… μέχρι στιγμής όμως δεν το έχει κάνει. Του αξίζει η ευκαιρία και ευχόμαστε να την πάρει.
Τελειώνοντας για την άμυνα, αριστερά η ομάδα παίζει με παίκτη βασικό που ήρθε στην θεωρία για μπακ απ του Λέζιακς. Ο Τσέχος δεν λέει να σταθεροποιηθεί, δεν είναι αυτός που γνωρίζουμε συνεπώς απομένει να δούμε αν ο Σιπριάνο θα αποδειχθεί λίρα εκατό που κολλά στην τετράδα πίσω. Αμυντικά δεν ειναι αυτό που λέμε τσιμέντο.
Γενικώς τσιμέντο δεν πολύ υπάρχει στην άμυνα και νομίζω άπαντες το έχουν παρατηρήσει. Εάν θα δημιουργηθεί με το πέρας του χρόνου, θα το δούμε...
