Χρήστος Ζαβός
Στα πρώτα ματς της χρονιάς, ο καθένας λέει και βλέπει ότι θέλει.
Κάποιος βλέπει την ομαδική δουλειά, κάποιος προσπαθεί να εντοπίσει την φιλοσοφία του νέου προπονητή, κάποιος εστιάζει στους παίκτες, ιδιαίτερα στους καινούργιους, κάποιος πολύ μαλάκας, επιχειρεί να βρει ψεγάδια για να γκρινιάζει και κάποιος είναι παντελώς άσχετος και του αρκεί απλά να κερδίζει η ομάδα.
Πόσα ματς χρειάζεται κανείς, για να διαπιστώσει ποιο είναι πιο επιθετικό μπακ, ανάμεσα σε Μασούρα και Μάθιους; Ή ότι υπάρχει διαμοιρασμός εργασιών ανάμεσα στους χαφ; Ή ότι κατασκευάζει τη δεξιά μεριά
Πάντως, ολονών οι απόψεις, είναι μπολιασμένες από συναίσθημα.
Λίγο ο ενθουσιασμός, λίγο η αγωνία για το καινούργιο, η προσδοκία, η ελπίδα που έχει ο καθένας καταλήγεις σε κάποια συμπεράσματα κάπως ακραία.
Άμα δηλαδή μιξάρουμε την άποψη με το συναίσθημα, καταλήγουμε ότι ο Μάριτς είναι ο Ρόντρι και ο Εράκοβιτς, ο Μπέλινγκχαμ.
Άμα κιόλας θυμηθούμε τον Μάθιους, το «μπεζ κεραμικό», θα καταλήξουμε ότι ο Μασούρας είναι πέτρα Καρύστου ή ο Ντάνι Άλβες πριν φυλακιστεί!!
Όσον αφορά τον Εβάντρο… μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει σε ποια θέση τον προορίζει ο Νταμπράουσκας, παρά αν είναι μάγος ή ταχυδακτυλουργός που εξαφανίζει, εμφανίζει κουνέλια
Τίποτα απ’ όλα τα πιο πάνω δεν ισχύει, ούτε και φυσικά το αντίθετο. Ο Εράκοβιτς δεν είναι Φράνσον, ο Μάριτς δεν είναι ο Λοέ (λ) (τον θυμάσαι;) ούτε και ο Μασούρας είναι πατάτα.
Όλοι και όλα θα κριθούν στη συνέχεια και όχι από τον πρώτο ή τον δεύτερο αγώνα.
Στον πρώτο αγώνα προσπαθεί κανείς να διαπιστώσει, πως ενσωματώνονται οι νέοι παίκτες και επ’ αυτού, το πρόσημο είναι πέρα για πέρα θετικό. Και οι τρεις μαζί και ο Εβάντρο, λειτούργησαν ως κομμάτι της ομάδας, δείγμα της υγείας που διαθέτει το σύνολο.
Επιπλέον επιχειρεί κάποιος να εντοπίσει, ποια στοιχεία της περσινής ομάδας διατηρεί ο προπονητής και σ’ αυτό είδαμε ότι ανασταλτικά η ομάδα βασίζεται στο στήσιμο και τις αλληλοκαλύψεις που πέρσι δημιούργησε ο Αναστασίου.
Επίσης από τις «παλιές συνήθειες» διατηρήθηκαν αυτοματισμοί όπως αυτοί που έγιναν από την αριστερή μεριά, ειδικά σε μια φάση στο 40ο λεπτό με τους Χάμπο, Χαμάς και Σεμέδο, να κρύβουν την μπάλα στους Γεωργιανούς.
Όσον αφορά την φιλοσοφία του νέου προπονητή και κάποια καινούργια πράγματα που είδαμε…
Πόσα ματς χρειάζεται κανείς, για να διαπιστώσει ποιο είναι πιο επιθετικό μπακ, ανάμεσα σε Μασούρα και Μάθιους;
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις ότι η θέση του δεξιού μπακ, θα λειτουργήσει διαφορετικά υπό τον Νταμπράουσκας; Πόσα διπλώματα πρέπει να διαθέτεις, για να διαπιστώσεις ότι το μοντέλο «Χαμάς» (ποιος από τον Απόλλωνα, άφησε αυτό τον παίκτη ελεύθερο;), θα επιχειρηθεί να υιοθετηθεί και από την δεξιά μεριά;
Γενικώς η δεξιά μεριά της Ομόνοιας, είναι υπό κατασκευή. Πιο επιθετικό μπακ, μάλλον έναν εξτρέμ που θα παίζει με το δεξί, αφήνοντας τον Μασούρα να κάνει όλη την γραμμή και τρίγωνα, όπως αυτά που γίνονται στην αριστερή μεριά.
Σε μια φάση κιόλας, επιχειρήθηκε από τους Εράκοβιτς, Σίμιτς και Μασούρα το τρίγωνο, μα στην Ομόνοια οι «αριστεροί», είναι άλλο επίπεδο και πολύ πιο έτοιμοι.
Από κει και πέρα, είναι πασιφανές ότι ο Λιθουανός δεν έχει καμία διάθεση ν’ αφήσει την ομάδα εξαρτώμενη από ένα παίκτη, όσον αφορά το δημιουργικό της κομμάτι.
Το δημιουργικό παιγνίδι του Λιθουανού και δη από τον άξονα, δεν φαίνεται να περιορίζεται στον Μπεζούς, τον Εράκοβιτς, τον Εβάντρο ή όποιο λογίζεται ως επιθετικό χαφ.
Αντιθέτως φάνηκε ξεκάθαρα ότι υπάρχει διαμοιρασμός ευθυνών ανάμεσα στους τρεις (Μάριτς, Χάμπο,Εράκοβιτς), υιοθετώντας έτσι βασικές παραμέτρους του σύγχρονου ποδοσφαίρου.
Και ο Εράκοβιτς γυρνά πίσω και ο Μάριτς πάει μπροστά και ο Χάμπος πάει πλάγια, γενικώς οι χαφ κινούνται ανάλογα των αναγκών του παιγνιδιού. Δεν υπάρχει κανείς στατικός πίσω από τον επιθετικό, όπως και κανείς δεν στέκεται μπροστά από τους αμυντικούς. Λογίζεται ως ένα 4-3-3, παρά 4-2-3-1.
Η Ομόνοια του Νταμπράουσκας, γενικώς έχει ακόμη πολλά πράγματα να κάνει. Στα των μεταγραφών, να φέρει δεξί εξτρέμ κλάσης για να χτιστεί η δεξιά μεριά, να αποφασίσουν (μάλλον θα ξέρουν) αν θα αποκτήσουν έναν ακόμη χαφ ή θα διαφοροποιήσουν την τριπλέτα των φορ με την φυγή του Μπάκιτς.
Αναλόγως του προγραμματισμού, θα καταλήξουμε και που προορίζεται κυρίως ο Εβάντρο, μα και ο Σίμιτς.
Ο πρώτος έδειξε με το καλημέρα ότι διαθέτει καλά χτυπήματα στέλνοντας την μπάλα στο πόδι του Κουλιμπαλί, ενώ τοποθετήθηκε ως επιθετικό χαφ. Ίσως κιόλας η απόφαση του Νταμπράουσκας να συνδέεται και με τα λεγόμενα του στην συνέντευξη τύπου, που άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποκτηθεί ή όχι επιθετικό χαφ.
Στο αγωνιστικό χρειάζεται να αξιοποιηθεί περαιτέρω ο Στεπίνσκι ( από ατυχία δεν σκόραρε χθες), να βελτιωθούν οι συνεργασίες από τη μέση και μπροστά και να καταστεί η ομάδα επικίνδυνη στα στημένα. Σε τούτο τον τομέα, έσκισαν αφού ο Κουλιμπαλί την είδε Ράουφμαν.
Μιας και καταλήξαμε στον Κουλιμπαλί, η ομάδα ανασταλτικά συνεχίζει από κει που ήταν πέρσι, μα να ξεκαθαρίσουμε ότι το τεστ « Τορπέντο» δεν μπορεί να λογίζεται ως επιπέδου.
Από κει και πέρα, κάποια πράγματα φάνηκαν, μα κάποια παραμένουν απορία. Το έχουμε όμως παραχέσει με το γράψιμο, γι’ αυτό και θα καταγραφούν, να έχουμε την υγεία μας, προσεχώς!!
Έτσι και αλλιώς οι απορίες, ολονών θα λυθούν με το πέρας των πρώτων εβδομάδων!!!
