Χρήστος Ζαβός
Ποιοι ψαράδες, ποιοι φαλαινοθήρες και ποιοι Βίκινγκς; Μπήκαν μέσα οι Ισλανδοί, με πρεσσινγκ, άρτια κυκλοφορία της μπάλας και δεμένη άμυνα, και μείναμε όλοι πάγος.
Άμα δεν έπιανε τ’ ‘άντερα του ο Φαμπιάνο σ’ ένα κεφάλι από τα τρία μέτρα κάπου στο 20ο λεπτό, το ΓΣΠ θα είχε γίνει πάγος. Σαν και αυτούς που υπάρχουν στην Ισλανδία και σφίγγει ο κώλος σου από το κρύο.
Εκεί που περιμέναμε να δούμε καμιά κατεβασιά του Λοΐζου, καμιά σέντρα ξυράφι του Χαμάς, καμιά κάθετη του Εβάντρο ή κανά γκολ του Στεπίνσκι… οι Ισλανδοί επέβαλαν τον ρυθμό τους, παρουσιάστηκαν απόλυτα διαβασμένοι, μαχητικοί και φιλόδοξοι για να κάνουν το διπλό μες στο νότο της Ευρώπης.
Να έχουν να το λεν κιόλας.
Λίγο σου πέφτει, χρόνια μετά να διηγείται ο παππούς Γκούναρσον στα εγγόνια του, ότι πήγαμε στου διαόλου τη μάνα, κάπου μεταξύ Ασίας, Ευρώπης και Αφρικής και κάναμε διπλό. Παραμύθια των σύγχρονων Βίκινγκς!!
Τι να έκανε ο ο Νταμπράουσκας που έβλεπε την ομάδα να μην ρολάρει; Άλλαξε τις μεριές των Λοΐζου και Σίμιτς, δίνοντας οδηγίες σε Εράκοβιτς και Εβάντρο ν’ ανοίξουν στα πλάγια μήπως και πλατειάσει η άμυνα των νησιωτών.
Μη νομίζεις, δεν έγιναν και πολλά πράγματα. Η μπάλα δεν πήγαινε στον Στεπίνσκι, οι συνεργασίες δεν έβγαιναν, οι χώροι έκλεισαν… έως ότου σφυρίσει το ημίχρονο ο ρέφερι, δεν είδαμε φάση της προκοπής μπροστά στην εστία του Ισλανδού γκολκίπερ.
Πως να σκοράρει, πως να σκοράρει, έξυνε το κεφάλι του ο «δάσκαλος».. τη λύση τελικώς έδωσε ο Σωτήρης Κουλιμπαλί. Ο Ράινερ Κουλιμπαλί. Ο Ματ Κουλιμπαλί, ο Μάριο Κουλιμπαλί, όπως θες πες τον… τέτοιο επιθετικό η Ομόνοια που να σκοράρει πέντε γκολ αρχές Οκτωβρίου, δεν είχε μήτε πέρσι, μήτε πριν από δύο χρόνια.
Τρεις αμυνόμενοι πήγαν να το κουμαντάρουν, μα που; Σηκώθηκε στον αέρα το κάρφωσέ, θρυμματίζοντας τον πάγο που επέβαλαν οι Ισλανδοί μες στην πρωτεύουσα. Κανονικός παγοθραύστης ο Γάλλος, ζέστανε την ψυχή των Ομονοιατών και συνάμα ξεκλείδωσε ένα ματς που εξελισσόταν παγοκολόνα.
Η μόνη μαλακία που δεν σκόραρε ένα ακόμη συνεχίζοντας την παράδοση των δύο γκολ που πέτυχε στο πρώτο ματς της σεζόν κόντρα στην Τορπέντο και με την ΑΕΛ στο ΓΣΠ.
Δεν το έκανε ο Σενού, το έκανε ο Κακουλλής που φτιάχνει ψυχολογία ενόψει της συνέχειας. Σαντιγί στο γλυκό προσέθεσε και ο Αλιούμ, υπενθυμίζοντας σε όλους, κυρίως στον «δάσκαλο» ότι είναι μια μονάδα υπολογίσιμη, ακόμη και τώρα που επέστρεψε ο Λοΐζου.
Κακά τα ψέματα, πέραν του νικηφόρου ξεκινήματος στη διοργάνωση, τους τρεις βαθμούς και τις 400 χήνες της ΟΥΕΦΑ, η επιστροφή Λοΐζου, λογίζεται ως ένα από τα πολύ θετικά στοιχεία της αναμέτρησης.
Ναι, το παιδί της Ομόνοιας, επέστρεψε. Τούτη τη φορά βασικός, σε ματς ομίλων ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Μπροστά στο κοινό που τον αγαπά και τον ζορίζει, μπροστά σ’ αυτούς που τον πιστεύουν και συνάμα αμφισβητούν.
Δουλειά και ταπεινότητα. Τίποτα άλλο.
