Χρήστος Ζαβός
Είναι δύσκολο να ξεχάσεις εκείνο τον παίκτη που ακόμη και όταν ο αντίπαλος προπονητής κατέστρωνε το πλάνο του για να τον σταματήσει, πήγαινε στο σπίτι απορημένος πως και γιατί η ομάδα του δέχθηκε γκολ από την αριστερή μεριά της Ομόνοιας.
Τότε σ’ εκείνη τη σεζόν του πρωταθλήματος υπό το Μπεργκ, ο Γιαν Λέζιακς παρουσίασε ενώπιον μας ίσως τον καλύτερο αριστερό μπακ που έπαιξε σε κυπριακούς αγώνες πρωταθλήματος.
Το ερώτημα που τίθεται πια , είναι κατά πόσο μπορεί να επιστρέψει σ’ εκείνα τα στάνταρ απόδοσης, που ανάγκαζε τους πάντες να τρίβουν τα μάτια τους.Τα δεδομένα πάντως δεν είναι υπέρ του.
Ποτέ καμία ομάδα δεν είχε τόση εξάρτηση από έναν αριστερό αμυντικό στο επιθετικό της παιγνίδι και σχεδόν ποτέ καμία αντίπαλος δεν κατανάλωνέ τόση ενέργεια στο αμυντικό της κομμάτι, για να σταματήσει έναν ακραίο μπακ.
Έκτοτε έχουν συμβεί πολλά. Όπως και σε κάθε αθλητή έτσι και στην περίπτωση του Τσέχου, οι διακυμάνσεις επέφεραν αλλαγές ως προς την απόδοση και γενικότερα την εικόνα του ως παίκτης.
Φτάσαμε πια στο σημείο ν’ αναρωτιέσαι , κατά πόσο η παρουσία του στην Ομόνοια είναι ωφέλιμη όχι μονάχα για την ομάδα αλλά και για τον ίδιο.
Αγωνιστικά δεν είναι βασικός. Έχει συνολικά εφτά συμμετοχές και μόλις τρεις στην ενδεκάδα.
Από την άλλη άμα δεις τις συμμετοχές του Σιπριάνο που έχουν φτάσει τις δέκα, όλες ως βασικός, συμπεραίνεις εύκολα ότι ο Τσέχος δεν είναι το Ά και το Ω στ’ αριστερά της άμυνας.
Το ερώτημα που τίθεται πια , είναι κατά πόσο μπορεί να επιστρέψει σ’ εκείνα τα στάνταρ απόδοσης, που ανάγκαζε τους πάντες να τρίβουν τα μάτια τους.
Τα δεδομένα πάντως δεν είναι υπέρ του. Η μέτρια φετινή χρονιά, είναι συνέχεια της περσινής κακής. Στα αποδυτήρια δεν είναι εκείνη η ηγετική φιγούρα που θα ρυθμίσει καταστάσεις, ενώ και η σχέση του με τον κόσμο είναι πλέον έως και τυπική.
Άμα υπολογίσεις δε το ότι το συμβόλαιο του λήγει τον ερχόμενο Μάιο, δύσκολα μπορεί κανείς να εκτιμήσει ότι θα παραμείνει στο Ηλίας Πούλλος πέραν του χρονικού σημείου που προβλέπεται, μολονότι ο σεβασμός προς το πρόσωπο του είναι δεδομένος.
Από κει και πέρα και ο ίδιος καλείται να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει για να σώσει την υστεροφημία του.
Είτε που θα εξαντλήσει το συμβόλαιο του ως ένας παίκτης ρολίστας, είτε που θ΄ ανακάμψει, θυμίζοντας σε όλους πόσο μεγάλο ποδοσφαιρικό κεφάλαιο ειναι.
Στην δική του περίπτωση, υπάρχει και η επιλογή ν’ αποχωρήσει για άλλη ομάδα, δίνοντας μια ακόμη ευκαιρία να σώσει την καριέρα του.
Με τους δεσμούς του στην Ομόνοια να έχουν μάλλον φθαρεί, έχω την εντύπωση ότι είναι η κλασσική περίπτωση παίκτη που άμα αλλάξει περιβάλλον θ’ αναγεννηθεί.
Αν ούτε και μια αλλαγή τον ταρακουνήσει, τότε το τέλος θα είναι άδοξο και εκατό τοις εκατό ανάξιο της ποδοσφαιρικής οντότητας του.
Από τον ίδιο εξαρτάται. Έτσι και αλλιώς τα τελευταία επεισόδια του στόρι ο Λέζιακς θα τα ορίσει…
