Χρήστος Ζαβός
Έχουν να λεν οι ειδικοί, ότι η τελευταία κίνηση του ζωγράφου με το πινέλο πάνω στον πίνακα, είναι τέτοιας σημασίας, που καθορίζει την αξία του έργου. Ορίζει δηλαδή, τι εστί καλός πίνακας και τι αριστούργημα.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο ζωγράφος, ούτε και ποιος κρατάει το καμβά, μα στην Ομόνοια έχω την εντύπωση ότι έχασαν την ευκαιρία, να παρουσιάσουν στο κοινό τους, έναν αριστουργηματικό προγραμματισμό.
Η κωλυσιεργία, η αναποφασιστικότητα, η έλλειψη ενός plan B, ο εγκλωβισμός σε συγκεκριμένες επιλογές (πόσο Αραούχο ν’ αντέξει το στομάχι του κόσμου), αποδείχθηκαν δυστυχώς καθοριστικοί παράγοντες, ως προς την αξιολόγηση του φετινού προγραμματισμού.
Ανεξαρτήτως αν αποκτηθεί τελικώς ή όχι, άνεργος , η μη συμφωνία με τον τρίτο επιθετικό, αφήνει ξεκρέμαστο - μολονότι δεν ευθύνεται καθόλου για την εν λόγω εξέλιξη-, τον ορεξάτο φέτος Παπασταύρου, που δήλωνε προ ολίγων εβδομάδων, ότι η ενσωμάτωση ενός επιθετικού, θα γινόταν ανεξαρτήτως πρόκρισης ή όχι στους ομίλους.
Πέραν τούτου, η καθυστέρηση για τον τρίτο φορ, απώλεσε την ευκαιρία να εκτοξεύσει τον ενθουσιασμό ανάμεσα στους Ομονοιάτες, που έσπασαν κάθε ρεκόρ στα σίζον, ανταποκρινόμενοι στον δυναμικό προγραμματισμό που έγινε και την εικόνα που έβγαλε η ομάδα του Νταμπράουσκας στα πρώτα της παιγνίδια.
Πια, θέλοντας και μη, η προοπτική ενσωμάτωσης ενός άνεργου επιθετικού, αναβιώνει όχι και τόσο καλές αναμνήσεις στον κόσμο.
Δεν πέρασαν δύο χρόνια, από τον Σεπτέμβριο του 22’ όταν ξεσπίτωναν για χάρη του Λένον, από την Αγγλία, έναν συμπαθητικό χοντρούλη επιθετικό, εν ονόματι Χούπερ… πολύ περισσότερο, δύσκολα ξεχνιέται ότι πριν από 12 μήνες, πάσχιζαν οι της Ομόνοιας , να περάσουν στον κόσμο το «πρότζεκτ Κακουλλή», όπως το είχαμε τότε ονομάσει.
Επί της ουσίας δε, η απουσία ενός ακόμη στράικερ, δημιουργεί και μια βαθιά ανασφάλεια ως προς το αγωνιστικό κομμάτι.
Το σενάριο απώλειας ενός εκ των δύο φορ, μοιάζει πια εφιαλτικό και δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε περαιτέρω.
Σε περίπτωση που έρθει, όποιος και να είναι ο επιθετικός, θα περάσει κάτω από τον πήχη που τέθηκε τόσο από τους διοικούντες όσο και από τα ρεπορτάζ.
Μην το πολύ αναλύουμε. Άλλες προσδοκίες δημιουργεί μια συμφωνία με τον Αραούχο (μας έπρηξαν τα συκώτια με δαύτον), με τον Σαμάτα ή τον Γιόβετιτς που ήταν οι παίκτες που ήθελαν και άλλες θα δημιουργηθούν με τον όποιο θα μπει της πόρτας μήνα Σεπτέμβριο.
Όπως και να έχει γαμημένη τελευταία πινελιά, που τελικώς δεν μπήκε στην ώρα της, αδίκησε τους καλλιτέχνες του φετινού προγραμματισμού μα και τους θεατές, που ομολογουμένως έζησαν ένα μεθυστικό καλοκαίρι. Κρίμα!!
Πια ο καθένα ελπίζει ότι δεν θα προκύψει καμία στραβή με τραυματισμούς ή ότι ο «δάσκαλος» θα βρει τις λύσεις για Κύπρο και Ευρώπη.
Τουλάχιστον, ο τελευταίος που θα έρθει, αν έρθει, να μην αποδειχθεί Χούπερ. Και ας μην είναι ο Αραούχο!! Ή λες τελικώς, να είναι αυτός;
