Θεόδωρος Τσιολάκης
Την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου του 2022 για πολλούς Αλκαίους μπήκε ξανά μία ταφόπλακα πάνω από την Αλκή, καθώς η Γενική Συνέλευση του Σωματείου αποφάσισε την αναστολή του ποδοσφαιρικού τμήματος της ομάδας, με τη δυνατότητα σε μεταγενέστερο χρονικό διάστημα να επαναλειτουργήσει στο αγροτικό. Για πολλούς αυτό σημαίνει ξανά διάλυση της Αλκής, καθώς κανένας Αλκαίος δεν μπορούσε να φανταστεί την ιστορική «Αθάνατη» ομάδα του αγροτικού. Τα λάθη που έγιναν ήταν πολλά, όμως αυτή τη φορά η ομάδα έφτασε στον γκρεμό, που στο τέλος έπεσε μέσα ξανά.
Η ιστορία της Αλκής είναι μεγάλη και είναι κρίμα για ακόμη μία φορά να φτάνει στο κλείσιμο, όπως έγινε και τον Μάιο του 2014. Όμως ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή της «Αθάνατης» από την μέρα που ιδρύθηκε ως Αλκή Λάρνακας μέχρι σήμερα που έχει βάλει «λουκέτο» στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
Η ίδρυση της Αλκής
Τη δεκαετία του 1940 υπήρχε εχθρική στάση έναντι αθλητών αριστερών φρονημάτων στις περισσότερες πόλεις της Κύπρου, οι οποίοι αποχώρησαν από τις ομάδες τους, ιδρύοντας νέες, ενώ το 1948 υπήρξε η μεγαλύτερη διάσπαση του κυπριακού ποδοσφαίρου. Έτσι εκείνη την χρονιά στις 10 Απριλίου ιδρύθηκε και η Αλκή Λάρνακας από αριστερούς αθλητές και παράγοντες μαζί με ανένταχτους πολίτες της πόλης. Το όνομα Αλκή σημαίνει σωματική δύναμη, ευρωστία, ρώμη, σφρίγος. Η ιδρυτική συνάντηση έγινε στο κεντρικό παραλιακό μέτωπο της πόλης, στις Φοινικούδες, στο κινηματοθέατρο ΠΑΤΕ με πρόεδρο της ιδρυτικής Συνέλευσης τον γιατρό Αννίβα Φράνσις. Στη συνέλευση συμμετείχαν 500 άτομα, εκ των οποίων αρκετοί ήταν μέλη της Ε.Π.Α. και του Πεζοπορικού. Αρκετοί από τους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στα πρώτα χρόνια της Αλκής ήταν από τις άλλες δύο ομάδες της Λάρνακας, την ΕΠΑ και τον Πεζοπορικό, χωρίς να είναι κατ' ανάγκη αριστεροί. Τα χρώματα της ομάδας ήταν κόκκινο και το μπλε.
Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο
Το πρώτο διοικητικό συμβούλιο της Αλκής ήταν οι εξής: Δρ. Αννίβας Φράνσις (πρόεδρος), Γεώργιος Πιτσιλλής (γραμματέας), Στέλιος Παμπαλλή (ταμίας) ,Γεώργιος Τρίγκος (έφορος και βιβλιοθηκάριος), Μιχαλάκης Κυριακίδης-Σκαλιστής (έφορος), Ρουπέν Περπεριάν (έφορος), Π. Ν. Πετρόπουλος (σύμβουλος), Ονώριος Χ Ιωάννου (σύμβουλος).
Τα πρώτα χρόνια
Τα πρώτα πέντε χρόνια (1948-1953) συμμετείχε στα πρωταθλήματα της Κυπριακής Ερασιτεχνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Το 1954 το σωματείο έγινε μέλος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ) συμμετέχοντας ανελλιπώς στα πρωταθλήματα και κύπελλα υπό την αιγίδα της ομοσπονδίας έως το 2014, ενώ είχε 43 συμμετοχές στην Α΄ κατηγορία Κύπρου.
Η πρώτη χρονιά στην ΚΟΠ και η χαμένη άνοδος
Η Αλκή εντάχθηκε στην ΚΟΠ στις 24 Σεπτεμβρίου 1954και συμμετείχε στη Β΄ κατηγορία 1954-55. Την περίοδο 1956-57 έφτασε πολύ κοντά στην άνοδο, καθώς τερμάτισε στην πρώτη θέση του ομίλου της και έδωσε αγώνες μπαράζ με τον πρωταθλητή του άλλου ομίλου, τον Απόλλωνα, με την ομάδα της Λεμεσού να παίρνει τη νίκη στα μπαράζ και να εξασφαλίζει την άνοδο στην Α’ Κατηγορία.
Ο πρώτος τίτλος και η πρώτη άνοδος
Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του 1956-57 η Αλκή επιχείρησε ξανά να ανέβει για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Α’ Κατηγορία το 1959-60 και τα κατάφερε. Στους αγώνες των μπαράζ αγωνίστηκε κόντρα στην Ένωσις Αγίων Ομολογητών. Κέρδισε στον πρώτο αγώνα στο παλιό ΓΣΖ με 6-1, ενώ ηττήθηκε στο δεύτερο με 4-3 κατακτώντας το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Α΄ κατηγορία.
Η πρώτη εμπειρία των «σαλονιών»
Η Αλκή στις πρώτες συμμετοχές της στην ανώτατη κατηγορία τερμάτιζε στις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, με εξαίρεση τις περιόδους 1966-67 και 1967-68 που τερμάτισε στην 7η και 6η θέση αντίστοιχα.
Ο πρώτος τελικός Κυπέλλου
Η «Αθάνατη» στο πρωτάθλημα δεν τα πήγαινε και τόσο καλά, όμως στο Κύπελλο πραγματοποίησε πολύ καλύτερες πορείες. Την σεζόν 1966-67 έφτασε μέχρι τον τελικό, αλλά έχασε το τρόπαιο από τον Απόλλων Λεμεσού. Ο τελικός διεξήχθη στο παλιό στάδιο ΓΣΠ στις 2 Ιουλίου 1967 και η Αλκή ηττήθηκε με 1-0. Επίσης, έφτασε άλλες τρεις φορές στα ημιτελικά της διοργάνωσης.
Η «χρυσή» δεκαετία
Η δεκαετία 1970-1979 ήταν η πιο πετυχημένη στην ιστορία της ομάδας, καθώς έφτασε τρεις φορές στον τελικό του κυπέλλου, αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο. Επίσης, την περίοδο 1978-79 κατέκτησε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα, που ήταν η υψηλότερη στην ιστορία της και την περίοδο 1974-75 τερμάτισε στην τέταρτη θέση, τη δεύτερη ψηλότερη θέση στην ιστορία της. Στη συγκεκριμένη χρονιά πέτυχε 16 νίκες που ήταν οι περισσότερες σε μία σεζόν στην ιστορία της, συνάμα πέτυχε 57 γκολ, που ήταν επίσης τα περισσότερα που σκόραρε ποτέ σε μία χρονιά. Επιπλέον, τη σεζόν 1978-79, τερμάτισε στην 3η θέση και εξασφάλισε συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία της.
Την περίοδο 1969-70, η Αλκή συμμετείχε για δεύτερη φορά σε τελικό. Αντίπαλος της ήταν ο συμπολίτης της Πεζοπορικός Λάρνακας. Ο τελικός διεξήχθη στο παλαιό στάδιο ΓΣΠ στις 3 Μαΐου 1970. Η Αλκή έχασε με 2-1. Η επόμενη φορά που συμμετείχε σε τελικό ήταν την περίοδο 1975-76. Ο τελικός έγινε στις 27 Ιουνίου 1976 και για πρώτη φορά στο Τσίρειο Στάδιο, με αντίπαλο τον ΑΠΟΕΛ, ο οποίος κέρδισε με 6-0. Η Αλκή κατάφερε να φτάσει ξανά στον τελικό και την επόμενη χρονιά, ο οποίος διεξήχθη στο παλαιό στάδιο ΓΣΠ στις 12 Ιουνίου 1977 και αντίπαλος ήταν ο Ολυμπιακός Λευκωσίας, από τον οποίο ηττήθηκε με 2-0.
Η «Αθάνατη» στην Ευρώπη
Η Αλκή στην ένδοξη ιστορία της κατάφερε να εξασφαλίσει και ευρωπαϊκό εισιτήριο. Συγκεκριμένα την σεζόν 1978-79 η ομάδα της Λάρνακας τερμάτισε στην 3η θέση, η οποία την τότε εποχή δεν εξασφάλιζε συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ωστόσο, στη 2η θέση είχε τερματίσει ο ΑΠΟΕΛ, ο οποίος κατέκτησε και το κύπελλο και ως εκ τούτου θα συμμετείχε στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Έτσι, η 3η ομάδα της βαθμολογίας του πρωταθλήματος, η Αλκή, εξασφάλιζε συμμετοχή στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 1979-80. Αντίπαλος της «Αθάνατης» ήταν η Ντιναμό Βουκουρεστίου. Ο πρώτος αγώνας έγινε στις 19 Σεπτεμβρίου 1979 στο Βουκουρέστι, με την Αλκή να χάνει με 3-0. Ο επαναληπτικός πραγματοποιήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1979 στο Παλιό ΓΣΖ παρουσία 3000 θεατών, όμως το αποτέλεσμα ήταν εφιαλτικό για την Λαρνακιώτικη ομάδα, καθώς έχασε με το βαρύ σκορ 9-0.
Τα «πέτρινα» χρόνια
Η εικοσαετία 1980-1999 δεν ήταν όπως την περίμενε ο κόσμος της Αλκής, παρόλο που η πρώτη χρονιά ξεκίνησε με τη συμμετοχή σε ακόμη ένα τελικό κυπέλλου. Την περίοδο 1979-80 συμμετείχε για πέμπτη και τελευταία φορά στον τελικό κυπέλλου. Αντίπαλος αυτή τη φορά ήταν η Ομόνοια. Ο τελικός έγινε στις 29 Ιουνίου 1980 στο Μακάρειο Στάδιο, με τους «πράσινους» να παίρνουν τη νίκη με 3-1. Έκτοτε η Αλκή δεν διεκδίκησε ξανά τρόπαιο. Την αμέσως επόμενη χρονιά 1980-81 η ομάδα τερμάτισε στη 13η και προτελευταία θέση της βαθμολογίας, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί στη Β΄ κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της. Την περίοδο 1981-82 κατέκτησε για δεύτερη φορά το πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας και παράλληλα εξασφάλισε την επιστροφή της στην πρώτη κατηγορία κατηγορία. Η Αλκή τα επόμενα πέντε χρόνια τερμάτιζε στα μεσαία και χαμηλά στρώματα της βαθμολογίας, χωρίς να κινδυνέψει με υποβιβασμό. Ωστόσο, την περίοδο 1987-88 τερμάτισε στη 15η θέση και υποβιβάστηκε ξανά.
Όσον αφορά τη δεκαετία 1990-1999 η Αλκή τερμάτιζε συνήθως στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας, με ψηλότερη θέση την 9η. Τη σεζόν 1991-92 τερμάτισε 13η και διαβαθμίστηκε. Παρέμεινε στη Β΄ κατηγορία για τρεις συνεχόμενες περιόδους έως την περίοδο 1994-95 που τερμάτισε στη δεύτερη θέση και πήρε την άνοδο στην Α΄ κατηγορία.
Η Αλκή του 2000
Τη δεκαετία 2000-2009 η Αλκή υποβιβάστηκε τρεις φορές στη Β΄ κατηγορία, ενώ τις χρονιές που ήταν στην Α’ κατηγορία πάλευε για αποφυγή του υποβιβασμού. Την περίοδο 2000-01 κατέκτησε το πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας για 3η φορά, ενώ στο κύπελλο δεν είχε κάποια διάκριση.
Η αρχή του (πρώτου) τέλους
Η τετραετία 2010-14 ήταν και η τελευταία της Αλκής Λάρνακας. Την περίοδο 2009-10 η Αλκή κατέκτησε για τέταρτη και τελευταία φορά το πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας, ενώ εκείνη τη χρονιά για πρώτη και μοναδική φορά οι ομάδες της πόλης της Λάρνακας αγωνίστηκαν μαζί στη Β΄ κατηγορία, με την ΑΕΚ Λάρνακας να τερματίζει στη δεύτερη θέση, πίσω από την Αλκή. Στη συνέχεια ακολούθησαν τέσσερις σερί χρονιές στην Α’ Κατηγορία στην ανώτατη κατηγορία. Τις πρώτες τρεις περιόδους τερμάτισε κατά σειρά στη 10η, 8η και 9η θέση, χωρίς να κινδυνέψει με υποβιβασμό. Μάλιστα, τη σεζόν 2012-13, για πρώτη φορά ένας ποδοσφαιριστής της Αλκής αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Ο λόγος για τον Μπερνάρντο Βασκονσέλος.
Η χρονιά 2013-14 ήταν και η τελευταία για την Αλκή Λάρνακας, καθώς λόγω τεράστιων οικονομικών προβλημάτων αναγκάστηκε να βάλει οριστικό «λουκέτο». Την εν λόγω χρονιά η «Αθάνατη» τιμωρήθηκε πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος με αφαίρεση βαθμών και απαγόρευση μετεγγραφών για ποδοσφαιριστές άνω των 21 ετών. Η Αλκή συμμετείχε στο πρωτάθλημα με ποδοσφαιριστές κάτω των 21 χρόνων και κατάφερε να πάρει μόνο δύο ισόπαλα αποτελέσματα. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς δεχόταν συνεχώς αφαιρέσεις βαθμών, με αποτέλεσμα να τελειώσει το πρωτάθλημα με -39 βαθμούς. Για την ιστορία το τελευταίο παιχνίδι της ομάδας έγινε στις 19 Μαρτίου 2014 στο Νέο ΓΣΖ με αντίπαλο τη Νέα Σαλαμίνα, με τους ερυθρόλευκους να παίρνουν τη νίκη με 2-0. Μπορεί να ήταν η τελευταία χρονιά της Αλκής Λάρνακας, όμως εκείνη τη σεζόν πολλοί νεαροί παίκτες πήραν ευκαιρίες και γεμάτη σεζόν, όπως οι Κωνσταντίνος Λαΐφης, Φάνος Κατελάρης, Μάριος Δημητρίου και αρκετοί άλλοι τότε νεαροί.
Η αγάπη του Λόππα και η Αλκή Ορόκλινης
Για πολλούς η Αλκή ποτέ δεν ήταν μία ομάδα, κάθε άλλο, ήταν η μεγάλη τους αγάπη, ακόμη και η ζωή τους. Ένας από αυτούς ήταν ο Άντης Λόππας, ο οποίος δεν ήθελε με τίποτα να χαθεί η ιδέα της Αλκής και συνάμα ήθελε να αναλάβει ως πρόεδρος της ομάδας, ξεκινώντας από το μηδέν. Επειδή η Αλκή Λάρνακας είχε μεγάλα χρέη, ο Λόππας ζήτησε την μετονομασία της Ομόνοιας Ορόκλινης σε Αλκή, πράγμα που έγινε. Στις 10 Απριλίου 2014 η ΓΣ της Ομόνοιας Ορόκλινης αποφάσισε την μετονομασία της σε Αλκή Ορόκλινη και τότε η «Αθάνατη» αποδείχτηκε ότι ήταν όνομα και πράμα.
Γεννήθηκε ξανά η ιδέα
Η Αλκή Ορόκλινης αγκαλιάστηκε αρκετά από τον κόσμο της Αλκής αλλά και από το χωριό της Ορόκλινης και μέσα σε τρεις σεζόν από το 2015 μέχρι το 2017 κατάφερε να ανέβει στην Α’ Κατηγορία και να ακουστεί στα μεγάλα σαλόνια το ένδοξο το όνομα της «Αθάνατης». Ο Άντης Λόππας για πολλούς Αλκαίους τότε ήταν ο «Θεός» της Αλκής, ο άνθρωπος που αναγέννησε την μεγάλη τους αγάπη και τους έκανε ξανά να ζήσουν το όνειρο της Α’ Κατηγορίας.
Τη σεζόν 2017-18 η Αλκή βρέθηκε στην μεγάλη κατηγορία, γεγονός που ώθησε πολλούς Αλκαίους να επιστρέψουν στο γήπεδο. Η ομάδα του Σάββα Δαμιανού τότε ήταν αρκετά καλή, με παίκτες όπως οι Ούρκο Πάρντο, Ντουβεντρού, Ντιακιτέ, Τιγκρουντζιά, Πιεράτζι και Γουΐλι Σεμέδο, οι οποίοι έπαιζαν όμορφο ποδόσφαιρο, κάνοντας άπαντες να χαμογελούν, με την ομάδα να παραμένει στην Α’ Κατηγορία.
Η αρχή του (δεύτερου) τέλους
Την επόμενη χρονιά για πολλούς χαρακτηρίζεται η αρχή του τέλους, καθώς η ομάδα στο τέλος δεν κατάφερε να μείνει στην κατηγορία. Η χρονιά όλοι κρίθηκε στο παιχνίδι με την ΕΝΠ, το οποίο χάθηκε με την Αλκή στο τέλος να πηγαίνει στη β’ Κατηγορία, ήταν και η αρχή του τέλους για την «Αθάνατη». Στο συγκεκριμένο παιχνίδι η Αλκή έπαιζε την παραμονή της στην κατηγορία. Η ομάδα του Σακκά προηγήθηκε με 1-0, όμως στο τέλος το παιχνίδι έφτασε στο 2-2 και στο τελευταίο λεπτό του αγώνα η ΕΝΠ σκόραρε το 3-2 και πήρε τη νίκη μαζί με την παραμονή στην κατηγορία. Η επόμενη χρονιά βρήκε την Αλκή στη β’ Κατηγορία και έκτοτε δεν κατάφερε ποτέ ξανά να ανέβει στα μεγάλα σαλόνια.
Οι επενδυτές που την «πλήγωσαν»
Μετά την διαβάθμιση της ομάδας στην Β’ κατηγορία στην Αλκή είδαμε να έρχονται δύο επενδυτές που είχαν στόχο να την επαναφέρουν προς τη δόξα και να την ανεβάσουν στην μεγάλη κατηγορία. Πρώτος ο Γιώργος Κουτούκης, ο οποίος υποσχέθηκε πολλά πράγματα στον κόσμο, όμως τίποτα από αυτά δεν έγιναν πράξεις και στα μέσα της χρονιάς 2020-21 αποχώρησε από την ομάδα. Σειρά την σεζόν 2021-22 είχε ο Άντι Μέντγουϊκ που για πολλούς οπαδούς ευθύνεται για την κατάσταση της Αλκής. Μπορεί η χρονιά να ξεκίνησε καλά και η Αλκή να έδειχνε ότι ήταν έτοιμη για την άνοδο, όμως στο τέλος έμεινε από χρήμα και η ομάδα δεν κατάφερε να παλέψει για την άνοδο. Αυτό το διάστημα δημιουργήθηκαν τεράστια οικονομικά θέματα με τον κόσμο να τα βάζει τόσο με τον Μέντγουϊκ αλλά και με αυτό που τον έφεραν στην ομάδα. Όμως η ζημιά είχε γίνει η Αλκή πλήγηκε οικονομικά και στο περασμένο καλοκαίρι δεν βρέθηκε κανείς να την αναλάβει εξ ολοκλήρου για να γίνει μία σωστή δουλειά, με αποτέλεσμα να φτάσει στο σημείου που βρέθηκε σήμερα, δηλαδή τη διάλυση. Το λέω διάλυση γιατί κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την Αλκή ομάδα αγροτικού. Πως να το πω βρε παιδί μου; Η Αλκή δεν είναι ομάδα αγροτικού. Όμως εκεί την κατάντησαν…
