Έχει ξεκινήσει από τις ακαδημίες της Άρσεναλ. Μία ομάδα που ποδοσφαιρικά τον «ανέθρεψε», μιας και ήρθε σε επαφή μαζί της, για πρώτη φορά, μετά τα 11 του χρόνια. Στα 15,5 τους έκανε να τον καλέσουν στην Αγγλία και να υπογράψει το πρώτο του συμβόλαιο με τους «κανονιέρηδες».

Πήγε, ξεχώρισε, δούλεψε με τον Τιερί Ανρί και σκόραρε απέναντι στην Τότεναμ. Αρκετά επιχειρήματα, προκειμένου να τον ανεβάσουν πολλές φορές στις προπονήσεις της ανδρικής ομάδας και να κάνει τον Αλσατό να στέλνει τους βοηθούς του για να του μιλήσουν, ώστε να του δώσουν συγχαρητήρια.

Ο Κώστας Πηλέας έζησε το όνειρο από μικρός. Δυσκολεύτηκε πολύ κόντρα στον Τσάμπερλεϊν, έπαθε «σοκ» με τις εγκαταστάσεις της ομάδας και με την απίθανη κίνηση του club, να καλύπτει όλα τα μεταφορικά για τους συγγενείς των παιδιών, που ερχόντουσαν να τους δουν.

Κάτι όμως δεν «βγήκε» στην πορεία και έμοιαζε πέρα από τις δικές του δυνάμεις. Αναγκάστηκε να φύγει από το «Νησί», να γυρίσει στην Κύπρο και να ξεκινήσει από την αρχή. Στέφθηκε πρωταθλητής πέρυσι, φέτος βρίσκεται στην Ελλάδα και τον Πανσερραϊκό, αλλά στα 24 του χρόνια, όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές.

Στιγμές όπως αυτή απέναντι στην Ισπανία, με παίκτες της «φούρια ρόχα» να του δίνουν συγχαρητήρια, το αποδεικνύουν. Είναι εδώ, αν συνεχίσει έτσι, δεν θα είναι για πολύ και ο… Fabrizio Romano τον παρακολουθεί.

Μία υπέροχη, αποκλειστική συζήτηση στο England365 και τον Δημήτρη Μανάκο, για όσα είδε, όσα βίωσε, τον Ρις Νέλσον και τον Έντι Ενκέτια, τον Τιερί Ανρί και τον Αρσέν Βενγκέρ, την Τότεναμ, το γκολ με την Κύπρο που τους… ενώνει όλους, τον Πάμπλο Γκαρσία και το υψηλό ποδοσφαιρικό επίπεδο στην Ελλάδα. Πρέπει να το διαβάσετε, οφείλουμε να γνωρίζουμε για αυτόν!

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη του Κώστα Πηλέα στο England365 και τον Δημήτρη Μανάκο:

Αρχικά, Κώστα θα ήθελα να σε ρωτήσω πώς προέκυψε η Άρσεναλ και οι ακαδημίες της; Γιατί πήγες στην συγκεκριμένη ομάδα, αν έκανες κάποιο δοκιμαστικό, γενικώς το background πίσω από τη μετακίνησή σου στην Αγγλία…

«Θα σας πω. Η ιστορία με την Άρσεναλ είχε ξεκινήσει όταν ήμουν εννέα ετών. Είχα πάει τότε σε ένα τουρνουά που γινόταν στο «Έμιρεϊτς», με μία κυπριακή ακαδημία. Με είδαν σκάουτερ. Ακολούθησε ένα ακόμη τουρνουά, στο Ναύπλιο, με είδαν ξανά. Συζήτησαν με την οικογένειά μου και μας είπαν ότι η Άρσεναλ δημιουργεί ακαδημία στην Ελλάδα με επίλεκτους από όλον τον κόσμο και Άγγλους προπονητές. Και όποιοι κάνουν για το project θα υπογράφουν συμβόλαιο και μετά θα μετακινούνται στην Αγγλία, όταν επί της ουσίας, έχουν ηλικιακά το δικαίωμα να το κάνουν.

Συνεπώς, εγώ πήγα εκεί, ξεκίνησα, και από τα 13 μου μέχρι και τα 16, ταξίδευα ανά 2-3 μήνες στην Αγγλία. Έκανα προπονήσεις με την u-23. Και όταν έγινα 15,5 έλαβε χώρα ξανά ένα meeting με την οικογένειά μου και μας είπαν ότι θα με υπογράψουν επίσημα στην Αγγλία. Έτσι μετακινήθηκα εκεί μόνιμα.»

Τι πιστεύεις πως ξεχώρισαν αυτοί σε εσένα και ήθελαν να σε υπογράψουν; Κάποιο χαρακτηριστικό στο παιχνίδι σου για παράδειγμα;

«Νομίζω το γεγονός πως ήμουν γρήγορος, aggressive και πολύ καλός με την μπάλα. Τόσο στο να τη διατηρώ στην κατοχή μου, όσο και αναφορικά με το πόδι μου, σε σέντρες και σουτ.»

Πόσο δύσκολο είναι λοιπόν να φεύγει ένα παιδί στα 15,5 του χρόνια από το σπίτι, να πηγαίνει σε μία άλλη χώρα και να πρέπει να προσαρμοστεί; Πώς ένιωσες, θέλει σίγουρα θυσίες το ποδόσφαιρο, αλλά δεν είναι όλα απλά…

«Είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά εμείς οι ποδοσφαιριστές κυνηγάμε το όνειρό μας και πρέπει να κάνουμε θυσίες. Οι γονείς μου δεν είχαν έρθει μαζί, αλλά μέναμε σε οικογένειες που εργοδοτούνται από την Άρσεναλ. Σε προσέχουν αυτοί, είναι μαζί σου. Κάθε μήνα όμως, αναφέραμε στην υπεύθυνη των ακαδημιών ποιον άνθρωπο θα θέλαμε να δούμε και η Άρσεναλ τους έφερνε δωρεάν, τόσο αναφορικά με τη μετακίνηση, όσο και τη διαμονή τους. Είναι άψογοι σε αυτά.»

Ποια ήταν η μεγαλύτερη διαφορά που παρατήρησες πηγαίνοντας στην Αγγλία, συγκριτικά με την Κύπρο;

«Πρέπει να ξεκινήσουμε από τις εγκαταστάσεις. Δώδεκα γήπεδα ακαδημιών, τρία για την πρώτη ομάδα, άρα πηγαίνουμε στα 15 συνολικά. Τρομερά γυμναστήρια, φοβερή φροντίδα από όλους. Πρωϊνό, μεσημεριανό εκεί, πισίνες και σάουνα για αποθεραπεία. Ήταν πραγματικά απίστευτο.

Από εκεί και πέρα, είναι ο τρόπος που δουλεύουν. Έχουν ένα συγκεκριμένο πλάνο, το στηρίζουν στο έπακρο. Δουλεύουν και πολύ στο γυμναστήριο στην Αγγλία. Τους ξεχωρίζει γενικώς αυτό το πλάνο, το οποίο υπηρετούν πιστά, με διαφορετικό τρόπο, σε κάθε ηλικία. Αυτό τους διακρίνει σίγουρα από την Κύπρο και την Ελλάδα.»

Υπάρχει κάποια ιστορία που θα μπορούσες να μας πεις για την Άρσεναλ; Μία συζήτηση με ένα πρόσωπο, μία συμβουλή που πήρες και δεν θα ξεχάσεις;

«Είχα προπονητή τον Τιερί Ανρί αρχικά, οπότε καταλαβαίνετε. Το πιο εντυπωσιακό όμως, είναι ότι όταν έκανα προπόνηση με την πρώτη ομάδα και πήγαινα καλά, ερχόντουσαν οι βοηθοί του Αρσέν Βενγκέρ, και μου έδιναν συγχαρητήρια. Ήταν απίστευτο. Μου είχε συμβεί αρκετές φορές. Με ενθάρρυναν, μου έλεγαν τι να κάνω για να γίνω καλύτερος, με στήριζαν.»

Ποια είναι η άποψή σου για τον Τιερί Ανρί; Πώς ήταν η συνύπαρξη μαζί του, πώς είναι ο ίδιος απέναντι στους παίκτες του;

«Εγώ με τον Τιερί Ανρί είχα εξαιρετική σχέση. Ήμουν από τους βασικούς παίκτες στην Άρσεναλ. Μου έκανε συνέχεια αστεία για ένα κόλπο που είχα κάνει σε ένα βίντεο για το Youth Champions League. Γενικά πάντως, έξω από το γήπεδο, δεν θα σου μιλήσει ιδιαίτερα. Όλοι τον έχουν για Θεό εκεί. Θα σου πει απλά πράγματα, αυτά που θέλει στο παιχνίδι του, τίποτα παραπάνω.

Εγώ είχα καλή σχέση πάντως. Δεν έχω επαφές πλέον με τον Ανρί, αλλά τον είχα δει σε μία αναμέτρηση της Κύπρου με το Βέλγιο και συζητήσαμε. Ρώτησε για εμένα!»

Υπήρχε κάποιος από την Άρσεναλ τότε, συμπαίκτης στις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες ή παίκτης της  πρώτης ομάδας, που σε… εξέθεσε και ένιωσες πως πρέπει να βελτιωθείς; Μία ιδιαίτερη στιγμή στην προπόνηση, κάτι που να θυμάσαι μέχρι σήμερα;

«Δεν συνέβαινε γενικώς κάτι τέτοιο. Αλλά θυμάμαι μία φορά, κάναμε προπόνηση με την πρώτη ομάδα, προετοιμαζόντουσαν για ένα ματς Κυπέλλου και ήθελαν να κάνουν τακτική. Ήμουν στην ομάδα που αμυνόταν και έπρεπε να μαρκάρω τον Οξλέιντ Τσάμπερλαϊν. Αυτός είναι πραγματικά… σαΐτα. Τρομερά γρήγορος. Ωστόσο, δεν ένιωσα ποτέ διαφορετικός από τους υπολοίπους. Σε κάνουν να αισθάνεσαι παίκτης της πρώτης ομάδας, ακόμη και αν δεν είσαι. Θεωρώ δηλαδή πως τις περισσότερες φορές πηγαίνεις εξαιρετικά στην προπόνηση, και χωρίς να το θες!»

Έχω βρει πως έχεις σκοράρει σε ένα North London Derby. Σε ένα ματς της Άρσεναλ με την Τότεναμ, εκτός έδρας. Περιέγραψέ το μας αν θες λίγο και πες μας γενικώς, αν μπορείς, τι είναι αυτό το ματς για τον κόσμο της Άρσεναλ. Πώς το ζουν από μέσα και πώς ένιωσες εσύ μετά το γκολ σου τότε;

«Πριν το παιχνίδι, θυμάμαι μας είχε μιλήσει ο Τιερί Ανρί με τρομερό πάθος. Σε κάνουν να νιώθεις πως θες να τους κερδίσεις. Πως πρέπει να παίξεις και για την ιστορία της Άρσεναλ. Ωστόσο, το ματς ξεκίνησε πολύ άσχημα. Βρισκόμασταν πίσω στο σκορ, δεν παίζαμε καλά. Ισοφαρίσαμε όμως, σκόραρα και εγώ με ένα σουτ στην κίνηση, μετά από κόρνερ, και εκεί άλλαξαν όλα. Τους διαλύσαμε μετά. Ένιωθα πως έχω βάλει γκολ στο Champions League, δεν μπορώ να το περιγράψω. Όταν κερδίσαμε και μπήκαμε στα αποδυτήρια, το συναίσθημα ήταν απίστευτο. Είσαι σημαντικός για αυτούς, αν σκοράρεις κόντρα στην Τότεναμ. Σε έχουν από κοντά.»

Ποια είναι η άποψή σου για τον Αρσέν Βενγκέρ; Τον είδες, τον έζησες, δεν ξέρω αν έχετε συζητήσει και οι δυο σας, αναφορικά με το πέρασμά σου από την Άρσεναλ, σε μία προπόνηση ή κάτι τέτοιο…

«Ναι, τον έχω γνωρίσει τον Αρσέν Βενγκέρ. Δεν μιλάει πολύ. Θυμάμαι όμως που μου είχε πει «Good morning Kostas, how are you, welcome to our training.». Παρόλα αυτά, όταν ήθελε να σου πει κάτι, απλά το κατέγραφε και ερχόντουσαν να στο μεταφέρουν οι βοηθοί του. Όχι ο ίδιος.»

Υπάρχει κάποιος από τα παιδιά, που ήσουν τότε μαζί, που πίστευες πως θα ξεχωρίσει; Διότι έχεις υπάρξει συμπαίκτης με τον Ρις Νέλσον, τον Έντι Ενκέτια και τον Έμιλ Σμιθ Ρόου…

«Μου είναι λίγο δύσκολο να το κρίνω, διότι και εγώ τότε, ήμουν βασικός και πίστευα πως θα συνεχιστεί όλο αυτό. Μπορώ όμως να σου πω για τον Ρις Νέλσον. Αυτός από τότε φαινόταν πως θα πάει στην πρώτη ομάδα. Ήταν εξαιρετικός. Οι υπόλοιποι βελτιώθηκαν μέσω του development της Άρσεναλ!».

Έχουμε πει πάρα πολλά και προφανώς, μου γεννάται η απορία… Για ποιον λόγο έφυγες από την Άρσεναλ; Τι συνέβη;

«Εγώ πήγαινα πάρα πολύ καλά. Είχα ακούσει μάλιστα πως θέλουν να μου κάνουν και ανανέωση συμβολαίου. Είχα όμως και μεγάλο θέμα με τον στρατό στην Κύπρο. Τότε δεν βοηθούσε κανένας κανέναν. Προσπάθησα να το λύσω, δεν τα κατάφερα, μου πήρε 1-2 μήνες, αλλά καμία ομάδα προφανώς και δεν θα περιμένει πότε εσύ θα είσαι έτοιμος.

Έτσι έφυγα από την Άρσεναλ και την Αγγλία. Είχα αυτό το σοβαρό ζήτημα. Πήγα στην Ανόρθωση, με βοήθησαν εκεί, αλλά δεν πήγαν καλά τα πράγματα στο club. Συνέχισα να δουλεύω και νιώθω πως δικαιώθηκα, καθώς ακόμη και πέρυσι, στέφθηκα πρωταθλητής.»

Θεωρώ πως αν δεν είχε προκύψει όλο αυτό το θέμα με τον στρατό, ίσως και να μην βρισκόσουν τώρα στην Ελλάδα, αλλά στο «Νησί». Εσύ πώς νιώθεις, τι λες;

«Και εγώ έτσι πιστεύω και είμαι σίγουρος. Αν δεν το είχα περάσει όλο αυτό, θα ήμουν στην Αγγλία.»