Με ένα ιδιαίτερο τρόπο ανακοίνωσε τον τερματισμό της διαιτητικής της καριέρα η διεθνής Κύπρια διαιτητής, Αγγέλα Κυριάκου. Η ίδια με μια αποτίμηση της καριέρας της αλλά και την ιστορία του πως έφθασε εκεί που έφθασε η Αγγέλα Κυριάκου έδωσε τέλος στο δικό της παραμύθι.
Αναλυτικά:
«Σαν παραμύθι…
Ένα κορίτσι μεγαλώνει σε μία γειτονιά και οι παρέες της αποτελούνται, σχεδόν πάντα, μόνο από αγόρια. Μαζί τους παίζει ποδόσφαιρο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όχι γιατί την αναγκάζουν αλλά γιατί η ίδια το θέλει διακαώς και, πολλές φορές, πιέζει αφόρητα τα αγόρια της παρέας ώστε να είναι το παιχνίδι τους το ποδόσφαιρο.
Στο σχολείο θέλει να είναι στην ομάδα Ποδοσφαίρου αλλά της το απαγορεύουν λέγοντάς της ότι « δεν είναι για τα κορίτσια το ποδόσφαιρο». Αυτή επιμένει και το μόνο πράγμα που σκέφτεται είναι πώς να βρεθεί μέσα στο γήπεδο και να κλωτσάει, αν είναι δυνατόν, όλη μέρα την μπάλα. Στο τέλος τα αγόρια της γειτονιάς την έχουν στις πρώτες τους επιλογές όταν χωρίζονται σε ομάδες για να παίξουν.
Το κορίτσι μεγαλώνει παίρνει βραβεία ως μία από τις καλύτερες αθλήτριες του σχολείου. Συνεχίζει καθ’ όλη τη μαθητική της διαδρομή να είναι άτομο δραστήριο που ποτέ δε βρίσκεται σε αδράνεια, αντίθετα, όλη μέρα τρέχει, παίζει ποδόσφαιρο. Ταυτόχρονα, όμως μελετά επιμελώς ώστε να είναι καλή μαθήτρια, για να μην μπορεί κανένας να της απαγορεύσει να παίζει ποδόσφαιρο.
Το σχολείο τελειώνει, φεύγει για σπουδές και, φυσικά, συνεχίζει να βρίσκεται μέσα στα γήπεδα και να κλωτσάει την μπάλα. Επιστρέφει στην Κύπρο και προς έκπληξή και μεγάλη της χαρά διαβάζει στην εφημερίδα ότι «ζητούνται κοπέλες για γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα»…. Εκεί τα μάτια της έλαμψαν, το όνειρο μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Γράφτηκε την ίδια κιόλας μέρα στην Ομάδα Λευκοθέα Λευκωσίας και μαζί της κέρδισε πρωταθλήματα, κύπελλα, ταξίδεψε στο εξωτερικό και έπαιξε ακόμα και στο Champions League. Ως επιστέγασμα, κλήθηκε στην Εθνική Ομάδα, αυτό και αν ήταν επίτευγμα. Τι ποιο σπουδαίο από την πατρίδα και ποια τιμή είναι μεγαλύτερη από το να αγωνίζεσαι με το εθνόσημο στη στολή σου.
Σε ένα ταξίδι στην Ελλάδα για φιλικό παιχνίδι με την Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου, προς έκπληξή της, διαπιστώνει ότι οι διαιτητές είναι γυναίκες. Της άρεσε πολύ η ιδέα. Αμέσως μόλις επέστρεψε στην Κύπρο ξεκινάει αμέσως μαθήματα διαιτησίας και αφού πέρασε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και διαδικασίες εγγράφεται και επίσημα διαιτητής το 2004.
Στην αρχή όλα φαίνονταν κάπως διαφορετικά, δεν ήταν καθόλου εύκολα. Η Διαιτησία γίνεται πόρωση, πάθος, τρόπος ζωής, καθημερινότητα πλέον στη ζωή του κοριτσιού. Συνέχισε με ζήλο, πολλές προσπάθειες και θυσίες, πολλές φορές, να δίνει τον μεγάλο της αγώνα για να βελτιώνεται συνέχεια ως διαιτητής και να μην δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να της ασκεί κριτική και να αποδίδει, τυχόν, αδυναμίες της στο φύλο της. Η αγάπη της για το ποδόσφαιρο είναι πάνω από όλα, την προσωπική της ζωή, την οικογένεια και την επαγγελματική της σταδιοδρομία.
Παίρνει προαγωγή και μπαίνει στην Γ Κατηγορία έχει να κάνει πλέον με Άνδρες, δυνατούς, γρήγορους και ακόμη πιο απαιτητικούς. Δεν πτοείται προχωρά, τα καταφέρνει, την εμπιστεύονται για τους πιο δύσκολους αγώνες. Γίνεται Διεθνής.
Μεγάλο επίτευγμα και τιμή. Το σήμα πλέον στην φανέλα γίνεται FIFA 2008, μεγάλο καμάρι. Επόμενη προαγωγή στην Β Κατηγορία, σπουδαία πράματα. Αλλάζει το επίπεδο. Ακόμη πιο δύσκολοι αγώνες ακόμη πιο πολλές προσπάθειες ακόμη πιο δύσκολο το έργο.
Συνεχίζει όμως ακάθεκτη και βάζει στόχο για την Α Κατηγορία. Πολλοί, με συμβουλευτική, δήθεν, διάθεση της υποδείκνυαν ότι ίσως ξεπέρασε τα όρια και θα ήταν σοφό να περιοριστεί σε εκείνα που πέτυχε. Αυτή όμως θέλει και προσπαθεί και τα καταφέρνει το 2010. Το όνειρο δεν σταματά γίνονται πράγματα που ούτε η ίδια δεν μπορεί να πιστέψει.
ΑΠΟΕΛ-ΟΜΟΝΟΙΑ, ΑΕΛ-ΑΠΟΛΛΩΝ, ΑΕΚ-ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ αιώνια ντέρμπυ και ναι η Αγγέλα είναι εκεί, βασικός συντελεστής.
Και συνεχίζει ακάθεκτη. Πολλά παιχνίδια στο εξωτερικό, Champions League, Euro Qualification Games, World Cup Qualification Games, τουρνουά U19, U17, Παιχνίδια Εθνικών Ομάδων αλλά οι μεγάλες επιτυχίες είναι:
2011- Τελικός UEFA U19 στην Ιταλία
2012-Παγκόσμιο Κύπελο Γυναικών U20 στην Ιαπωνία
2013-Αναπληρωματική Βοηθός Διαιτητής στο Ευρωπαϊκό Γυναικών της Σουηδίας
2013-Παιχνίδι Ανδρών Champions League στο Αζερμπαϊτζάν
2014 Παγκόσμιο Κύπελο Γυναικών U17 στην Κόστα Ρίκα
2015 Παγκόσμιο Κύπελο Γυναικών στον Καναδά
2016 Τελικός Παγκόσμιο Κύπελο Γυναικών U20 στην Παπούα Νέα Γουινέα
2017 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Γυναικών στην Ολλανδία
Το κορίτσι του ποδοσφαίρου, που εκβιαστικά συμπλήρωνε τις ομάδες των αγοριών στη γειτονιά και στο σχολείο, απέδειξε με τον πιο εμφαντικό τρόπο, χωρίς έπαρση, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς να επιδιώξει ποτέ την προβολή ή την εύνοια, ότι ναι το ποδόσφαιρο δεν είναι καθαρά ανδρικό άθλημα.
Μια πορεία γεμάτη αγωνίες, προσπάθεια έντονη και επίπονη που ολοκληρώνει έναν κύκλο. Όταν αισθάνεσαι ότι τα όνειρα σου έγιναν πραγματικότητα, φεύγεις την ώρα που πρέπει, την ώρα που εσύ διαλέγεις ενώ είσαι ακόμα στην κορυφή.
Και το μικρό κορίτσι που έγινε γυναίκα, που έφτασε εκεί που ονειρεύτηκε, τραβά το δρόμο του πλέον που σίγουρα δεν θα είναι μακριά από το ποδόσφαιρο. Μια τέτοια αγάπη, μια ζωή αφιερωμένη σε αυτό δεν μπορεί να διαγραφεί ποτέ. Άλλωστε, η προσφορά για έναν άνθρωπο που τη βίωσε σε όλη τη ζωή του δεν σταματά ποτέ.
Το κορίτσι απέδειξε ότι όταν αγαπάμε κάτι πάρα πολύ, αρκεί μόνο να το πιστέψουμε και να αγωνιστούμε γι’ αυτό και να είστε σίγουροι ότι μπορούμε να καταφέρουμε πράγματα που ούτε στα τρελά μας όνειρα δεν τα φανταζόμαστε.
Μην σταματάτε να προσπαθείτε, όταν αγαπά και θέλει, η Γυναίκα όλα τα μπορεί. «Ναι είναι και για κορίτσια το ποδόσφαιρο».
