Χρήστος Ζαβός
Μην τα πολύ λέμε, χαμός έγινε από την πρώτη κιόλας μέρα των πλέι-οφ.
Έσπασαν καρδιές στο Αντώνης Παπαδόπουλος αφού άμα το έχωνε ο Εφραίμ στο 89’ θα έγραφαν κάποιοι για το μέταλλο του νικητή και εμείς να θαυμάζουμε πως τούτη η ομάδα με δύο ή τρείς φάσεις καταφέρνει και παίρνει παιγνίδια.
Της τρελής έγινε και στη Λεμεσού, αφού οι μεν έπαιζαν με εννιά παίκτες στην άμυνα και τον Κακουλλή να σπαταλά τις κόντρα επιθέσεις, ενώ οι άλλοι χωρίς μέσο (!!) μονάχα επιθετικούς και αμυντικούς, έτρεχαν να πάρουν έστω και ένα βαθμό.
Παραληρηματική σκέψη, αύξηση της πίεσης και σύγχυση ένιωσαν επίσης, όσοι παρακολούθησαν το ματς στην Πάφο, προσπαθώντας να καταλάβουν τι είδε ο βαρίστας και έδωσε, δικαίως, το διπλό στην ΑΕΚ.
Η οποία ΑΕΚ είναι η κύρια ευνοημένη της αγωνιστικής και προσδοκεί να της κάτσει άλλη μια τέτοια μέρα, για να κατανοήσουν και όσοι δεν κατανόησαν, τι ψάχνει από τη φετινή σεζόν.
Θεωρητικά μιλώντας, η μπάλα δεν ήταν στα πόδια τους, μα με το πέρας της πρώτης αγωνιστικής μπορούν να οραματίζεται το εννιά στα εννιά για να πάρουν το πρώτο στην ιστορία τους.
Επιπλέον με το διπλό στην Πάφο, πέραν του ότι στέριωσε με ΑΠΟΕΛ και Άρη στη μάτσα για το πρωτάθλημα, έστειλε την Πάφο να σκέφτεται και μια και δύο το κύπελλο ή το Κόνφερενς Λίγκ. Πως τα καταφέρνουν εκεί στην Πάφο και παραμένουν εκτός τίτλου πρόωρα, σηκώνει μελέτη!!! Μάλλον πόνταραν φέτος σε λάθος άλογο, μα δεν είναι της παρούσης.
Οι Σκαλιώτες υπό τον Μπεν Σιμόν δεν υστερούσαν έτσι και αλλιώς σε τίποτε των δύο αντιπάλων τους, παρά μόνο βαθμολογικά. Και πλησίασαν.
Όσο για τη Λεμεσό, ο Άρης φάνηκε άτυχος αφού σε δύο φάσεις, βρέθηκε να χάνει 2-0 και άντε τρέχα γύρευε.
Κόντρα στα προγνωστικά, κόντρα και στη ροή του ματς, οι «ταξίαρχοι» έφαγαν τα μούτρα τους, αφήνοντας αναπάντητο το ερώτημα κατά πόσο μπορούν ν’ αντέξουν το φορτίο του back to back. Όπως και να το κάνουμε, άλλο είναι να σε αντιμετωπίζουν σαν αουτσάιντερ και άλλο σαν πρωταθλητή.
Τους έχουν κιόλας ψυλλιαστεί, οι αντίπαλοι το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να σπάσουν το ρυθμό. Με τις μπάλες να πέφτουν, με τέσσερα στόπερ και τρία αμυντικά χαφ στην ενδεκάδα, η δουλειά γίνεται.
Όσο για την Ομόνοια δεν είναι να μιλήσεις για την εμφάνιση της, αλλά για τη διπλάρα και μόνο. Διπλό απέναντι σε μια ομάδα που δεν κέρδισε εδώ και δύο χρόνια, διπλό την πρώτη αγωνιστική των πλέι- οφ, διπλό πριν από το κρίσιμο ματς με την ΑΕΖ και διπλό στο ντεμπούτο του νέου προπονητή. Λουκούμι!!!
Στη Λάρνακα, στο τσακ δεν εφαρμόστηκε ο νόμος του φετινού ΑΠΟΕΛ. 70% κατοχή ο αντίπαλος, το ψάχνει από δω, το ψάχνει από κει, μα άμα το έβαζε ο Δώνης στο 78’ και άλλη μια ο Εφραίμ στο 89’, η κουβέντα θα ήταν αλλιώτικη.
Στην Ανόρθωση εδώ και καιρό αποδείχθηκε ότι για πρωτάθλημα δεν, γι’ αυτό και τους τρέχουν τα σάλια, αναμένοντας το ματς κυπέλλου με τον Άρη.
Από την άλλη στον ΑΠΟΕΛ και με βασικές μονάδες να πέφτουν ή να τρέχουν κουρασμένες, δημιουργείται μέγα ερώτημα κατά πόσο μπορεί ν’ ανέβει το βουνό, πατώντας πρώτο στην κορυφή!!!
Ενδεχομένως η προημιτελική φάση του κυπέλλου που θα γίνει μες στην εβδομάδα να παίξει ένα σημαντικό ρόλο καθότι θα διασαφηνιστεί τι και που κοιτάν οι ομάδες.
Αλλιώς θα είναι η Πάφος αν έχει αποκλειστεί από τη Σαλαμίνα ή η Ανόρθωση από τον Άρη. Δεν αναφέρομαι στην Ομόνοια που δικαίως πια ψάχνει την Ευρώπη και από το πρωτάθλημα. Για τους ΑΕΚ και Άρη, άμα συνεχίσουν να παίζουν σε δύο ταμπλό μπορεί να φαν και τα μούτρα τους. Το έχουμε ξανά δει το έργο.
Όσον αφορά τη μάτσα για το πρωτάθλημα, δύσκολα θα ξεφύγει κάποιος, κάποιου. Αντιθέτως κάθε φορά θα δημιουργούνται νέα συμπεράσματα. Όπως καλή ώρα με το πέρας της πρώτης αγωνιστικής. Το ερωτηματικό του ΑΠΟΕΛ, το φορτίο του Άρη και η πρωτάρα ΑΕΚ που κοιτάει από τη γωνία!!!
