Γιώργος Παττίχης
Μέχρι και το τέλος της κανονικής περιόδου ο Ρικάρντο Σα Πίντο ήταν «καθηγητής» και «στρατηγός» για τους περισσότερους ΑΠΟΕΛίστες. Ο Πορτογάλος προπονητής, μετά την εξοντωτική – τετράμηνη τιμωρία του, δούλεψε μεθοδικά και οδήγησε με μαεστρία τον ΑΠΟΕΛ στην κορυφή με εξαιρετικές εμφανίσεις.
Μελετούσε με κάθε λεπτομέρεια τον εκάστοτε αντίπαλο, επισήμανε τα δυνατά στοιχεία αλλά και τις αδυναμίες του και ετοίμαζε το πλάνο του που ενίοτε αποδεικνυόταν πολύ αποτελεσματικό. Σε αυτό το διάστημα ο ΑΠΟΕΛ ήταν μια ομάδα χάρμα οφθαλμών με συμπαγή, αμυντικό μηχανισμό, εξαιρετική κυκλοφορία και αποτελεσματική όσο χρειαζόταν για να παίρνει τις νίκες. Η άμυνα είχε εκπληκτικές επιδόσεις και ήταν για καιρό, ανάμεσα στις καλύτερες στην Ευρώπη.
Η μεσαία γραμμή με τους Κονσταντίνοφ, Ντάλσιο και Βιγιαφάνες, δούλευε άψογα. Τα άκρα στην επίθεση με τους Μαρκίνιος και Εντογκαλά «έβγαζαν φωτιές». Ο Κβιλιτάια έβαλε λίγα τέρματα αλλά πάλευε, κατέβαζε μπάλες όπως μόνο αυτός μπορεί να κάνει, μοίραζε μπαλιές και άνοιγε διαδρόμους στους συμπαίκτες του.
Οι παίκτες του Σα Πίντο ήταν ήρεμοι, συγκεντρωμένοι, είχαν αυτοπεποίθηση και βοηθούσαν ο ένας τον άλλο. Ο ένας έπαιζε για όλους και όλοι μαζί για την ομάδα. Ο Πορτογάλος άγγιξε το τέλειο όσον αφορά στην τακτική αντιμετώπιση των αγώνων, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Όλα αυτά τα επισημάναμε ουκ ολίγες φορές, σε σημείο που κάποιοι μας χαρακτήρισαν υπερβολικούς.
Ο ΑΠΟΕΛ μπήκε με βαθμολογικό και ψυχολογικό πλεονέκτημα στην τελική φάση και αναπάντεχα για τους οπαδούς του, παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, προβληματικό, γεμάτο αδυναμίες, χωρίς την φρεσκάδα και την ενέργεια που τον χαρακτήριζε.
Ο Σα Πίντο, από τότε που ξεκίνησε η τελική φάση, λες και μεταμορφώθηκε από τον «καθηγητή της τακτικής», σε έναν κακό προπονητή, με εμμονές, που κάνει σοβαρά λάθη και δείχνει αδυναμία αντίδρασης στις δύσκολες καταστάσεις. Μπορούσε να ξεκούραζε κάποιους παίκτες ανοίγοντας το rotation και κερδίζοντας ποδοσφαιριστές με ποιότητα και αρετές όπως οι Σαρφό, Σατσιάς, Εφραίμ, που θα μπορούσαν να βοηθούσαν σημαντικά, αλλά δεν το έκανε.
Τα σοβαρά λάθη του στα ντέρμπι που έχασε
Τακτικά εγκλημάτησε στο ντέρμπι με τον Άρη. Επέλεξε να πιέσει ψηλά και εκτέθηκε ανεπανόρθωτα χάνοντας στο ημίχρονο με 2-0. Έχασε κατά κράτος στην «σκακιέρα» της τακτικής. Στο Β’ ημίχρονο προσπάθησε να διορθώσει ότι μπορούσε αλλά η ζημιά είχε γίνει.
Στο ντέρμπι των «αιωνίων» τα έκανε «θάλασσα», χάνοντας ξανά. Ξάφνιασε τους πάντες επιλέγοντας τον Τομανέ αντί του Κβιλιτάια στην κορυφή της επίθεσης και τον Μεχρί αντί του Βιγιαφάνες. Άργησε πολύ να βάλει τον Δώνη που όταν μπήκε στο παιχνίδι έδωσε επιθετική πνοή. Δεν χρησιμοποίησε καθόλου τον Σαρφό δείχνοντας ότι δεν τον υπολογίζει.
Στο πρόσφατο ντέρμπι με την Ανόρθωση ξεκίνησε ξανά με Τομανέ αντί του Κβιλιτάια ενώ γνώριζε πολύ καλά ότι η ομάδα της Αμμοχώστου παίζει με τριάδα κεντρικών αμυντικών, σε σύστημα 5 – 4 – 1. Ο Οκκάς εύκολα «του πήρε το δίπλωμα». Οι φιλοξενούμενοι εξουδετέρωσαν πλήρως τον Τομανέ, κυριάρχησαν στη μεσαία γραμμή και έβγαιναν γρήγορα και πολύ επικίνδυνα στις αντεπιθέσεις.
Είχε την έμπνευση να βάλει τον Μαρκίνιος στον κεντρικό άξονα ως «δεκάρι». Μετά το γκολ και με «ανύπαρκτο» τον Βραζιλιάνο, τον έβαλε στα άκρα για να του αλλάξει στη συνέχεια, ξανά και ξανά, θέση. Όπως και στους προηγούμενους αγώνες που ο αντίπαλος προηγήθηκε (με εξαίρεση το ντέρμπι με την ΑΕΚ), δεν μπόρεσε να ανατρέψει τα εις βάρος του δεδομένα. Έδειξε έπαρση, υποτίμησε την αντίπαλο του και έκανε τραγικές επιλογές.
Απέτυχε παταγωδώς στις μεταγραφές
Από τους παίκτες που έφερε το καλοκαίρι μόνο ο Πέτροβιτς βοήθησε ουσιαστικά. Οι Τομανέ και Γουίλσον έδειξαν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις μεγάλες απαιτήσεις. Όλοι το βλέπουν, εκτός από τον 51χρονο τεχνικό. Τον Ιανουάριο ήθελε διακαώς τον Μεχρί. Η διοίκηση έκανε υπέρβαση (για την άρση του εμπάργκο μεταγραφών) και έφερε τον Ιρανό που είναι αργός και εκτός από μια ασίστ στο ντεμπούτο του, δεν έκανε τίποτα το αξιόλογο. Επιμένει όμως πεισματικά να τον βάζει την ίδια ώρα που «εξαφάνισε» τον παικταρά Σαρφό, τον μαχητικό Σατσιά και τον Εφραίμ που θα μπορούσε να έδινε λύσεις επιθετικά.
Τους αγχώνει αντί να τους εμψυχώνει
Γενικότερα, κατά την διάρκεια των αγώνων, κάνει συνεχώς παρατηρήσεις στους παίκτες του με πολύ έντονο τρόπο, δημιουργώντας τους νευρικότητα και φόβο με όλα τα συνεπακόλουθα.
Αδικεί τον εαυτό του
Άποψη μου είναι ότι ο Σα Πίντο είναι ένας πολύ καλός προπονητής που αδικεί τον εαυτό του με τον τρόπο που λειτουργεί και συμπεριφέρεται. Στην συνέντευξη τύπου μετά το ντέρμπι με την Ομόνοια, προσπάθησε να προστατέψει τον Τομανέ και «έθαψε» τον Κβιλιτάια με το «μηδέν» που εκστόμισε.
Ακόμα χειρότερα, αμέσως μετά την οδυνηρή, για τους ΑΠΟΕΛίστες ήττα, από την Ανόρθωση των χίλιων προβλημάτων, χωρίς να ρωτηθεί, έβγαλε ψεύτη τον αντιπρόεδρο Νίκο Κουγιάλη, δημοσιοποιώντας με πολύ άκομψο τρόπο την πικρία του όσον αφορά στην προοπτική ανανέωσης του συμβολαίου του, σε μια χρονική φάση, εξαιρετικά κρίσιμη για την κατάκτηση του τίτλου…
Στην χθεσινή (8/4) συνάντηση του με την διοίκηση της ομάδας, δικαιολόγησε τον εαυτό του, δείχνοντας ότι αντιλήφθηκε τα λάθη του. Υποσχέθηκε ότι θα κάνει ότι μπορεί ώστε η ομάδα να στεφθεί πρωταθλήτρια. Αν τα καταφέρει θα είναι ο πρώτος τίτλος πρωταθλητή στην προπονητική του καριέρα.
Αν τον αντέξει το σχοινί…
Ο Πορτογάλος προπονητής με το «εκρηκτικό» ταπεραμέντο, έχει την ικανότητα και το κίνητρο για να κρατήσει τον ΑΠΟΕΛ πρώτο μέχρι το τέλος. Φτάνει να μείνει συγκεντρωμένος στην δουλειά του και να σταματήσει τα επικίνδυνα «πειράματα» και τις άλλες «αλχημείες». Αν τον αντέξει μέχρι τέλος το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα και στο τραγούδι των Πορτοκαλί.
