Η Αικατερίνη της Ρωσίας υπήρξε η μακροβιότερη και σπουδαιότερη αυτοκράτειρα της Ρωσίας όμως στην ιστορία έμεινε περισσότερο για την έντονη σεξουαλική της ζωή.
Η ίδια είχε αριστοκρατική καταγωγή, ήταν Γερμανίδα και ο πατέρας της έκανε εξαιρετικές δημόσιες σχέσεις με αποτέλεσμα να καταφέρει να την παντρέψει με τον διάδοχο του ρωσικού θρόνου Πέτρο τον τρίτο το 1745 όταν η ίδια ήταν μόλις 16 ετών. Η Αικατερίνη κρατούσε ημερολόγιο στο οποίο κατέγραφε τις σκέψεις για το σύζυγό της: “Θα ήμουν διατεθειμένη να αγαπήσω το άντρα μου, αν μπορούσε να δείξει έστω και λίγη τρυφερότητα. Αλλά αν επιτρέψω στον εαυτό μου να τον ερωτευτεί, θα γίνω η πιο δυστυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Αυτός ο άντρας με αγνοεί και ασχολείται μόνο με τα παιχνίδια του”.
Στην πραγματικότητα, ο Πέτρος ήταν σεξουαλικά ανίκανος, ένα πρόβλημα που του είχαν αφήσει τα σοβαρά θέματα υγείας που αντιμετώπισε με αποτέλεσμα οκτώ χρόνια μετά το γάμο τους η Αικατερίνη να μην έχει δώσει διάδοχο στο θρόνο: ήταν ακόμη άτεκνη. Για να μείνει έγκυος και θα δώσει διάδοχο στο Στέμμα βρήκε εραστή, τον Σερτζ Σαλτούκοβ και γέννησε τον Παύλο. Ωστόσο ο Πέτρος είχε καταφέρει να ξεπεράσει την ανικανότητά του, όμως οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν ότι κανένα από τα τέσσερα παιδιά της δεν ήταν βιολογικοί απόγονοι του συζύγου της.
Όταν το 1761 ο Πέτρος στέφθηκε Αυτοκράτορας την έστειλε στην εξορία, δηλαδή στο εξοχικό ανάκτορο του Πίτερχοφ. Ο λόγος ήταν ότι εκείνη υπήρξε πιο δημοφιλής από εκείνον και φοβόταν ότι θα χάσει το Στέμμα. Η Αικατερίνη αντέδρασε και οργάνωσε πραξικόπημα εναντίον του με τη βοήθεια του εραστή της Γκριγκόρι Ορλόφ ο οποίος ήταν αξιωματικός. Ο στρατός τάχθηκε με το μέρος της επομένως ο Πέτρος συνελήφθη χωρίς να φέρει καμιά αντίρρηση. Στις 28 Ιουνίου 1762 η Αικατερίνη ανακηρύχθηκε επίσημα ως η μοναδική Αυτοκράτειρα της Ρωσίας. Με τον άνθρωπο που τη βοήθησε να καθίσει το θρόνο, χώρισε δεκατρία χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1773.
Ο πιο μεγάλος έρωτας και πλέον άξεστος εραστής της Αικατερίνης ήταν ο Γκρέγκορι Ποτέμκιν: ήταν αμόρφωτος, μεγαλόσωμος και κυκλοφορούσε ημίγυμνος στο παλάτι. Εκείνη παρόλη την εικόνα του ήταν τρελά ερωτευμένη μαζί του και αλληλογραφούσαν με παθιασμένες επιστολές. Εκείνη του έγραφε: “Δεν υπάρχει σημείο του κορμιού μου που δεν αναζητά απεγνωσμένα το άγγιγμά σου. Κλείδωσα τον έρωτά στην καρδιά μου και πνίγομαι. Νιώθω ότι θα εκραγώ!” O Ποτέμκιν έμεινε εραστής και ίσως σύζυγός της σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς μέχρι να πεθάνει και μάλιστα εξελίχθηκε στον πιο σημαντικό και πιστό της σύμβουλο, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζοντας ότι η ίδια ήταν νυμφομανής την έβρισκε νεαρούς άνδρες να την ικανοποιούν σεξουαλικά και συναισθηματικά τους οποίους σύμφωνα με το θρύλο περνούσαν από μια περίεργη οντισιόν: Έκανε σεξ μαζί τους η κυρία των τιμών τους δοκίμαζε και στους πιο πολλά υποσχόμενους έκανε μαθήματα σχετικά με το τι αρέσει στην Αυτοκράτειρα ώστε να πάνε έτοιμοι. Φυσική η Αικατερίνη ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρη με τους εραστές της και η θέση αυτή του εραστή της Αυτοκράτειρας ήταν κάτι παραπάνω από περιζήτητη αφού αρκετοί από αυτούς απέκτησαν χρήματα, τίτλους ευγενείας ακόμη και παλάτια.
Το 1779, στα 50 της χρόνια, ο εραστής της, Αλεξάντερ Λάνσκοϊ ήταν μόλις 21 ετών και τον αντιμετώπιζε σαν γιο της. Τον μεγάλωσε και διαμόρφωσε το χαρακτήρα του έτσι όπως θεωρούσε πως είναι ο ιδανικός άνδρας. Τον εξευγένισε: δίπλα της έμαθε να ντύνεται, να διαβάζει να εκτιμά τις τέχνες και τα γράμματα. Εκείνος δε δεχόταν κανένα από τα δώρα της κάτι που έδειχνε ότι ήταν πραγματικά ερωτευμένος μαζί της. Έμειναν μαζί τρία χρόνια μέχρι που ο Αλεξάντερ αρρώστησε βαριά και πέθανε αφήνοντας την Αικατερίνη σε άθλια ψυχολογική κατάσταση. Τον θρήνησε για οκτώ μήνες μέχρι να βρει τον επόμενο εραστή της. Mέχρι το θάνατό της, το 1796 δεν έμεινε ποτέ χωρίς έναν άνδρα στο κρεβάτι της. Η ίδια είχε γράψει γι αυτό: “Είναι η κατάρα που με κυνηγά. Η καρδιά μου δεν αντέχει να μείνει ούτε μία ώρα χωρίς έρωτα”.
