Απέναντί μου η Νεφέλη, ένα κορίτσι 25 ετών, μαγνητικά όμορφο, χαμογελαστό με ένα βλέμμα σπινθηροβόλο. Η αλήθεια είναι πως με το που την είδα αναρωτήθηκα ‘’γιατί’’, ξέροντας λίγο-πολύ την ιστορία της, κάτι με ξένιζε, χωρίς λόγο!
Με καρφώνει στα μάτια λέγοντάς μου «τον ερωτεύθηκα, πού είναι το κακό;», χαμογελάει και εκεί αντιλαμβάνομαι ότι έχω να κάνω με ένα έξυπνο κορίτσι.
Η συζήτηση με την Νεφέλη ξεκίνησε πολύ διαφορετικά από τις προηγούμενες, ακομπλεξάριστη, γεμάτη αυτοπεποίθηση στα όρια του να παρεξηγηθεί. Το ξέρει, φαίνεται, μα δεν την ενδιαφέρει…
«Ο Κυριάκος για μένα είναι ο άνθρωπός μου, τον ερωτεύθηκα με τον που τον είδα, με την πρώτη ματιά. Λίγοι είναι αυτοί που ένιωσαν κάτι τέτοιο, ένα τόσο έντονο συναίσθημα. Ηθικά είναι λάθος αφού είναι ο σύντροφος της θείας μου. Κάποια πράγματα δεν τα επιλέγεις, συμβαίνουν, τα νιώθεις».
Μπήκε αμέσως στο ζουμί της ιστορίας της χωρίς να το φέρνει γύρω-γύρω.
«Μεγάλωσα σε ένα χωριό της επαρχίας Λεμεσού, στη Λευκωσία ήρθα για σπουδές, τελειώνοντας βρήκα σχεδόν αμέσως δουλειά. Νοίκιασα σπίτι και έμεινα εδώ. Ανεξάρτητη, μόνη μου, απολαμβάνοντας τόσο τις υποχρεώσεις μου όσο και τα δικαιώματά μου. Ελεύθερη!».
Ενόσω μιλά τα μάτια της λάμπουν, είναι ευδιάκριτο το πόσο απολαμβάνει την ζωή της.
«Η θεία μου, αδερφή της μητέρας μου, ζούσε ήδη στη Λευκωσία. Χωρισμένη πολλά χρόνια. Ανεξάρτητη και αυτή! Δεν την βλέπαμε πολύ συχνά, απέφευγε τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, την εκνεύριζαν. Η σχέση μας ήταν άψογη. Πάντα την θαύμαζα. Όταν ήρθα Λευκωσία ήρθαμε ακόμα πιο κοντά. Μου έλεγε τα μυστικά της και εγώ σε αυτήν τα δικά μου. Ήταν η κολλητή μου, μπορώ να πω».
Μιλώντας για την θεία της είναι η πρώτη φορά που το χαμόγελο έφυγε από το πρόσωπό της αντικαθιστώντας το με μια εικόνα νοσταλγίας, προκαλώντας μου ακόμα περισσότερα ερωτήματα.
«Ένα πρωινό Σαββάτου με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να μην κανονίσω τίποτα για το βράδυ. Θα μου γνώριζε τον Κυριάκο, επιτέλους! Είχα ακούσει τόσα πολλά για αυτόν… Το βράδυ πήγα στο σπίτι της, χτύπησα και μου άνοιξε αυτός. Με το που τον αντίκρισα τα έχασα, τα πόδια μου κόπηκαν, το στομάχι μου δέθηκε κόμπο, η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που πίστευα πως την ακούει. ‘’Τι άντρας είναι αυτός’’, σκέφτηκα. Έτσι φανταζόμουν τον σύντροφό μου».
Το χαμόγελο επανήλθε αυτόματα και ολόκληρο το πρόσωπό της έλαμψε, σαν ένας μάγος να ήταν κρυμμένος κάπου και να έκανε κόλπα με θέμα την γρήγορη εναλλαγή συναισθημάτων.
«Πώς, πού, πότε… τι σημασία έχει; Με τον Κυριάκο γίναμε ζευγάρι σε χρόνο ντε-τε. Ναι, όπως μπορεί να το φανταστεί κάποιος έτσι ήταν. Ένα καυτό βράδυ ήταν η αρχή, ένα βράδυ που δεν θα ξεχάσω ποτέ! Τον ερωτεύτηκα, τον αγαπώ. Δεν είναι ηθικό, το ξέρω, δεν θέλω να πληγωθεί η θεία μου αλλά δεν μπορώ να μείνω μακριά του. Η θεία μου δεν ξέρει κάτι. Γενικότερα αποφεύγουμε να βρισκόμαστε και οι τρεις, είναι άβολο και αμήχανο. Δεν είμαι αναίσθητη, ερωτευμένη είμαι».
Αφοπλιστικά ειλικρινής δεν αφήνει περιθώρια καμίας ερώτησης.
«Τον γνώρισε πρώτη, κακή συγκυρία! Ο Κυριάκος είναι όλη μου η ζωή, μια μέρα όλα θα ξεκαθαρίσουν και θα μπορώ να το φωνάξω παντού. Αυτός ο άντρας είναι δικός μου!».
Η Νεφέλη απολαμβάνει αυτό που ζει με ενοχές που αν και προσπαθεί να κρύψει είναι ευδιάκριτες. Ερωτευμένο κορίτσι που προσπαθεί να καμουφλάρει την προδοσία για να μην έρθει αντιμέτωπη με τις συνέπειες…
