Ο Άντριου Κάρνεγκι ήταν διάσημος τσιγκούνης παρά το γεγονός πως η περιουσία του άξιζε σε σημερινά λεφτά περίπου 4,5 δισ. δολάρια. Ο γεννημένος το 1835, στην Σκωτία επιχειρηματίας, μετακόμισε στην Αμερική όταν ήταν μικρός και έκανε την περιουσία του από την βιομηχανία ατσαλιού.
Το να μετακομίσουν από τη Σκωτία στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν το καλύτερο πράγμα που έκανε η οικογένεια Κάρνεγκι για το γιο τους, Αντριου.
Ο Άντριου Κάρνεγκι συγκέντρωσε ένα εισόδημα δουλεύοντας ως τηλεγραφητής και το χρησιμοποίησε επενδύοντας στους σιδηρόδρομους και στο πετρέλαιο, κάτι που αποδείχτηκε μάλλον έξυπνη κίνηση.
Χρησιμοποιώντας την, ολοένα και αυξανόμενη, περιουσία του, ο Αντριου Κάρνεγκι ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση στη βιομηχανία χάλυβα, κάτι που αποδείχτηκε μια ακόμα ιδιοφυής ιδέα.
Ενώ συγκέντρωνε εκατομμύρια, παράλληλα γινόταν γνωστός και για τους μίζερους τρόπους του. Κάποτε έγινε διάσημη η κίνησή του να αφήσει μία δεκάρα ως φιλοδώρημα μετά από ένα πολυδάπανο γεύμα.
Ωστόσο στα τελευταία χρόνια της ζωής του στράφηκε στην φιλανθρωπία και δώρησε εκατομμύρια για την συμβολή της παγκόσμιας ειρήνης και την επιστημονική έρευνα, ενώ ίδρυσε πάνω από 3.000 βιβλιοθήκες κατά μήκος της Αμερικής και του κόσμου.
Στην αυγή του 20ού αιώνα, ο 65χρονος πλέον Άντριου Κάρνεγκι σκέφτεται σοβαρά να αποσυρθεί από τις επιχειρήσεις και να αφιερωθεί στο φιλανθρωπικό του έργο. Προτού το κάνει, όμως, θα διαπραγματευτεί μια πρόταση που του ήρθε από τον σημαντικότερο τραπεζικό εκείνης της εποχής στην Αμερική, τον Τζον Πίερποντ Μόργκαν (τον ιδρυτή της J. P. Morgan).
Η ιδέα του τελευταίου ήταν να συγχωνεύσει όλες τις μεγάλες εταιρείες παραγωγής χάλυβα, και κυρίως την εταιρεία του Κάρνεγκι, και να δημιουργήσει έναν κολοσσό. Το κατάφερε. Στις 2 Μαρτίου 1901, η Χαλυβουργική Ηνωμένων Πολιτειών, η πρώτη εταιρεία στον κόσμο με κεφάλαιο πάνω από 1.000.000.000 δολάρια, ήταν γεγονός.
Τι αναλογούσε στον Κάρνεγκι; 225.639.000 δολάρια, τα οποία θα αποπληρώνονταν σταδιακά μέσα σε 50 χρόνια, με ομόλογα χρυσού.
Ο Κάρνεγκι έλαβε ομόλογα αξίας 230.000.000 δολαρίων, τα οποία στέγασε μέσα σε ένα ειδικό οίκημα στο Νιου Τζέρσι, αρνούμενος όχι μόνο να τα αγγίξει, αλλά ακόμη και να τα κοιτάξει, λες και αν το έκανε, τα ομόλογα θα εξαφανίζονταν ως δια μαγείας.
Φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, με φανατική πίστη στην ανθρώπινη πρόοδο, όπως οι περισσότεροι της γενιάς του, ο γηραιός Άντριου Κάρνεγκι υπέστη πραγματικό σοκ όταν το 1914 ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αν και επιχειρηματίας και βιομήχανος σχεδόν όλη του τη ζωή, διέθετε εκείνη τη χαρακτηριστική αφέλεια που συνόδευε συνήθως τους πιο «παραδοσιακούς» Αμερικανούς.
Ήταν ένας αθεράπευτος αισιόδοξος και, κρίνοντας ίσως από τον εαυτό του, πίστευε βαθιά στη θετική πλευρά της ανθρώπινης φύσης, για το πώς μπορεί κανείς να αλλάξει δραστικά τον κόσμο μέσα από τον κοινό νου, την καλλιέργεια, τη μόρφωση και την προσωπική βελτίωση. Κάποιοι συνέκριναν τις ακλόνητες δημοκρατικές του πεποιθήσεις με τους ύμνους στη δημοκρατία που έψαλε στην ποίηση του ο σύγχρονος του ποιητής Ουόλτ Ουίτμαν.
Ο ερχομός του πολέμου το 1914, η έκβαση και η εξέλιξη του, το μέγεθος της σφαγής και ο παραλογισμός της τον οδήγησαν σε μια προσωπική απελπισία, κάτι που τονίζει και η γυναίκα του στον πρόλογο της αυτοβιογραφίας τον.
Ο πόλεμος έληξε το 1918 και ένα χρόνο μετά ο Άντριου Κάρνεγκι, αφού προσβλήθηκε από την ισπανική γρίπη και μετά υπέστη δύο οξείες λοιμώξεις του αναπνευστικού, πέθανε στις 11 Αυγούστου του 1919.
Ο τετραπέρατος αυτός Σκωτσέζος είχε προλάβει να μοιράσει σχεδόν όλη του την περιουσία: 350.695.653 δολάρια (περίπου 4,5 δισ. με τα σημερινά δεδομένα). Είχαν απομείνει μόλις 30 εκατομμύρια δολάρια, τα οποία δόθηκαν σε ιδρύματα, αγαθοεργίες και συντάξεις. Πολλά από τα ιδρύματα που δημιούργησε πέρασαν στη συνέχεια σε άλλα χέρια, διατήρησαν όμως το δικό του όνομα (όπως το Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης).
Η κόρη του, Μάργκαρετ Κάρνεγκι Μίλερ, συνέχισε να διοικεί το Ίδρυμα Κάρνεγκι για περίπου σαράντα χρόνια, απέκτησε τέσσερα παιδιά και απεβίωσε το 1990 σε ηλικία 93 ετών, αφήνοντας πίσω της 13 εγγόνια και 26 δισέγγονα.
Ωστόσο, κανένα από αυτά τα παιδιά δεν απόλαυσε τα χρήματα του Άντριου Κάρνεγκι, αφού δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα γι’ αυτά: από την περίοδο που βγήκε στη σύνταξη, ο Κάρνεγκι δεν έκανε ουσιαστικά τίποτε άλλο παρά να μοιράζει χρήματα. Κάποτε θα τελείωναν.
