Ανδρέας Βιολάρης
Η προσπάθεια της Ομόνοιας για υπεράσπιση του στέμματος κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία, με άδοξο τέλος και πολύ πιο πρόωρο από ότι θα φανταζόταν και ο πιο απαισιόδοξος οπαδός της. Ποιος ανέμενε πως η ομάδα μοντέλο (με δόση υπερβολής), η οποία «τερμάτισε» πρώτη τη σεζόν 2019/20, λίγους μήνες αργότερα πανηγύρισε την παρθενική της παρουσία σε ευρωπαϊκούς ομίλους, επανέλαβε την επιτυχία 12 μήνες μετά και ενώ στο ενδιάμεσο πρόσθεσε το 21ο πρωτάθλημα στην ιστορία της, θα βρισκόταν σήμερα με το ενάμιση πόδι εκτός playoffs και θα προσπαθούσε να σώσει ότι σώζεται στο θεσμό του κυπέλλου;
Το σοκ της αποτυχίας γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστούμε πως η Ομόνοια, ίσως και για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της, έδειχνε να είναι ένας οργανισμός ο οποίος λειτουργούσε ιδανικά και υποδειγματικά, με τα κατάλληλα πρόσωπα σε καίρια πόσα και άτομα που είχαν την ικανότητα με ξεκάθαρους ρόλους και αρμοδιότητες.
Οι απαντήσεις στα ερωτήματα και τις απορίες του κόσμου για το τι έφταιξε και ποιοι ευθύνονται, είναι μάλλον εύκολες. Τα λάθη που έγιναν από την επόμενη μέρα της κατάκτησης του περσινού πρωταθλήματος μέχρι και σήμερα ήταν πολύ συγκεκριμένα και τόσο ξεκάθαρα που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις.
Και επειδή όπως σημειώσαμε και πιο πάνω οι ρόλοι και οι αρμοδιότητες των 5-6 ατόμων που έκαναν κουμάντο στην Ομόνοια ήταν τόσο ξεκάθαροι, εύκολα μπορεί να αναδείξει κανείς το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στον καθένα. Από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο ποδοσφαιριστή. Το φιάσκο με το γήπεδο, ο αποτυχημένος μεταγραφικός σχεδιασμός του καλοκαιριού (ας μην σχολιάσουμε το χειμερινό «παράθυρο»), το θέμα του γυμναστή, η απόλυση Νεόφυτου Λάρκου χωρίς να καλυφθεί το κενό, ο Τζον Χριστοδούλου και φυσικά η ίδια η εικόνα της ομάδας εντός των τεσσάρων γραμμών ήταν οι σημαντικοί σταθμοί που καθόρισαν τη μοίρα και την πορεία της Ομόνοιας στη φετινή σεζόν.
Τα σημαντικότερα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν δεν έχουν να κάνουν με το πως έφθασε η Ομόνοια στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, αλλά πως προχωρά. Πως θα πορευτεί στην επόμενη σεζόν; Με Μπεργκ ή χωρίς Μπεργκ; Με τεχνικό διευθυντή ή με κάποιο άλλο μοντέλο; Ποιοι θα αποφασίσουν και πότε;
Στην πρόσφατη παρουσία του στην εκπομπή «Total Green» ο Σταύρος Παπασταύρου ρωτήθηκε για όλα τα πιο πάνω, απάντησε (με τον τρόπο του) σε ολα, χωρίς όμως να λύσει όλες τις απορίες μας. Αντιθέτως αυτές αυξήθηκαν.
Κληθείς να σχολιάσει το μέλλον του Μπεργκ τόνισε πως «θα περιμένουμε το τέλος της σεζόν για να δούμε τι θα γίνει. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε καθόλου συζητήσεις», κάτι που ουσιαστικά επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Νορνηγός. Για το θέμα του τεχνικού διευθυντή σημείωσε πως «μέχρι τέλος της σεζόν θα μείνουμε όπως είμαστε. Μόλις τελειώσει θα συζητήσουμε με το τεχνικό επιτελείο, το μάνατζμεντ και θα αποφασίσουμε ποιο είναι το πιο καλό σύστημα για να συνεχίσουμε».
Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως οι αποφάσεις για τόσο κρίσιμα ζητήματα θα ληφθούν μετά το τέλος της σεζόν! Θα αποφασίσουν δηλαδή Μάη-Ιούνη με πιο μοντέλο προχωρούν και αν θα συνεχίσουν με τεχνικό διευθυντή; Και πότε θα έρθει ο εκλεκτός; Πότε θα αξιολογήσει το ρόστερ; Και πως θα προλάβει να ολοκληρώσει το μεταγραφικό σχεδιασμό; Κι αν χρειαστεί να βρεθεί και ο αντι-Μπεργκ πότε θα γίνει η επιλογή; Κι τελικά πάμε σε ένα μοντέλο χωρίς τεχνικό διευθυντή ποιος θα πάρει τις κρίσιμες αποφασίσεις; Ο ίδιος ο Σταύρος Παπασταύρου; Ο Δημήτρης Γρηγόρη;
Ο σχεδιασμός για την επόμενη σεζόν έπρεπε να είχε ξεκινήσει ήδη. Για να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος στους αρμόδιους (είτε ονομάζονται τεχνικοί διευθυντές, προπονητές, πρόεδροι ή αναπληρωτές) να προετοιμάσουν το πλάνο και να το υλοποιήσουν το συντομότερο δυνατό. Όπως έγινε δηλαδή και πριν από δύο χρόνια με την πρόσληψη Νεόφυτου Λάρκου, ο οποίος ανέλαβε Γενάρη και άρχισε να προετοιμάζεται για το καυτό καλοκαίρι του 2019 και τις σημαντικές αποφάσεις που έπρεπε να πάρει, ξεκινώντας από το κεφάλαιο προπονητής.
Ανεξαρτήτως μοντέλου, τεχνικό διευθυντή ή μη, είναι ύψιστης σημασίας να στελεχωθεί κατάλληλα το ποδοσφαιρικό τμήμα και η εταιρία για να μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες προκλήσεις και τις απαιτήσεις του κόσμου, οι οποίες μοιάζουν να είναι πιο μεγάλες από ποτέ. Αυτό προϋποθέτει την πρόσληψη κατάλληλα καταρτισμένων ατόμων σε καίρια πόστα, τα οποία να διαθέτουν εμπειρία, τεχνογνωσία και διασυνδέσεις. Και η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή η Ομόνοια είναι πιο «γυμνή» από ποτέ στο συγκεκριμένο κομμάτι.
