Στη βιομηχανία του σινεμά υπάρχουν διάφοροι βασικοί κανόνες. Αν υπάρχει ένα βιβλιαράκι που αναφέρει τους πιο σημαντικούς από αυτούς είναι δεδομένο πως στην κορυφή τους, ανάμεσα στους πρώτους-πρώτους είναι και ο εξής: το σεξ πουλάει. Φυσικά, όσο και αν πουλάει το σεξ στις ταινίες, οι άγραφοι κανόνες του κινηματογράφου λένε πως αυτό πρέπει να προβάλεται εντός κάποιων ορίων. Όχι και πολύ ρεαλιστικά δηλαδή και με… συγκεκριμένα σημεία του σώματος να κρύβονται από την κάμερα. Άλλωστε, άλλο οι τσόντες και άλλοι οι «κανονικές» ταινίες. Σωστά; Λάθος!!!
Αυτός ο άγραφος κανόνας έχει παραβιαστεί πολλές φορές στην ιστορία του σινεμά. Υπάρχουν ταινίες που ο τρόπος με τον οποίο αποτυπώνουν το σεξ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανονικές πορνοταινίες.
Και αν το σενάριο που έχουν είναι κανονικό και η σκηνοθεσία προσεγμένη, η ουσία δεν αλλάζει: ορισμένες ταινίες δείχνουν τους πρωταγωνιστές τους να κάνουν αληθινό σεξ. Και η αλήθεια είναι πως δεν είναι και λίγες. Ας δούμε μερικές από αυτές:
«Love» (2015) του Γκασπάρ Νοέ
Δυο πανέμορφες πρωταγωνίστριες και ένας πρωταγωνιστής που έχει όρεξη για πολύ πολύ σεξ και ο Γκασπάρ Νοέ το απεικονίζει τέλεια: λίγο ρομαντικά και λίγο πρόστυχα αλλά όπως και να έχει αληθινά, το «Love» του Γκασπάρ Νοέ, η ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου μπορεί να μην είναι πρωτοπόρος στο να δείχνει αληθινό σεξ και μπορεί να μην κάνει κάτι καινούριο αλλά το κάνει πραγματικά πάρα πολύ καλά.
«9 songs» (2004) του Μίχαελ Υιντερμποτόμ
Μια Αμερικανίδα φοιτήτρια στο Λονδίνο τα φτιάχνει με έναν Άγγλο. Και σε όλη την ταινία κάνουν σεξ και πάνε σε συναυλίες. Πολύ, μα πάρα πολύ σεξ και πολύ ροκ (λιγότερο από σεξ), η ταινία πιάνει ένα θέμα που το έχουν πιάσει άπειρες αισθηματικές ταινίες (την γέννηση και την εξέλιξη μιας σχέσης) αλλά το πιάνει με ένα εντελώς πρωτότυπο τρόπο: μέσα από το σεξ. Παιδιά αλήθεια, μιλάμε για πολύ σεξ (και μπόλικο ροκ, εντάξει).
«Baise-Moi» (2000) των Βιρτζίν Ντεσπέν και Κοραλί Τριν Τι
Οριακά επαναστατική ταινία, μια πραγματική εκδίκηση των πορνοστάρ, με πρωταγωνίστριες δυο αληθινές πορνοστάρ και την μια εκ των δυο σκηνοθετών να είναι επίσης πρωταγωνίστρια σε πορνό ταινίες, το «Baise-Moi» δίχασε όσο ελάχιστες ταινίες στη Γαλλία και μάλιστα απαγορεύτηκε η προβολή της! Δεν ήταν μόνο το ανοιχτά και περήφανα πορνογραφικό της περιεχόμενο αλλά και η υπερβολικά βίαιη υπόθεσή της. Μια ωδή στον φεμινισμό για κάποιους, μια σοβαροφανής τσόντα για άλλους αλλά όπως και να έχει μια ιστορική cult ταινία.
«Nymphomaniac» (2013) του Λαρς Φον Τρίερ
Ο Τρίερ την είχε προαναγγείλει ως μια τετράωρη τσόντα. Τελικά διαφοροποίησε λίγο το πλάνο του και την έβγαλε σε δύο δύωρα μέρη. Πολυσυζητημένη όπως και κάθε ταινία που τολμάει να εμπεριέχει κανονικό σεξ, το «Nymphomaniac» έχει φανατικούς εχθρούς και φανατικούς οπαδούς με τους μεν να κατηγορούν τους δε πως… δεν κατάλαβαν την ταινία. Όπως συμβαίνει πάντα… Το αληθινό σεξ πάντως το κατάλαβαν όλοι…
Πηγή: menshouse.gr
