Σάββας Λαζανιάς
Ο ΑΠΟΕΛ βρίσκεται σε βαθιά κρίση η οποία δεν αφήνει την ομάδα να ανασάνει. Η διοικητική κρίση και το οικονομικό δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστο το αγωνιστικό και για την ώρα δεν διαφαίνεται φως στο τούνελ, αν και υπάρχουν σε εξέλιξη έντονες διεργασίες στο παρασκήνιο (δες ΕΔΩ).
Μα τα πιο πάνω δεδομένα δεν είναι καινούργια, αντίθετα αν κάποιος αισθάνεται πως τα έχει ξαναζήσει, είναι γιατί ο ΑΠΟΕΛ εδώ και μερικά χρόνια κάνει κύκλους γύρω απ’ τον εαυτό του χωρίς να μπορεί να βρει πραγματικές λύσεις στα προβλήματα, τα οποία ολοένα και αυξάνονται.
Πίσω στον Νοέμβριο του 2020 γράφαμε για τις τέσσερις έννοιες του αρχαιοελληνικού σχήματος «Ύβρις - Άτη - Νέμεσις - Τίσις», το οποίο δυστυχώς βρίσκει εφαρμογή και στον ΑΠΟΕΛ (δες εδώ).
«Ύβρις» ήταν το συνεχές και πολυέξοδο ξήλωμα της ομάδας κάθε καλοκαίρι, οι αλλαγές προπονητών, οι παχουλές αποζημιώσεις. Όλα αυτά έκαναν τα μπάτζετ να είναι δυσανάλογα σε σχέση με τα πάγια έσοδα, διογκώνοντας το χρέος της ομάδας. «Άτη» ήταν οι περιπτώσεις στις οποίες ο ΑΠΟΕΛ κατάφερε να «νικήσει» την ποδοσφαιρική λογική, καθώς στο παρελθόν βγήκε αρκετές φορές κερδισμένος καταπατώντας τους «κανόνες» που διέπουν μια υγιή εταιρεία και ποδοσφαιρική ομάδα.
Τα πιο πάνω προκάλεσαν τη «Νέμεσις» δηλαδή την οργή και την εκδίκηση της ποδοσφαιρικής λογικής, που επέφερε στο τέλος την «τίσιν», δηλαδή την «τιμωρία».
Τότε το κείμενο έκλεινε με δυο προτάσεις. «Ο ΑΠΟΕΛ πληρώνει φέτος τα όσα «παράλογα» (προς την ποδοσφαιρική λογική) γίνονταν στο ποδοσφαιρικό τμήμα τα τελευταία χρόνια και πρέπει να αποδεχτεί την «τιμωρία» του η οποία ήρθε νομοτελειακά. Πλέον αυτό που πρέπει να κάνουν οι «γαλαζοκίτρινοι» είναι να αναζητήσουν την «κάθαρση» σε όλα τα επίπεδα γιατί μόνο έτσι θα είναι ευοίωνο το μέλλον». Κι αυτές οι δυο προτάσεις ισχύουν και σήμερα στον απόλυτο βαθμό. Μόνο που τότε το συνολικό χρέος της ομάδας ήταν στο μισό από αυτό που υπάρχει σήμερα.
Σε ένα άλλο κείμενο προ 5ετίας, τονίζαμε ότι είναι άδικο να πηγαίνουν τα πυρά αποκλειστικά στον Πρόδρομο Πετρίδη και τους συνεργάτες του (δες εδώ): «Έχουν όντως πολύ μεγάλη ευθύνη όμως… είναι άδικο να πηγαίνουν τα πυρά μόνο σε αυτούς. Τεράστιες ευθύνες έχουν και οι μεγαλομέτοχοι της εταιρείας ΑΠΟΕΛ οι οποίοι στην πράξη συναινούσαν στο πλάνο και στους προϋπολογισμούς που παρουσίαζε η διοίκηση Πετρίδη τα τελευταία χρόνια... μπάτζετ τα οποία ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό βασισμένα από τα μη εγγυημένα έσοδα της Ευρώπης. Από τη στιγμή που οι μεγαλομέτοχοι δεν εξέφραζαν διαφωνίες στις γενικές συνελεύσεις είναι απόλυτα συνυπεύθυνοι».
Όλα τα πιο πάνω δεν αποτελούν μια προσπάθεια αυτοπροβολής, ούτε έρχεται η γνωστή φράση «τα λέγαμε, τα γράφαμε». Όλα τα πιο πάνω οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Οι παθογένειες του ΑΠΟΕΛ χρονολογούνται, η ομάδα κάνει κύκλο γύρω απ’ τον εαυτό της, ο κόσμος είναι στο ίδιο έργο θεατής κι αν δεν υπάρξει αλλαγή πλεύσης και στρατηγικής σε όλα τα επίπεδα, τότε το μέλλον θα είναι δυσοίωνο.
