Μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε Πηνελόπη Πλάκα στην Κορύνα Μανταγάρη για τη "Real Life".
Η γνωστή ηθοποιός μεταξύ άλλων μίλησε για το κίνημα #metoo, ενώ αποκάλυψε και το εάν έχει υποστεί η ίδια κάποια κακοποιητική συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της καριέρας της. Τέλος, αναφέρθηκε και στις καταγγελίες που αφορούν στον Πέτρο Φιλιππίδη.
Ακολουθεί τμήμα της συνέντευξης:
- Κατά την έναρξη της σειράς προέκυψε το θέμα της άμεσης αντικατάστασης του Πέτρου Φιλιππίδη, λόγω των καταγγελιών που έχει δεχτεί. Πώς το αντιμετωπίσατε;
- Αν πιάσουμε γενικά τη συνθήκη #Μetoo είναι κάτι το πολύ στενάχωρο να βλέπεις τέτοιες εκδηλώσεις βίας, είτε ψυχολογικές είτε ενδοοικογενειακές. Γενικά δεν ζούμε και πολύ ωραία χρόνια. Φυσικά και τάραξε τα ήρεμα νερά της δουλειάς μας, από εκεί και πέρα προσπαθήσαμε όλοι μαζί να ανασυγκροτηθούμε και να μείνουμε ενωμένοι, ώστε να μη δημιουργηθεί πρόβλημα γιατί είμαστε είκοσι ηθοποιοί και εξήντα άτομα συνεργείο. Καταλαβαίνεις ότι θα έπρεπε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας για να έχουμε τη δουλειά μας, τα χρήματά μας, την ψυχική μας ηρεμία. Συγκεκριμένα για τον Πέτρο Φιλιππίδη δεν έχω να σχολιάσω κάτι, γιατί ήδη η υπόθεση βρίσκεται στα δικαστήρια και έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης.
- Όλες αυτές οι καταγγελίες που ξέσπασαν σαν τσουνάμι κατά τη διάρκεια της καραντίνας ήταν άγνωστα περιστατικά για εσένα; Είχες κάποια προσωπική εμπειρία;
- Προσωπικά δεν μου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο. Μπορεί να ένιωσα κάποια ενόχληση στο πολύ μακρινό παρελθόν, όταν ξεκινούσα, αλλά δεν ήταν κάτι αντίστοιχο και το διαχειρίστηκα ακαριαία. Όμως, από το να ακούσεις κάτι μέχρι να φτάσεις σε μια καταγγελία, καταλαβαίνεις ότι ο δρόμος είναι πάρα πολύ μακρύς. Φυσικά, σοκαρίστηκα! Αλλά επειδή δεν θέλω να μείνω μόνο σε αυτό, θα σου πω ότι τα τελευταία τρία χρόνια στην Ελλάδα ζω ένα θρίλερ. Δεν θεωρώ ότι είναι μόνο το #Μetoo αλλά με όλα αυτά που συμβαίνουν με τον κορονοϊό, το #Μetoo, τις γυναικοκτονίες, την ακρίβεια, τον πόλεμο, νομίζω ότι ζω σε ταινία τρόμου. Δεν ξέρω αν όλο αυτό πηγάζει από τη βαθιά οικονομική κρίση που είχαμε τα τελευταία δέκα χρόνια. Παρακολουθώ τις εξελίξεις και σκέφτομαι αλλά το μόνο που μένει είναι η στεναχώρια, γιατί ποιος μπορεί να μας απαντήσει; Δεν μπορείς να κάνεις όνειρα, να πας μπροστά με την ίδια ευκολία που μπορούσαν να πάνε μπροστά οι γονείς μου.
