Έλενα Ευσταθίου: «Ο φόβος γεννιέται επειδή μαθαίνεις αυτό που έχεις»

Όμορφη εσωτερικά, όμορφη και εξωτερικά. Και ας μην το ξέρει. Γεμάτη ενέργεια για ζωή, χιούμορ και έτοιμη να εκφέρει την άποψή της, ανά πάσα στιγμή. Συναντηθήκαμε με την Έλενα Ευσταθίου στον ΘΟΚ -που αυτή την περίοδο με αφορμή την παράσταση που συμμετέχει «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του», είναι το δεύτερό της σπίτι- και έχοντας παραδεχτεί πως «το ζουμί της ζωής» είναι τα πάνω και τα κάτω της, μάς μίλησε για την δική της εμπειρία με τον καρκίνο, για το πάθος της που δεν είναι άλλο από την υποκριτική και φυσικά, για το νέο αγαπημένο κεφάλαιο της ζωής της, το ζαχαροπλαστείο της. Θα μπορούσε να μιλάει ώρες γι' αυτά και να έχει πάντα κάτι νέο να προσθέσει. Εκείνο όμως που είναι σχεδόν ανέφικτο να της πάρεις δύο κουβέντες, είναι η προσωπική της ζωή, την οποία εδώ και χρόνια προσπαθεί να κρατήσει μακριά από τα «φώτα». Όταν όμως ακούει για τα παιδιά της, το πρόσωπό της λάμπει και παραδέχεται πως είναι η «παραδοσιακή Κύπρια μάνα».  

Έλενα μου, σε τι φάση σε βρίσκουμε;
Με βρίσκεις σε μια πάρα πολύ όμορφη και δημιουργική φάση της ζωής μου. Κάναμε πρόσφατα πρεμιέρα με το έργο του Γιώργου Καπουτζίδη «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του» στη Νέα Σκηνή του ΘΟΚ και οι παραστάσεις, πάνε πάρα πολύ καλά! Πρόκειται για μια πολύ όμορφη εμπειρία και μια υπέροχη συνεργασία, τόσο με τους συναδέλφους μου - είμαι η «παλιά» της παρέας (γέλια), όσο και με τον σκηνοθέτη της παράστασης Γιάννη Παρασκευόπουλο, με τον οποίο έχω δουλέψει και στο παρελθόν. Ήταν μια χρονιά γενικότερα που πέρασα καλά θεατρικά, αν σκεφτείς ότι τον Μάρτη ήμουν στο Σατιρικό με τον «Αχόρταγο», μετά στο Θέατρο ΕΣΤΙΑ με την παράσταση «Η Κόμισσα της Φάμπρικας» και τον Άγι Πάικο και έπειτα, ήρθε αυτό. 

Ιδιαίτερα πυκνή, λοιπόν, η θεατρική σου ζωή φέτος! Διακοπές δεν έκανες καθόλου;
Το καλοκαίρι μου ήταν γεμάτο πρόβες. Η αλήθεια είναι πως είχα προγραμματίσει να πάμε διακοπές τέλη του Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη - γιατί πριν δούλευα, οπότε δεν μπορούσα, αλλά τελικά προέκυψε αυτή η πρόταση από τον ΘΟΚ, η οποία είναι και πολύ τιμητική οπότε ακυρώθηκαν όλα τα σχέδια περί διακοπών. Μπορεί όμως να μην έκανα το καλοκαίρι κάτι ανέμελο, αλλά έκανα κάτι πολύ δημιουργικό που λατρεύω.

Βρισκόμαστε αισίως στα μέσα του Οκτώβρη και σιγά - σιγά πλησιάζουμε στην μάλλον αγαπημένη σου περίοδο. Έχεις ξεκινήσει τις προετοιμασίες για τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση;
Τα Χριστούγεννα, πράγματι, είναι η αγαπημένη μου περίοδος και πολύ σύντομα, θα ξεκινήσω τις προετοιμασίες. Αυτές όμως τις μέρες, έχει προτεραιότητα το Halloween. Μάλιστα, έχω ήδη διακοσμήσει το ζαχαροπλαστείο μου, το La Galerie by Galactica Patisserie!  Μ’ αρέσει γενικώς να υπάρχει η ατμόσφαιρα της κάθε εποχής, ειδικά στο μαγαζί, το οποίο είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου.

Πόσο εύκολο είναι να τα ισορροπήσεις όλα; Οικογένεια, θέατρο και ζαχαροπλαστείο;
Κοίταξε, ο κάθε άνθρωπος είναι πολλά πράγματα μαζί. Αν έχεις έναν καλό προγραμματισμό, όλα βαίνουν καλώς. Σημασία έχει το να είσαι οργανωμένος στη ζωή σου και να μην τα αφήνεις όλα στη τύχη τους. Γι’ αυτό και βρήκα ώρα να έρθω και να κάνουμε τώρα αυτή τη συνέντευξη. (Γέλια)

Πέραν από το ότι ο Οκτώβριος έχει ταυτιστεί με το Halloween και σηματοδοτεί τον ερχομό της εορταστικής περιόδου, έχει καθιερωθεί ως Μήνας Πρόληψης και Ενημέρωσης για τον Καρκίνο του Μαστού. Πόσο σημαντική είναι τελικά η πρόληψη;
Η πρόληψη είναι το Α και το Ω. Η πρόληψη, κατά την γνώμη μου, είναι και η θεραπεία. Το σημαντικό, λοιπόν, είναι να διαγνωστείς. Οι κοπέλες που διαγιγνώσκονται με καρκίνο πρέπει να είναι χαρούμενες, με την έννοια ότι το βρήκαμε και μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Αν δεν το βρεις θα ταλαιπωρηθείς πολύ. Εγώ, ευτυχώς, το βρήκα πολύ νωρίς και εντελώς τυχαία. Γιατί δεν είμαι από τις κοπέλες που ήμουν τυπική και έκανα τις εξετάσεις μου σε ετήσια βάση. Όχι, δεν θα το πω αυτό. Τυχαία το βρήκα. Δόξα το Θεό, όλα καλά. Είμαι ακόμα στην αγωγή μου με την φαρμακευτική, αλλά αυτό δεν με σταματάει από καμία δραστηριότητα. Ούτε και όταν έκανα την επέμβαση με είχε σταματήσει από κάτι. 

Ταλαιπωρήθηκες την περίοδο εκείνη;
Όχι, ευτυχώς ο καρκίνος δεν με ταλαιπώρησε. Δεν του έδωσα άλλωστε ιδιαίτερη σημασία, γιατί έκανα νωρίς τη σκέψη ότι αυτό το πράγμα το είχα και πριν διαγνωστώ. Άρα, ζούσα με αυτό και ζούσα και καλά επειδή δεν το ήξερα. Το γεγονός ότι λαμβάνω γνώση της κατάστασής μου δεν πρέπει να με διαλύσει, πρέπει απλώς να με βάλει στη κατάσταση να το αντιμετωπίσω και να το παλέψω. Χωρίς κλάματα, χωρίς υστερίες, χωρίς φόβους. Επί τη ευκαιρία της συζήτησής μας θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στο Ογκολογικό Κέντρο Τράπεζας Κύπρου.

Δεν φοβήθηκες ούτε στιγμή;
Ξέρεις, ο φόβος γεννιέται επειδή μαθαίνεις αυτό που έχεις. Αν σκεφτείς ότι τον καρκίνο δεν τον αποκτάς την ώρα που το μαθαίνεις, αλλά ενδεχομένως να τον είχες και έξι μήνες πριν και ζούσες μια υπέροχη ζωή, όλα είναι ευκολότερα. Αυτό, κατά την άποψή μου, είναι και εκείνο που θα σε κρατήσει καλά και τους επόμενους έξι μήνες - όταν κάνεις θεραπεία, ή είσαι μέσα στα χειρουργεία. Δεν πρέπει λοιπόν να τον φοβόμαστε, και ειδικά να φοβόμαστε να διαγνωστούμε. Γιατί υπάρχει και αυτό: “α δεν πάω να κάνω εξετάσεις γιατί μπορεί κάτι να μου βρουν”. Ναι αλλά αν δεν στο βρουν, μετά θα είναι αργά. Είναι καλύτερα να στο βρουν, προτού σε βρει αυτό. (Παύση) Φυσικά, στην δική μου περίπτωση μιλάμε για καταστάσεις που δεν ήταν ιδιαίτερα οδυνηρές. Εγώ δεν χρειάστηκε να κάνω χημειοθεραπεία. Δεν ξέρω αν χρειαζόταν να κάνω, αν θα μιλούσα διαφορετικά τώρα. Παρόλα αυτά το σκεπτικό είναι αυτό: απλώς το μαθαίνεις. Δεν δημιουργείται την ώρα που το μαθαίνεις.

Θεωρείς πως η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτή τη δύσκολη περίοδο;
Η ψυχολογία είναι ένα μεγάλο μέρος της θεραπείας.

Φαντάζομαι πως την περίοδο εκείνη έπρεπε να εξηγήσεις την κατάσταση υγείας και στα παιδιά σου - που ήταν σε αρκετά νεαρή ηλικία. Υπάρχει κάποια αντίδρασή τους που να έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό σου;
Όχι, γιατί εγώ δεν το είχα πάρει στραβά. Δεν το παρουσίασα στα παιδιά μου ως κάτι συγκλονιστικό, φοβερό και μη θεραπεύσιμο. Ακόμα και όταν δεν ήξερα σε τι κατάσταση βρίσκομαι, δηλαδή πριν γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις ώστε να ξέρω σε ποιο βαθμό υπάρχει, είπα στα παιδιά μου ότι υπάρχει αυτό και θα το αντιμετωπίσουμε. Παρέμεινα αισιόδοξη και χαρούμενη, οπότε τα παιδιά δεν βίωσαν κάποια στρεσογόνα κατάσταση.

Ένα μήνυμα σε όσους περνάνε σήμερα τον δικό τους γολγοθά.
Να είναι αισιόδοξοι. Όπως είπα και πριν, η ψυχολογία είναι ένα μεγάλο μέρος της θεραπείας. Δεν πρέπει να πέφτουν καθόλου. Είναι μια δοκιμασία που μπορεί ο καθένας να την περάσει. Άλλοι την περνάνε δύσκολα, άλλοι εύκολα. Αυτό που πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος που νοσεί με καρκίνο είναι να σκεφτεί τι του συμβαίνει, πώς ήταν πριν του συμβεί και πώς ήταν πριν το μάθει. Το κλειδί είναι η σκέψη που σου συμβαίνει το είχες και πριν.

Ας αλλάξουμε θέμα. Είσαι μια ηθοποιός με πολύ μεγάλο παρελθόν και στο βιογραφικό σου μετράς αρκετούς δημοφιλείς και σημαντικούς ρόλους. Υπάρχει κάποιος που να έχεις ταυτιστεί περισσότερο μαζί του;
Κάθε φορά που κάνω έναν ρόλο τον αγαπώ τόσο πολύ που νομίζω ότι αυτός είναι ο καλύτερος που έχω κάνει. Δεν μπορείς να μην συνδεθείς με τον ρόλο. Είναι εκ των ων ουκ άνευ ότι θα αγαπήσεις τον ρόλο σου, διαφορετικά αν δεν το κάνεις, δεν μπορείς και να τον υπηρετήσεις. Τώρα αν μιλάς τηλεοπτικά, σαφώς έχω μπει στα σπίτια του κόσμου με πολλές σειρές, αλλά αυτή που έμεινε στη συνείδηση του κοινού είναι οι «Τάκκοι». Με αυτό με αγάπησε ο κόσμος, οπότε δεν είναι κάτι που θα με ενοχλήσει αν με φωνάξει κάποιος με το όνομα του ρόλου. Απεναντίας μου αρέσει και το χαίρομαι ιδιαίτερα. Μακάρι να γίνονταν και τώρα τέτοιες σειρές.

Μέσα στα χρόνια, φαντάζομαι πως οι αλλαγές στις τηλεοπτικές παραγωγές είναι μεγάλες. Ισχύει;
Ναι, γιατί σημερα έχουμε φτάσει στο mass production. Δεν υπάρχει καμία πρόβα κειμένου. Επί εποχής ΡΙΚ, θυμάμαι, πηγαίναμε και κάναμε και πρόβες για το γύρισμα - με τον Κύρο Ρωσίδη που ήταν μαέστρος του είδους. Μετά σιγα - σιγα, για να βγαίνουν τόσα πολλά επεισόδιο μέσα στην εβδομάδα, οι πρόβες καταργήθηκαν, ενώ σε κάποια φάση παίρναμε κείμενο την ώρα του γυρίσματος. Σήμερα,  δυστυχώς, φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχουν καν γυρίσματα. Δηλαδή είναι πολύ λίγες οι σειρές που γίνονται, με κάποια κανάλια να έχουν καταργήσει εντελώς την μυθοπλασία και άλλα να στηρίζονται αποκλειστικά στην κονσέρβα που θα πάρουν από την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν δουλειές στο χώρο της τηλεόρασης. Για να μην παρεξηγηθώ, υπάρχουν δουλειές, αλλά είναι πολύ λίγες και πόσους να απορροφήσουν; Υπάρχει μια ύφεση όσον αφορά στην μυθοπλασία. Σε αυτό, έχουν επηρεάσει σαφώς και οι ιδιωτικές πλατφόρμες, με το ίντερνετ να έχει παίξει καθοριστικό ρόλο αφού μπορείς να βρεις τα πάντα. Πρέπει όμως να προχωράμε με τον καιρό μας. Δεν πρέπει να μιζερεύουμε και να κλαιγόμαστε γιατί δεν υπάρχει αυτό.

Όσον αφορά στο θέατρο, παρατηρείς διαφορές;
Το θέατρο σήμερα έχει εκσυχρονιστεί. Έχει προχωρήσει. Δίνονται περισσότερες ευκαιρίες σε νέους δημιουργούς. Νομίζω έχουν τόσο πολύ “μεγαλώσει” οι στέγες των θεάτρων και έχουν πληθύνει τα πράγματα που πλέον όλοι βρίσκουν σιγά - σιγά τον χώρο τους.

Στον κινηματογράφο όμως υστερούμε. Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό;
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει το σενάριο, η πρώτη γραφή, η πρώτη ύλη. Έχουν γίνει απόπειρες και πολύ ωραίες δουλειές. Στην Κύπρο δεν υπάρχει και δεν υποστηρίχθηκε ποτέ η κινηματογραφική βιομηχανία. Εύχομαι και ελπίζω στα επόμενα χρόνια να ανθίσει και αυτό το είδος γιατί είναι ένα σπουδαίο κομμάτι της υποκριτικής που δεν είχαμε την ευκαιρία να το υπηρετήσουμε όπως το θέατρο και τη τηλεόραση. Όσον αφορά στην παραγωγή του, ο κινηματογράφος, για την Κύπρο, είναι ελίτ.

Ας επιστρέψουμε στην παράσταση που συμμετέχεις αυτή την περίοδο. «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του». Πες μας λίγα πράγματα για τον ρόλο σου.
Δεν θα σας πω πολλά, για να έρθετε να παρακολουθήσετε την παράσταση. (Γέλια) Κάνω την μάνα, η οποία περνάει ένα σοκ μαθαίνοντας κάτι για την κόρη της που δεν το ήξερε ή που μπορεί να το υποψιαζόταν, χωρίς όμως να το φέρει ποτέ της στο προσκήνιο. Το μαθαίνει εν μία νυκτί και την ίδια ώρα αποκαλύπτει και η ίδια κάποια πράγματα για τον εαυτό της στο παιδί της και γίνεται η αποδοχή της όποιας κατάστασης. Τα υπόλοιπα επί σκηνής.

Στην προσωπική σου ζωή, πριν από αρκετά χρόνια έχεις και εσύ «σηκώσει το χέρι». Τι κρατάς και τι αφήνεις πίσω από την περίοδο εκείνη;
Κρατάω τα παιδιά μου. Κοίταξε δεν είμαι άνθρωπος που γυρνάω πίσω. Δεν συζητώ, ούτε αναμασώ τα παλιά. Ούτε κακίες κρατάω, ούτε τίποτα.

Σήμερα, πώς σε βρίσκουμε;
Μια χαρά.

Πέραν από τις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις, ασχολείσαι και με κάτι άλλο αυτή την περίοδο;
Δεν υπάρχει χρόνος. Πέραν από το θέατρο, μου απορροφά πολύ χρόνο το L’galerie αλλά μ’ αρέσει γιατί είναι ένα πολύ δημιουργικό κομμάτι της ζωής μου που λατρεύω. Δεν είναι κάτι που κάνω και βαρυγκωμώ. Αν υπήρχε όμως ελεύθερος χρόνος, θα ήθελα να τον περνάω με τη παρέα μου! Η καλή παρέα και το καλό φαγητό είναι σίγουρα πολύ σημαντικά!

Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου ως την “παραδοσιακή Κύπρια μάνα”;
Είμαι παραδοσιακή μάνα με την έννοια της «μάνας πρήχτισσας». Έχω την αγωνία τους, την έννοια τους. Ο γιος μου είναι εικοσιεννέα και η κόρη μου εικοσιενός. Μπαίνω σπίτι και ρωτώ που είναι τα μωρά. Θα τηλεφωνήσω τρεις με τέσσερις φορές την μέρα να μιλήσουμε - σε σημείο που ο γιος μου με έχει αποθηκεύσει στο τηλέφωνο του ως «Άτε πάλε». 

Πώς είναι οι σχέσεις σας σήμερα;
Έχουμε πολύ ωραία σχέση και με τα δύο μου παιδιά. Είμαι περήφανη γι’ αυτά. Είναι ταλαντούχα ο καθένας στο δικό του τομέα. Το σημαντικότερο που τους έχω δώσει, πέραν από την αγάπη και τη φροντίδα, είναι το ότι τους έδωσα χώρο να κάνουν ό,τι θέλουν. Δεν τους έχω επιβάλει τίποτα. Ούτε τι να σπουδάσουν, ούτε τι να φάνε, ούτε και πώς θα ντυθούν. Φρόντιζα πάντα να είναι παιδιά με αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό και μόνα τους να οδηγηθούν στον δρόμο τους. Πάντα βέβαια με το μάτι του επόπτη για να μην πέσουμε σε κακοτοπιές. Αλλά ξέρεις τι; Ήξερα πάντα πως και να πέσουμε, εδώ είμαστε για να σηκωθούμε. Εννοώ όλοι έχουμε δικαίωμα και στην επιτυχία και στην αποτυχία. Η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα είναι όπως το καρδιογράφημα. Άμα είναι μια ευθεία γραμμή, σημαίνει έχουμε πεθάνει, άρα το πάνω και το κάτω έχει το ζουμί στη ζωή μας. Οπότε, στην τελική δεν πρέπει να φοβάσαι να βγεις από τα όρια σου.

Είσαι από τους ανθρώπους που μπορούν εύκολα να βγουν από τα όρια τους;
Είναι σημαντικό να μπορείς να σπάζεις κάποιους κανόνες και κάποιους κώδικες σε κάποια στιγμή της ζωής σου και να δοκιμάζεις νέα πράγματα. Ας πούμε εγώ δεν θα εγκατέλειπα ποτέ το θέατρο για να κάνω κάτι άλλο. Η ζωή όμως τα έφερε έτσι που έσπασα αυτό το φράγμα και μπήκα σε μια άλλη δουλειά και είμαι πολύ ευχαριστημένη και νιώθω πολύ δυνατή που την κάνω. Δεν πρέπει να βάζουμε περιορισμούς τόσο δυνατούς στη ζωή μας. Πρέπει να είμαστε πιο ελεύθεροι ως άνθρωποι.

Ετοιμαζόμαστε να αποχαιρετήσουμε σε λίγο καιρό το 2023. Τι εύχεσαι για τη νέα χρονιά;
Ό,τι ευχήθηκα και τα προηγούμενα χρόνια. Σε προσωπικό επίπεδο θέλω υγεία, θέλω τα παιδιά μου και τα παιδιά όλου του κόσμου, να είναι ευτυχισμένα. Θέλω να σταματήσει η φρίκη του πολέμου. Είναι αδιανόητο αυτό που ζούσε αυτό το καιρό και δεν είναι μακριά από εμάς, είναι στη διπλανή πόρτα. Η βία είναι κάτι που πάντα με διαλύει, με σκοτώνει από όπου και αν προέρχεται. Είναι κάτι που δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Μου προκαλεί τη μεγαλύτερη στεναχώρια της ζωής μου και αυτό το καιρό ζούμε μια τεράστια βια. Αυτό θα ευχηθώ για το 2024: Να μην βομβαρδιστούν άλλα νοσοκομεία, να μην χαθούν άλλες αθώες ψυχές, να μην γίνονται όλα στο βωμό του χρήματος και να αγαπηθούμε όλοι λίγο περισσότερο ως άνθρωποι. Να σταματήσει γενικώς όλο αυτό το φάγωμα. Ο καθένας έχει την δική του άποψη, ας το σεβαστούμε. Φυσικά, είναι πολύ σημαντικό να μην οδηγηθούμε στη ασυδοσία Να λες, λοιπόν, τη γνώμη σου, να ξέρεις τα όρια σου και να ξέρεις πως δεν παίρνεις το νόμο στα χέρια σου.

Φωτογραφία: Διονύσης Συρανίδης
Μακιγιάζ: Ελευθερία Στυλιανού
Mαλλιά: Δημήτρης Ζεβλάρης / NUME HAIR BOUTIQUE BY D.Z

Ευχαριστίες στον ΘΟΚ για τη φιλοξενία