Της Νατάσας Αλεξάνδρου
Γοητευτική, ήρεµη και απόλυτα συνειδητοποιηµένη, η Χριστίνα Παυλίδου αποτελεί την ιδανική ενσάρκωση του τι σηµαίνει να είσαι µια γυναίκα που µπορεί να συνδυάσει καριέρα και οικογένεια. Τη συναντώ ένα σκονισµένο πρωινό στη Λευκωσία. Ντυµένη απλά και σχεδόν άβαφη –πάλι κούκλα είναι– δεν µοιάζει ούτε µε το κορίτσι που υποδυόταν πριν από 20 χρόνια, τη «Ναστάζια», αλλά ούτε µε την «Ευλογία» που βλέπουµε µέσα από τη σειρά του Αγίου Παïσίου.
Συµµετείχες σε µία σειρά που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση σε Κύπρο και Ελλάδα. Ήσουν πιστή τηλεθεάτρια της σειράς;
Προσπαθούσα να είµαι πιστή στο ραντεβού µου µπροστά στην οθόνη κάθε Σάββατο βράδυ, παρόλο που είχα δει κάποιες σκηνές στη διάρκεια του µοντάζ, µιας και γινόταν διαδικτυακά, και ο Γιώργος το επέβλεπε από το σπίτι. Απλά άλλη είναι η αίσθηση του να βλέπεις ένα επεισόδιο ολοκληρωµένο. Να σηµειώσω ότι αφού ολοκληρώθηκαν τα γυρίσµατα, για έναν περίπου χρόνο, γινόταν επεξεργασία ήχου, εικόνας και εφέ. Ήταν µια παραγωγή σε επίπεδο κινηµατογραφικής ταινίας.
Τί είναι αυτό που αποτυπώθηκε στο µυαλό σου, κάνοντας έναν απολογισµό µετά την ολοκλήρωση των γυρισµάτων;
Ήταν µια εµπειρία ζωής για όλους µας, γιατί εκτός από την άρτια παραγωγή, πρωτόγνωρη ήταν για τα τηλεοπτικά δεδοµένα Κύπρου και Ελλάδος και η θεµατολογία της σειράς. Και αυτό µας έκανε όλους να νιώθουµε ένα δέος κατά τη διάρκεια των γυρισµάτων. Τόσο οι ηθοποιοί, όσο και το συνεργείο, δεν νιώσαµε ότι κάναµε µια οποιαδήποτε δουλειά. Οι δυόµισι µήνες γυρισµάτων µας στιγµάτισαν για µια ζωή.
Ήταν από τις δουλειές που σε στιγµάτισε;
Βέβαια. Ήταν πολύ σηµαντικό και συγκινητικό το ότι υποδύθηκα και «γνώρισα» αυτή τη γυναίκα, την Ευλογία, τη µητέρα του Αγίου. Έµαθα πολλά για τη ζωή της, για τον χαρακτήρα της, για την ακλόνητη πίστη της παρά τις τόσες δοκιµασίες που βίωσε, για το πως διαπαιδαγωγούσε τα παιδιά της... Για µένα ήταν µια γυναίκα πρότυπο. Το πιο συγκινητικό βέβαια ήταν ότι, µέσα από τα γυρίσµατα της σειράς, «γνωρίσαµε» τον Άγιο Παΐσιο, µάθαµε πώς ήταν στην παιδική του ηλικία, ως έφηβος, είδαµε τα πρώτα του βήµατα, τις πρώτες του πνευµατικές αναζητήσεις, τα πρώτα ερεθίσµατα για την µετέπειτα πορεία του. Είχαµε την ευκαιρία να περπατήσουµε στους χώρους που µεγάλωσε, επισκεφτήκαµε το σπίτι του, το εκκλησάκι που προσευχόταν, τα µέρη που κρυβόταν για να κάνει την πνευµατική του άσκηση.
Πραγµατικά νιώσαµε σαν να τον ξέρουµε προσωπικά!
Μετά από έναν τέτοιο ρόλο τι; Σε ανησυχεί το µετά;
Εννοείται ανησυχώ για το µετά. Λαµβάνοντας µέρος σε µια παραγωγή αυτών των αξιώσεων, ο πήχης ανεβαίνει πολύ ψηλά. Νοµίζω πως αυτό δηµιουργεί σε όλους µας µια ευθύνη για τις επιλογές µας από εδώ και πέρα!
Τι είναι αυτό που κράτησες από αυτή τη συµµετοχή;
Κρατώ το ότι «γνώρισα» τον Άγιο και το ότι συµµετείχα σε µια τόσο ξεχωριστή παραγωγή που έκανε τόσο µεγάλη αίσθηση στο τηλεοπτικό κοινό και πήρε εξαιρετικές κριτικές.
Περίµενες αυτή την ανταπόκριση του κόσµου;
Όχι σε τόσο µεγάλο βαθµό. Σίγουρα αντιλαµβανόµασταν ότι ήταν κάτι που το περίµεναν, αλλά η έκρηξη αγάπης που έγινε µέσα από τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για µας, ειδικά σε ένα κοινό που δεν γνωρίζει προηγούµενες δουλειές µας. Επίσης, όλο αυτό νοµίζω πως είναι µια απόδειξη του ότι πολύς κόσµος διψά για κάτι πνευµατικό µέσα από την τηλεόραση.
Πώς νιώθεις που βλέπεις τα παιδιά σου να ακολουθούν το λειτούργηµά σου;
∆εν είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόµαστε µε τα κορίτσια µας, αφού και η Μαρία και η Ελένη από πολύ µικρές έχουν δοκιµαστεί σε διάφορους ρόλους, σε έργα που έχει γράψει ο Γιώργος για την τηλεόραση. Ως µητέρα τους, σε αυτή την παραγωγή είχα περισσότερο την έγνοια του κατά πόσο θα µπορούσαν να ανταποκριθούν σε κάτι τόσο απαιτητικό. Ήµασταν σε έναν καινούριο χώρο, που δεν µας ξέρουν και λίγο πολύ δίναµε εξετάσεις και εγώ αλλά και τα παιδιά, στο κατά πόσο πήραµε επάξια αυτούς τους ρόλους. Έπρεπε να ανταποκριθούµε στο έπακρο για να µην ακουστεί ότι ο Τσιάκκας «έβαλε τη γυναίκα του, έβαλε τα παιδιά του». Οφείλαµε να είµαστε επαγγελµατίες και προσεκτικοί στις κινήσεις µας και στη συµπεριφορά µας.
Είσαι αυστηρή µαζί τους;
Εννοείται ότι είµαι πολύ αυστηρή µε τα παιδιά µου, πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλο παιδάκι στο γύρισµα. Θέλω να φέρονται ως επαγγελµατίες και την ώρα των γυρισµάτων να ξεχνούν ότι είναι οι κόρες της Χριστίνας και του Γιώργου.
Σε ποιο από τα παιδιά σου βλέπεις τη Χριστίνα;
Η Μαρία έδειξε από πολύ µικρή ότι συνεχίζει την παράδοση. Τώρα για την Ελένη δεν ξέρω, είναι µικρή ακόµα, αλλά µπορώ να σου πω πως η Μαρία είναι πολύ πιο δυναµική απ’ ότι υπήρξα εγώ ως παιδί. Αλλά νοµίζω πως έχει στοιχεία και από τους δύο µας.
Πώς νιώθεις που µεγαλώνεις και αναγκαστικά υποδύεσαι ρόλους µεγαλύτερης ηλικίας;
Μπορώ να σου πω ότι µ’ αρέσουν πολύ αυτοί οι ρόλοι. Τους θεωρώ πρόκληση. Κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Θεωρώ ότι διανύω µια πολύ καλή επαγγελµατική φάση όσον αφορά τους ρόλους που υποδύοµαι.
Ο κόσµος ακόµα σε φωνάζει στον δρόµο «Ναστάζια»;
Ναι (γέλια)!Παρόλο που έχω κάνει πολλές δουλειές στην πάροδο των χρόνων, ναι ο ρόλος της Ναστάζιας παραµένει διαχρονική αξία.
Τελικά πιστεύεις ότι η ηλικία είναι ένας αριθµός;
Μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά κάθε ηλικία έχει τα ωραία της. Πρέπει να σου πω ότι ήµουν πιο ανασφαλής στα 40 µου, που ήµουν στο µεταίχµιο, έφευγα από τη νεότητα και έµπαινα στην ωριµότητα. Τώρα που είµαι λίγο... µεγαλύτερη, µπορώ να σου πω ότι το απολαµβάνω.
Φοβάσαι τον χρόνο;
Έχουµε καλή σχέση, νοµίζω ότι τον χειρίζοµαι καλά (γέλια). ∆εν φοβάµαι τόσο τον χρόνο όσον αφορά την εξωτερική µου εµφάνιση, έχω εξοικειωθεί µε αυτό. Περισσότερο µε φοβίζει η αρρώστια και η ανηµποριά που µπορεί να φέρει ο χρόνος.
Ποιες θεωρείς ότι είναι οι µικρές σου πολυτέλειες;
Να περπατώ µία ώρα το πρωί µε το σκυλάκι µου, να περιποιούµαι τον εαυτό µου, να διαβάζω, αν προκύψει και κάποια έξοδος µε φίλους σε ωραία ταβερνάκια µε ευχαριστεί ιδιαίτερα, µου αρέσει το τραγούδι, ο χορός και τα ταξίδια που τα λατρεύω και τα έχω στερηθεί λόγω της πανδηµίας.
Τώρα που τα παιδιά µεγάλωσαν, µε τον Γιώργο περνάτε περισσότερο χρόνο;
Ναι, µας αρέσει που µεγαλώσαµε µαζί και κάνουµε πράγµατα από κοινού. Σίγουρα τώρα που έχουν φύγει τα µεγάλα µας παιδιά από το σπίτι, ναι έχουµε πιο πολύ χρόνο για µας! Έχουµε όµως τη µικρή στο σπίτι που είναι πάνω στην εφηβεία και χρειάζεται να είµαστε κοντά της.
Είστε χρόνια µαζί µε τον Γιώργο. Τελικά υπάρχει µυστικό για έναν ευτυχισµένο γάµο;
Μετά από 30 χρόνια µαζί µε τον Γιώργο ναι, υπάρχει µυστικό. Να φροντίζεις τη σχέση, να µην την αφήνεις, να µην τη θεωρείς δεδοµένη, να φροντίζεις τον σύντροφό σου και να µην είναι επίκεντρο µόνο τα παιδιά, γιατί εκείνα κάποια στιγµή φεύγουν, αλλά ο άνθρωπός σου µένει και µε αυτόν θα περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου.
Πώς είναι η καθηµερινότητά σου;
Αυτή την περίοδο ασχολούµαι αποκλειστικά µε το εργαστήρι µου. Έχω να ανεβάσω έξι παραστάσεις µε παιδιά και µε ενήλικες. Πραγµατικά απολαµβάνω πολύ τον ρόλο της δασκάλας και δίνω παρά πολύ από τον χρόνο, την ενέργεια και την αγάπη µου για να περνούν όµορφα οι µαθητές µου, αλλά και οι παραστάσεις µας κάθε χρόνο να τους κάνουν περήφανους για το αποτέλεσµα και εµένα βέβαια!
Σου λείπει το θέατρο;
Πάντα µου λείπει το θέατρο. Το µόνο που µπορώ να πω είναι ότι έχω µια πολύ σηµαντική πρόταση τον Οκτώβρη στην Κύπρο. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να πραγµατοποιηθεί. Μετά από τα δύο αυτά δύσκολα χρόνια της πανδηµίας είναι η πρώτη φορά που είµαι αισιόδοξη ότι τα πράγµατα θα πάνε καλύτερα όσον αφορά τις θεατρικές παραγωγές και θα καταφέρουµε να πραγµατοποιήσουµε τα σχέδιά µας, χωρίς εµπόδια και ανατροπές.
Ποιο ήταν το µεγαλύτερο µάθηµα που σου δίδαξε η πανδηµία;
Να έχω περισσότερη υποµονή, να έχω περισσότερη πίστη, να µην θεωρώ τίποτε δεδοµένο και να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στην οικογένειά µου. Η πανδηµία όσο και αν ήταν µια πολύ δύσκολη περίοδος, ειδικά για µας τους καλλιτέχνες, µου έκανε καλό γιατί αφιέρωσα πολύ χρόνο στους ανθρώπους που αγαπώ. Κάναµε πράγµατα που δεν είχαµε την πολυτέλεια να κάνουµε σε άλλες εποχές. Αφιέρωσα πιο πολύ χρόνο στους γονείς µου και ειδικά στη µητέρα µου πριν «φύγει». Ήµουν κοντά της, εκτός το τελευταίο διάστηµα που αναγκάστηκα να λείπω στο εξωτερικό λόγω των γυρισµάτων.
Όσο περνά ο καιρός νιώθεις πιο έντονα την απώλεια;
Όσο περνά ο καιρός είναι πιο έντονη η απουσία, όµως από την άλλη έχω µια παρηγοριά και στην καρδιά µου και στην ψυχή µου ότι είναι παρούσα. ∆εν ξεχνιέται η Άλκηστη, ούτε µε το µυαλό, ούτε µε την καρδιά.
Φοβάσαι τον θάνατο;
Όχι, δεν φοβάµαι τον θάνατο. Εξοικειώθηκα νοµίζω µαζί του του µετά την εµπειρία που είχα µε τη µητέρα µου και κατάλαβα ότι είναι το πιο σίγουρο που θα µας συµβεί. «Από τη στιγµή» λέει ένας γέροντας «που γεννιόµαστε, είµαστε πιο κοντά στον θάνατό µας», άρα αυτό που µας µένει είναι να προετοιµαζόµαστε να µην αφήνουµε τη ζωή να φεύγει χωρίς να έχουµε «µνήµη θανάτου», χωρίς βέβαια αυτό να µας καταδυναστεύει. Αλλά αν έχουµε «µνήµη θανάτου», θα είµαστε πιο σωστοί άνθρωποι και προς τον εαυτό µας, αλλά και προς τους γύρω µας.
Πώς σε βρίσκουν αυτές οι µέρες;
Πάντα όταν διανύουµε τη Μεγάλη Εβδοµάδα νιώθω την ανάγκη για µια ενδοσκόπηση και µια προετοιµασία, όχι µόνο εξωτερική, αλλά και εσωτερική για την Ανάσταση. Προσπαθώ τουλάχιστον µέσα στον κυκεώνα που ζούµε, την καθηµερινότητα και τα τρεχάµατα µε τα παιδιά και τις υποχρεώσεις να πατώ λίγο το φρένο. Η αλήθεια είναι ότι δύο χρόνια µε την πανδηµία µας έλειψε το να ζήσουµε όλες τις µέρες των Παθών, την κατάνυξη των ηµερών και τις Θείες ακολουθίες όπως πρέπει. Αγαπώ αυτή την εβδοµάδα πάρα πολύ και είναι κάτι που περιµένω µε πολλή συγκίνηση.
Πρώτη Ανάσταση σήµερα. Τί θα ευχόσουν;
Υγεία πάνω από όλα, πολυπόθητο αγαθό και όχι δεδοµένο όπως συνειδητοποιήσαµε όλοι τα τελευταία δύο χρόνια! Επίσης, εύχοµαι ολόψυχα σύντοµα ο πόλεµος να σταµατήσει. Οι διαφορές δεν λύνονται µε πολέµους που έχουν ως µοναδικά θύµατα ανθρώπινες ζωές. Εύχοµαι καλή ανάσταση σε όλους!
Φωτογραφίες: Ντέµης Σιρανίδης
Επιµέλεια Φωτογράφησης: Νατάσα Αλεξάνδρου
Fashion Editor: Άρτεµις Κουκκουλλή
Μαλλιά: John Paphitis (Urban style hair)
Μακιγιάζ: Aliona (Ilona Makeup Team)
