Χρήστος Ζαβός
Λέστερ, Νάπολη, Βουκουρέστι, Τορίνο, Ζάγκρεμπ, Μαδρίτη, Άμστερνταμ, Μπέρμινχαμ… βασικά απ’ όπου περνάνε τα σπάνε.
Σ’ όποιο μήκος και πλάτος της Ευρώπης ταξιδέψουν, κινητοποιούν αστυνομικές διευθύνσεις, υπουργεία και όσους ανά χώρα, ασχολούνται με τα της βίας!!
Καλόπαιδα ή προκομμένους δεν τους λες, μήτε πως διαθέτουν υψηλό δείχτη ενσυναίσθησης.
Δεν έχει σημασία, ούτε φυσικά και θα αφιερώσουμε χρόνο για να περιγράψουμε τα «κατορθώματα» των οπαδών της Λέγκια.
Αφορμή για ν’ ασχοληθούμε με τούτες τις οπαδικές συμμορίες, είναι ο αγώνας που θα δώσει η Ομόνοια κόντρα στους Πολωνούς, το βράδυ της Πέμπτης.
Η αιτία όμως σχετίζεται με τις λαφαζανιές, υπερβολές που ακούσαμε και ακούμε κατά καιρούς από τους εδώ υπεύθυνους για την βία, που αναφέρονται στους εγχώριους χούλιγκαν ωσάν και πρόκειται για φυλές των Ούννων, που κινούνται από βορρά προς νότο.
Άκουγα σχετικά πρόσφατα τον Υπουργό Δικαιοσύνης ή και τον πρώην αρχηγό αστυνομίας , ν’ αναφέρονται στα γεγονότα του Απόλλων- ΑΕΛ, τον περασμένο Σεπτέμβρη και σου έδιναν την εντύπωση, ότι περιγράφουν συμμορίες κακοποιών που δρούσαν κατά τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας.
Μόνο που δεν μας είπαν ότι κάρφωσαν κεφαλές σε παλούκια περιμετρικά του Κολοσσιού, για να φοβίσουν τους αντίπαλους.
Στις ίδιες υπερβολές κατέφευγαν και προκάτοχοι τους, που προκειμένου να δικαιολογήσουν την ανεπάρκεια των διωκτικών αρχών και του Κράτους γενικότερα, δαιμονοποιούσαν τους εδώ οπαδούς, ωσάν και πρόκειται για παιδιά με υπερφυσικές δυνάμεις, βάρβαρα που καμία σχέση δεν έχουν με την κοινωνία τη δικιά μας.
Κάθε λογής πολιτικοί ή και αξιωματούχοι της αστυνομίας,, ασκούσαν ανούσια πολιτική, προσπαθώντας να πείσουν τον κόσμο, ότι το πρόβλημα της γηπεδικής βίας, είναι άλυτο και ξεφεύγει από τη δυνατότητα του Κράτους να το αντιμετωπίσει, αφού οι εγχώριοι χούλιγκαν είναι κατά κάποιο τρόπο ακαταμάχητοι και ανεξέλεγκτοι.
Πολιτικοί και πολιτικοί, προσπαθούσαν να πλασάρουν μια πλασματική εικόνα, προκειμένου να περάσουν τις προσωπικές επιδιώξεις τους και τα κομματικά συμφέροντα τους, αγνοώντας την πραγματική διάσταση του προβλήματος.
Πολύ λίγοι ήταν αυτοί, που ισχυριζόμασταν ότι ο χουλιγκανισμός στην Κύπρο, είναι νηπιακού επιπέδου και ότι με κάποιες ενέργειες συντεταγμένες και ξεκάθαρες θα μπορούσε να συρρικνωθεί, έως και να εξαφανιστεί εντελώς από τα γήπεδα.
Πάντοτε δε, θέταμε προς προβληματισμό, ποια θα ήταν η αντίδραση του Κράτους και δη των δυνάμεων καταστολής, εάν όντως είχαν ν’ αντιμετωπίσουν πραγματικούς χούλιγκαν.
Τέτοιους όπως της Λέγκια, στρατευμένους σε βανδαλισμούς, μαχαιρώματα και έχοντας στον πυρήνα της κουλτούρας τους, την απόλυτη επικράτηση πάνω στον αντίπαλο!!
Πως άραγε θα τους αντιμετώπιζαν; Μήπως με μια «κάρτα οπαδού», που πλασαρίστηκε ως το μαγικό χαπάκι, που θα εξαφανίσει την ασθένεια της βίας;
Άμα είναι έτσι, δεν έχουν παρά να το εφαρμόσουν και με τούτους τους οπαδούς, που θα έρθουν (αν τελικώς έρθουν) στον αγώνα με την Ομόνοια!! Ας σερβίρουν στον καθένα από μια «κάρτα οπαδού».
Ας μάθουν κιόλας δύο πραγματάκια , για το πρόσωπο του πραγματικού χουλιγκανισμού και πως αντιμετωπίζεται επί της πράξης.
