24news team
Φρίκη, σοκ και αποτροπιασμό προκαλούν οι λεπτομέρειες υπόθεσης που εξέτασε πρόσφατα το Ανώτατο Δικαστήριο, έπειτα από έφεση που έκανε ο ένας εκ των τριών καταδικασθέντων για βιασμούς 20χρονης.
Συγκεκριμένα, ο Εφεσείων αντιμετώπισε κατηγορητήριο μαζί με δύο άλλα πρόσωπα. Μεταξύ της επιφύλαξης της Απόφασης και της έκδοσης της ένας εκ των άλλων δύο κατηγορουμένων, απεβίωσε και η διαδικασία εναντίον του διεκόπη. Ο Εφεσείων καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο Λευκωσίας σε τρεις Κατηγορίες βιασμού, κατά παράβαση των Άρθρων 144 και 145 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και σε τέσσερις Κατηγορίες άσεμνης επίθεσης εναντίον γυναίκας, κατά παράβαση του Άρθρου 151 του Κεφ. 154. Στις Κατηγορίες βιασμού του επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης 11 ετών σε κάθε κατηγορία, ενώ στις Κατηγορίες άσεμνης επίθεσης ποινές φυλάκισης 3 ετών σε κάθε κατηγορία. Οι επιβληθείσες ποινές φυλάκισης διετάχθη όπως συντρέχουν.
Προς απόδειξη των κατηγοριών έδωσαν μαρτυρία συνολικά 15 Μάρτυρες, ήτοι, τρεις Αστυνομικοί Μάρτυρες, οι οποίοι ήταν οι Ανακριτές στην υπόθεση, δύο Ιατροδικαστές, τρεις Ψυχίατροι, μία Κλινική Ψυχολόγος, μία Φαρμακοποιός, ένας Λειτουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, μια Νοσηλεύτρια, η παραπονούμενη και ο πατέρας της. Ο Εφεσείων, όταν κλήθηκε σε απολογία, επέλεξε να τηρήσει σιωπή και κάλεσε μία μάρτυρα προς υπεράσπιση του, την αδελφή του.
Ο εφεσείων είχε καταδικαστεί σε 11 χρόνια φυλάκισης για τις αποτρόπαιες πράξεις του, ωστόσο, θεώρησε την ποινή υπερβολική και άσκησε έφεση.
Η σχέση με τον καταδικασθέντα, τα ναρκωτικά και η Στέγη Ευγηρίας:
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στο Δικαστήριο, η παραπονούμενη, ηλικίας 20 ετών κατά τον ουσιώδη χρόνο, έχουσα νοημοσύνη στο κατώτερο όριο του φυσιολογικού και πάσχουσα από χρόνια ψυχωσική διαταραχή και διπολική διαταραχή από ηλικίας 13 μέχρι και 18 ετών, διέμενε σε Στέγη Νεανίδων.
Ακολούθως, από την ηλικία των 18 ετών την κηδεμονία της ανέλαβε η μητέρα του εφεσείωντα, την οποία η παραπονούμενη γνώριζε λόγω της ερωτικής σχέσης που είχε με το γιο της. Η παραπονούμενη λόγω χρήσης ναρκωτικών ουσιών που έκανε με τον συμβίο της και λόγω του ότι δεν έπαιρνε τη φαρμακευτική της αγωγή που ήταν αναγκαία ένεκα των ψυχιατρικών της προβλημάτων, στις 23/9/2016 εισήχθη από τη μητέρα του καταδικασθέντα σε Στέγη Ευγηρίας για να την προσέχουν και να παίρνει τα φάρμακα της.
Φροντιστής στη «Στέγη» ο εφεσείων… ξεκίνησε το κολαστήριο!
Στη Στέγη ο Εφεσείων ήταν δηλωμένος ως φροντιστής. Διευθυντής στη Στέγη ήταν ο πατέρας του Εφεσείοντα και ιδιοκτήτης η αδελφή του. Ανάμεσα στα καθήκοντα του Εφεσείοντα ήταν η φροντίδα των ηλικιωμένων, η μεταφορά τους στο γιατρό, η χορήγηση των φαρμάκων τους και κάθε 15 ημέρες είχε ολονύχτια υπηρεσία.
Αρχικά η ζωή της παραπονούμενης στη Στέγη ήταν καλή. Ένα βράδυ, ένα μήνα περίπου μετά την εισαγωγή της, στο μπάνιο του προσωπικού που της είχε παραχωρηθεί από τον Εφεσείοντα ως διευκόλυνση για να λούζεται, ο τελευταίος, χωρίς τη συναίνεση της, δηλαδή με τη χρήση βίας πιάνοντας την από τα μαλλιά και κλείνοντας το στόμα της για να μην φωνάζει, ήλθε σε σεξουαλική επαφή μαζί της. Επίσης στον ίδιο χρόνο και τόπο ήλθε σε παραφύση συνουσία με αυτή, επίσης χωρίς τη συναίνεση της.
Ένα βράδυ, γύρω στα Χριστούγεννα και αφού ο συγκατηγορούμενος του Εφεσείοντα, πρώην Κατηγορούμενος 2, είχε καλέσει την παραπονούμενη στο δωμάτιο του, ενώ αυτός στη συνέχεια έφυγε, εισήλθε εντός του δωματίου ο Εφεσείων και εκεί την βίασε. Η περιγραφή του εν λόγω περιστατικού, που αφορούσε και εδώ σε παράνομη συνουσία χωρίς τη συναίνεση της παραπονούμενης, δίδεται από το Πρωτόδικο Δικαστήριο στην απόφασή του.
Επιπλέον, σύμφωνα πάντοτε με τα ευρήματα του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, υπήρξαν τέσσερις άλλες περιπτώσεις άσεμνης επίθεσης. Μια φορά εντός της τουαλέτας της Στέγης, όταν ο Εφεσείων είχε εισέλθει εντός αυτής, ενώ η παραπονούμενη ήταν ήδη εκεί και εκείνος κλείδωσε την πόρτα. Άλλη περίπτωση ήταν όταν η παραπονούμενη είχε πάει μαζί με τον Εφεσείοντα στη Λάρνακα για να φέρουν τον συγκατηγορούμενο του στην υπόθεση. Το τρίτο περιστατικό έλαβε χώρα όταν ο Εφεσείων είχε οδηγήσει την παραπονούμενη στο Νοσοκομείο για να δει τον πατέρα της μετά την εγχείρηση που ο τελευταίος είχε κάνει, ενώ η τελευταία περίπτωση έλαβε χώρα όταν ο Εφεσείων είχε πάρει μαζί του την παραπονούμενη σε υπεραγορά.
Όπως περαιτέρω προέκυψε από τα ευρήματα του Κακουργιοδικείου, ο Εφεσείων είχε κτυπήσει αρκετές φορές την παραπονούμενη, δηλαδή, την χαστούκιζε και την έπιανε από το λαιμό όταν η ίδια αντιδρούσε και δεν ήθελε να έλθει σε σεξουαλική επαφή μαζί του.
Η παραπονούμενη, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην πρωτόδικη απόφαση του Κακουργιοδικείου, έκανε προσπάθειες να φύγει από τη Στέγη. Μια φορά κατάφερε και βγήκε έξω αλλά ο κατατηγορούμενος την πήρε από το σβέρκο και την πήρε στο δωμάτιο της. Στις 10 Φεβρουαρίου 2017 κατάφερε να φύγει από την πίσω αυλή και πήγε περπατητή στο σπίτι της μητέρας του κατηγορούμενου, μετά που είχε ακούσει τον πρώην συμβίο της να λέει ότι θα την εξαφανίσουν και δεν θα την άφηνε να φύγει, βγάζοντας από την πρίζα το τηλέφωνο εμποδίζοντας την να τηλεφωνήσει στους δικούς της. Η παραπονούμενη τότε είπε στην μητέρα του κατηγορούμενου τι έγινε στη Στέγη, και αυτή την οδήγησε στο ΤΑΕ Λευκωσίας σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση.
Παρουσίασε ψυχολογικά προβλήματα με τα όσα έζησε:
Συνεπεία των πιο πάνω ενεργειών του Εφεσείοντα και του συγκατηγορούμενου του, η παραπονούμενη, η οποία εξετάστηκε από την Κλινική Ψυχολόγο και διαπιστώθηκε ότι παρουσίαζε συμπτώματα μετατραυματικού στρες, τα οποία ήταν πιο έντονα τον πρώτο καιρό, τα οποία εκδηλώθηκαν ως ακολούθως:
- Φοβίες, ιδιαίτερα όταν είναι στο μπάνιο ή μόνη
- Θλίψη
- Αίσθηση ντροπής κι ενοχής (επαναλαμβάνει πόσο «βρωμιασμένη» αισθάνεται)
- Επίμονη υπερδιέγερση (συνεχές ψάξιμο για πιθανό κίνδυνο), αίσθηση απειλής.
- Συμπτώματα επαναβίωσης, εφιάλτες, υπνολαλία, συχνές αναδρομές στο παρελθόν.
- Αγωνιώδης ανάγκη να συζητά το θέμα, ψάχνοντας απαντήσεις και, μέσω αυτού, αναζήτηση της ψυχικής λύτρωσης.
Θεώρησε υπερβολική τη ποινή του, έκανε έφεση
Με πέντε Λόγους Έφεσης (Λόγοι Έφεσης 1, 2, 3, 4 και 5) ο Εφεσείων προσβάλλει την Καταδίκη του, ενώ με άλλους τρεις Λόγους Έφεσης (Λόγοι Έφεσης 6, 7 και 8) την επιβληθείσα Ποινή των 11 ετών σε κάθε μία Κατηγορία βιασμού, ως έκδηλα υπερβολική.
Με το Λόγο Έφεσης 1 προβάλλεται ότι λανθασμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αναζήτησε ενισχυτική μαρτυρία και βασίστηκε εξ' ολοκλήρου στη μαρτυρία της παραπονούμενης.
Με το Λόγο Έφεσης 2 προβάλλεται ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη σε λανθασμένη αξιολόγηση της μαρτυρίας της παραπονούμενης, όσο και των υπόλοιπων Μαρτύρων της Κατηγορούσας Αρχής. Ενώ, με το Λόγο Έφεσης 3, ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο δεν απέδωσε την απαιτούμενη βαρύτητα στις αντιφάσεις που η παραπονούμενη περιέπεσε κατά την αντεξέταση της και στις καταθέσεις της στην Αστυνομία.
Με το Λόγο Έφεσης 4 προβάλλεται ότι λανθασμένα το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρχε υποστηρικτική μαρτυρία της εκδοχής της παραπονούμενης.
Μέσω του Λόγου Έφεσης 5 ο Εφεσείων παραπονείται ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο παρέλειψε να αξιολογήσει ουσιαστικά τη μαρτυρία της Εμπειρογνώμονα Μ.Κ. 12, σε συγκεκριμένες αναφορές της.
Σε ό,τι αφορά τους Λόγους Έφεσης 6 - 8 που αφορούν την επιβληθείσα ποινή φυλάκισης στις Κατηγορίες του βιασμού, μέσω του Λόγου Έφεσης 6 προβάλλεται ότι η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική, ενώ με το Λόγο Έφεσης 7, ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο υπέπεσε σε σφάλμα αρχής εφόσον λανθασμένα και ενάντια στα γεγονότα, κατέληξε στο ότι ο Εφεσείων βίασε την παραπονούμενη σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις, ενώ οι Κατηγορίες 1 και 2 αφορούσαν το ίδιο περιστατικό.
Με το Λόγο Έφεσης 8 ο Εφεσείων παραπονείται ότι, κατά παράβαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης παραβατών, του επιβλήθηκε η ίδια ποινή φυλάκισης με το συγκατηγορούμενο του, πρώην Κατηγορούμενο 2, ενώ τα περιστατικά βιασμού για τα οποία κρίθηκε ένοχος, ήταν λιγότερα από τα περιστατικά για τα οποία κρίθηκε ένοχος ο συγκατηγορούμενός του.
Στην απόφαση του Ανώτατου σημειώνεται μεταξύ άλλων: «Σε ό,τι αφορά το παράπονο για έκδηλα υπερβολική ποινή, η πλευρά του Εφεσείοντα υποστήριξε ότι η αναφορά του Κακουργιοδικείου στις προσωπικές περιστάσεις του Εφεσείοντα παρέμεινε μόνο σε θεωρητικό επίπεδο και ότι το λευκό ποινικό του μητρώο, καθώς και το ότι είχε χωρίσει από τη σύζυγο του λόγω της υπόθεσης που αντιμετώπιζε, δεν λήφθηκαν επαρκώς υπόψη.
Το Κακουργιοδικείο κατά την επιμέτρηση της ποινής έλαβε υπόψη του τη σοβαρότητα των αδικημάτων βιασμού, στα οποία κρίθηκε ένοχος ο Εφεσείων, όπως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη ποινή της ισόβιας κάθειρξης, αλλά και από την ίδια τη φύση του η οποία, ως ορθώς επεσήμανε, επιτάσσει την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών.
Στρεφόμενο δε στα γεγονότα της υπόθεσης τόνισε ότι ο Εφεσείων, μαζί με άλλο πρόσωπο, εκμεταλλευόμενος το ευάλωτο της ιδιοσυγκρασίας της παραπονούμενης από θέση ισχύος, εφόσον ο Εφεσείων ήταν υπεύθυνο πρόσωπο στη Στέγη, βίασε την παραπονούμενη σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις ικανοποιώντας τις νοσηρές του ορέξεις και αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες των πράξεων του στη σωματική και ψυχική της υγεία. Ως επιβαρυντικό στοιχείο λήφθηκε υπόψη η μεγάλη διάρκεια των άνομων αυτών πράξεων, ήτοι από τέλος Οκτωβρίου του 2016 μέχρι 10/2/2017, καθώς και το γεγονός ότι η εν λόγω συμπεριφορά τραυμάτισε τον ψυχικό κόσμο της παραπονούμενης η οποία παρουσίασε συμπτώματα μετατραυματικού στρες.
Από την άλλη, το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη του προς όφελος του Εφεσείοντα στο πλαίσιο της εξατομίκευσης της ποινής, το λευκό ποινικό του μητρώο και όλα τα ελαφρυντικά τα οποία είχαν τεθεί ενώπιον του, όπως οι προσωπικές του περιστάσεις ως αυτές αναδείχθηκαν μέσω του συνηγόρου του αλλά και της Κοινωνικής Έκθεσης που ετοιμάστηκε για αυτόν, συμπεριλαμβανομένων και των επιπτώσεων που η παρούσα υπόθεση είχε στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή, καθώς και τα προβλήματα υγείας που παρουσίασε».
Απορρίφθηκε η έφεση
Καταληκτικά η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου ανέφερε ότι: «Υπό αυτές τις περιστάσεις δεν θεωρούμε, σε καμία περίπτωση, ότι η ποινή φυλάκισης των 11 ετών που του επιβλήθηκε είναι υπερβολική ή ότι παρεισέφρησε σε αυτή οποιοδήποτε σφάλμα αρχής. Η επιβληθείσα ποινή δεν μπορεί με κανένα τρόπο να θεωρηθεί υπερβολική, ούτε καν αυστηρή. Βρισκόταν εντός του μέτρου και στο πλαίσιο το οποίο καθορίζεται από τη νομολογία και αντικατοπτρίζει την αποστροφή της κοινωνίας έναντι τέτοιων εγκλημάτων. Τα παράπονα του Εφεσείοντα στερούνται οποιουδήποτε ερείσματος. Ως εκ τούτου οι Λόγοι Έφεσης 6, 7 και 8 απορρίπτονται ως αβάσιμοι».
