Αποκαλυπτική η συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «MUST» η Θέμιδα Ανθοπούλου, πρώην εργαζόμενη στην Λεβέντειο Πινακοθήκη, όπου συνέβη το εργατικό ατύχημα, το οποίο της προκάλεσε μόνιμη αναπηρία στο αριστερό χέρι, καθώς και σύνδρομο χρόνιου νευροπαθητικού πόνου.
«Αναπνέαμε μαζί», αλλά...
Σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό «MUST», η κ. Ανθοπούλου, εκφράζει την πικρία που νιώθει σήμερα, μετά το ατύχημά της. Όπως λέει, η σχέση της με την Φωτεινή Παπαδοπούλου μετρά 15 ολόκληρα χρόνια. Για πέντε χρόνια, είχε την ευθύνη του γραφείου της Πρώτης Κυρίας, λέγοντας πως «ανέπνεαν μαζί» όλο εκείνο το διάστημα. Αυτό, όμως, τους τελευταίους μήνες την πονάει ιδιαίτερα, αφού, πια, δεν ξέρει ποιος ήταν ο ρόλος της στην ζωή της Φωτεινής Παπαδοπούλου, η οποία της δήλωνε γραπτώς ότι έδωσε και την ψυχή της για την ανάδειξη του θεσμού της Πρώτης Κυρίας, στο διάστημα των πέντε χρόνων.
Αδιάκοπο τρέξιμο στην βιβλιοθήκη, μέχρι το ατύχημα
Η κ. Ανθοπούλου περιγράφει με πολύ γλαφυρό τρόπο τον τρόπο με τον οποίο εργαζόταν στην Λεβέντειο Βιβλιοθήκη, μέχρι το ατύχημα. «Έτρεχα, έτρεχα, έτρεχα», αναφέρει χαρακτηριστικά, χωρίς να υπολογίζει ωράρια. Είχε ξεκινήσει με το φωτογραφικό αρχείο, ασχολήθηκε με τις Δημόσιες Σχέσεις και την διοργάνωση εκδηλώσεων, ενώ ακολούθησαν και οι ξεναγήσεις.
Στις 16 Μαρτίου 2015, ενώ καθόταν στο γραφείο της στην Βιβλιοθήκη κι εργαζόταν, άνοιξε η μια εκ των δύο ξύλινων θυρίδων οροφής, έπεσε πάνω της και την τραυμάτισε σοβαρά.
Μετά από σειρά εξετάσεων, κρίθηκε αναγκαία η διακομιδή της σε ιατρικό κέντρο στο εξωτερικό, ενώ εξ αρχής, διαγνώστηκε από τον Δρ. Στέλιο Χατζηχριστοφή το σύνδρομο χρόνιου νευροπαθητικού πόνου. Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 στην Βιέννη, ωστόσο το πρόβλημα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί, όπως αναφέρει η ίδια. Πλέον, τρία χρόνια μετά το ατύχημα, το αριστερό της χέρι πρέπει να θεωρείται μόνιμη.
«Σε κάνουν να μην μπορείς και σου το τρίβουν στην μούρη»
Με την επιστροφή της στην Κύπρο, τον Οκτώβριο του 2015, είχε αντιληφθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Όπως δήλωσε η κυρία Ανθοπούλου η Αναστασία Παπαδοπούλου της είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν προέκυπτε οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα, καθώς επίσης ότι έπρεπε να κινηθεί νομικά, ώστε να διεκδικήσει αποζημίωση από την ασφάλεια του Ιδρύματος. Της σύστησε και δικηγόρο, ο οποίος στάθηκε κύριος απέναντί της και της «άνοιξε τα μάτια».
Τον Ιανουάριο του 2016, επέστρεψε στην δουλειά της, με ανυπομονησία για να προσπαθήσει να ενταχθεί ξανά στην καθημερινότητά της. Ωστόσο, φάνηκε πως δεν μπορούσε. Προσερχόταν στην δουλειά της γύρω στις 10 κάθε πρωί, κουρασμένη από τις φυσιοθεραπείες, ενώ συγκεκριμένα άτομα έκαναν τα πάντα για να της αποδεικνύουν την ανικατότητά της. Αντί για την βοήθεια, που επίμονα ζητούσε, αποστέλλονταν emails με κοινοποίηση και στην ίδια, σχετικά με το αν μπορούσε ή όχι, να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της.
Εδώ, αναρωτιέται «πως γίνεται να σε κάνουν να μην μπορείς και στην συνέχεια να σου το τρίβουν στην μούρη».
Τότε, υπό αυτές τις συνθήκες, περνούσαν από το μυαλό της τα χειρότερα, όπως εξομολογείται. Για μερικές στιγμές, σκεφτόταν ότι εάν λάμβανε ακόμα ένα τέτοιο email, θα πετούσε τον υπολογιστή από τον πέμπτο όροφο, ή θα έπεφτε η ίδια στο κενό. Όλα αυτά παρέρχονταν, όμως, όταν έβλεπε τον σύζυγό της δίπλα της, τον γιο της και σκεφτόταν την μητέρα της.
*Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στο «MUST» - Κυκλοφορεί Σάββατο 23 Δεκεμβρίου στα περίπτερα
