Την απίστευτη περιπέτεια που παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή περιγράφει μετά από οκτώ μήνες αποκλειστικά στο protothema.gr η 22χρονη Αντριέλα, η οποία τον Φεβρουάριο προσπάθησε να ανάψει τη σόμπα του σπιτιού της για να ζεσταθεί αλλά τυλίχθηκε στις φλόγες όταν άρπαξε το οινόπνευμα με το οποίο προσπάθησε να ανάψει τη φωτιά.
Όπως ακούγεται να λέει η ίδια στη συνέντευξη, η μητέρα της είχε σοκαριστεί όταν είδε την κόρη της να τυλίγεται σε δευτερόλεπτα στις φλόγες ενώ ο πατέρας της προσπάθησε να σβήσει τη φωτιά. Χέρια, πρόσωπο και σώμα άρπαξαν φωτιά με τη νεαρή να καταλήγει με σοβαρά εγκαύματα στο νοσοκομείο όπου έμεινε σε καταστολή για αρκετό διάστημα. Συγχωριανοί από τον τόπο καταγωγής της, Δράκεια Πηλίου και φίλοι κινητοποιήθηκαν τότε για να ενισχύσουν οικονομικά την οικογένεια στην αποθεραπεία της Αντριέλας.
«Άλλαξε η ζωή μου μέσα σε ένα βράδυ. Πήρα το οινόπνευμα για να ανάψω τη σόμπα, δεν είδα ότι υπήρχε φλόγα κι όπως έριξα το οινόπνευμα, στράφηκε η φωτιά προς το μπουκάλι, έσκασε το μπουκάλι στα χέρια μου, πήραν τα ρούχα μου και τα μαλλιά μου φωτιά. Άρχισα να ουρλιάζω,τότε ξύπνησε ο πατέρας μου γιατί η μαμά μου ήταν μπροστά στο συμβάν κι είχε πάθει σοκ. Ήρθε ο πατέρας μου, ο οποίος με τα χέρια του κατάφερε να μου σκίσει τα ρούχα και με έβγαλε έξω στο χιόνι γιατί ήταν χειμώνας κι ήταν περίοδος με χιόνια. Ψιχάλιζε κιόλας, μετά προσπάθησε να σβήσει τη φωτιά γιατί είχε καεί και μια πετσέτα στο σπίτι και ήταν ακουμπισμένη δίπλα στο γκάζι. Ο πατέρας μου εκείνο το βράδυ προσπαθώντας να σβήσει τη φωτιά, κάηκε στα χέρια του».
Στη συνέχεια, κατάφερα μόνη μου και σηκώθηκα, πήγα στο αμάξι, μετά στο νοσοκομείο του Βόλου όπου με έβαλαν σε καταστολή και με μετέφεραν στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» στην Αθήνα για τρεις μήνες. Ο πατέρας μου είχε εγκαύματα στα χέρια του κι επί τρεις μήνες δεν μπορούσε να δουλέψει. Η μητέρα μου επί 8 μήνες στέκεται μέρα-νύχτα δίπλα μου και δεν μπορεί καθόλου να δουλέψει. Αυτή τη στιγμή δουλεύει μόνο ο αδερφός μου.
«Ζητούσα “συγγνώμη” από τους γονείς μου και τον αδερφό μου»
Όταν ξύπνησα από την καταστολή, ήταν η πιο δύσκολη εμπειρία της ζωής μου. Θυμάμαι ότι ζητούσα συγγνώμη από τους γονείς μου κι από τον αδερφό μου γιατί ένιωθα ότι εγώ φταίω για όλο αυτό που περνούσαν μαζί μου. Πίστευα πως αν πρόσεχα, δεν θα το είχα πάθει. Οι γονείς μου, μου έλεγαν ότι ήταν η κακιά η ώρα γιατί σε όλους μπορεί να συμβεί αυτό.
Στο νοσοκομείο «Γεννηματάς» είχα την τύχη να έχω τους καλύτερους γιατρούς. Ολη η ομάδα της εντατικής κι όλη η ομάδα της κλινικής των χειρουργών δούλεψαν πολύ σκληρά με αποτέλεσμα να με κρατήσουν ζωντανή και να είμαι σήμερα σε καλύτερο στάδιο. Ήταν ένας δύσκολος δρόμος κι ακόμα παραμένει, δυστυχώς γιατί δεν έχω τελειώσει.
Άργησα να συνειδητοποιήσω το συμβάν, την εμφάνισή μου, το πώς θα είμαι από δω και πέρα. Στο νοσοκομείο, για να μην πληγωθώ, μου είχαν απαγορεύσει να δω τον εαυτό μου μέχρι να γίνω καλά. Λίγο πριν τα γενέθλιά μου, δυο μήνες μετά το ατύχημα ζήτησα το κινητό από τον αδερφό μου, αλλά αυτός δεν κατάλαβε για ποιο λόγο το ζήτησα γιατί δεν θα μου το έδινε. Όταν είδα το πρόσωπό μου για πρώτη φορά έλεγα, “αυτή δεν είναι η Αντριέλα, δεν είμαι εγώ” και πίστευα ότι δεν θα ξαναγίνω όπως ήμουν παλιά. Είδα το πρόσωπό μου καθώς γυάλιζε στη μαύρη οθόνη του κινητού. Ήταν η χειρότερη στιγμή της ζωής μου. Η ψυχολογική μου κατάσταση ήταν χάλια, επί τρεις μήνες είχα πάθει κατάθλιψη. Όταν έφυγα από το νοσοκομείο, δεν ήθελα να βγαίνω έξω, γιατί κοιτούσα τον κόσμο και σκεφτόμουν “γιατί να το πάθω εγώ αυτό”.
«Εγώ θα τα καταφέρω κι αυτόν τον αγώνα θα τον κερδίσω»
Είδα μια ταλαιπωρημένη Αντριέλα. Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο κι ότι όλα θα αλλάξουν. Έχω πολλά χειρουργεία ακόμα να κάνω, αλλά θυμάμαι στο τελευταίο χειρουργείο να λέω στον εαυτό μου ότι “μπορεί να αλλάξει η ζωή μου προς το καλύτερο. Εγώ θα τα καταφέρω κι αυτόν τον αγώνα θα τον κερδίσω”. Πλέον στην καθημερινότητά μου θα πρέπει να φοράω στο πρόσωπο την ειδική μάσκα σιλικόνης που βοηθάει να μην υποτροπιάζουν οι ουλές μου. Τα ρούχα είναι ειδικά ρούχα σιλικόνης για τον ίδιο ακριβώς λόγο και κάνω φυσικοθεραπείες όπου βλέπω μεγάλη βελτίωση στον εαυτό μου. Δεν μπορούσα να φάω μόνη μου, η μητέρα μου με τάιζε και πιστεύω ότι θα είμαι ξανά η Αντριέλα που ήμουν πριν 8 μήνες. Βέβαια, εγκαυματίας, αλλά θα είμαι μια πιο δυνατή Αντριέλα.
Σε αυτόν τον Γολγοθά που περνάω, συνοδοιπόρος στη ζωή μου είναι κι η οργάνωση «Salvia» που έγινε η δεύτερη οικογένειά μου. Ήταν δίπλα μου από τη αρχή αλλά και για πάντα. Εκείνοι με βοήθησαν πολύ. Ένα μήνυμα που θέλω να δώσω είναι για την πρόληψη γιατί αν εμένα μου έλεγε κάποιος τι θα συνέβαινε με το οινόπνευμα, ίσως και να μην το πάθαινα αυτό. Μακριά το οινόπνευμα κυρίως από παιδιά γιατί είναι επικίνδυνο».
«Το έγκαυμα είναι ένα από τα πιο επώδυνα τραύματα»
Η Μαρίνα Καρύδα,από την οργάνωση «Salvia»και έχει την κύρια αποστολή τη στήριξη της Αντριέλας αλλά και άλλων εγκαυματιών μίλησε στο protothema.gr:
«H «Salvia» είναι μια οργάνωση υποστήριξης εγκαυματιών, δημιουργηθήκαμε μετά την καταστροφή στο Μάτι. Αυτό που προσφέραμε γνωρίζοντας την Αντριέλα είναι ότι είχαμε τον τρόπο να της εξασφαλίσουμε για ένα μικρό χρονικό διάστημα με μια χορηγία, σπίτι για να μπορεί να μένει στην Αθήνα γιατί μόνο εδώ μπορεί να κάνει τελικά τις θεραπείες που χρειάζεται και να είναι κοντά στους γιατρούς της. Μπορέσαμε να της εξασφαλίσουμε δωρεάν φυσικοθεραπείες μέσα από τις οποίες η Αντριέλα ωφελήθηκε πάρα πολύ και χαιρόμαστε που ξαναπαίρνει τη ζωή της και πάλι πίσω» είπε στο prototothema.gr η κ.Καρύδα και πρόσθεσε:
«Το έγκαυμα είναι ίσως ένα από τα πιο επώδυνα τραύματα που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Απαιτεί πολύμηνη νοσηλεία, πολλαπλά και μακροχρόνια χειρουργεία για την αποκατάστασή του, ενώ συχνά αφήνει ουλές και αναπηρίες, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής που βιώνουν οι εγκαυματίες και το οικογενειακό τους περιβάλλον μετά το τραύμα τους. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τα εγκαύματα ευθύνονται για 10 εκατομμύρια αναπηρίες παγκοσμίως κάθε χρόνο και είναι η 2η αιτία τραυματισμών στην παιδική ηλικία. Τα περισσότερα ατυχήματα με εγκαύματα συμβαίνουν μέσα στα σπίτια μας και αφορούν ιδιαίτερα τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα έχουμε 25.000 αστικές πυρκαγιές με 85 θανάτους από αυτές (1 άνθρωπος κάθε 5 ημέρες).
Η Αντριέλα έκανε κάτι που το κάνουν πολλοί από εμάς και από τους φίλους μας οι οποίοι χρησιμοποιούν το οινόπνευμα σε τζάκια, σόμπες ή μπάρμπεκιου. Σε δεύτερο χρόνο δεν γνώριζε πώς να αντιδράσει στη φωτιά, ούτε οι γονείς της με αποτέλεσμα τα σοβαρά εγκαύματα. Η μεταφορά μιας κατσαρόλας με βραστό νερό, ένα καυτό ρόφημα, το λάδι που ζεσταίνουμε και αναφλέγεται, η ακαθάριστη καμινάδα του τζακιού, υπερφορτωμένα πολύμπριζα που δημιουργούν βραχυκυκλώματα, ηλεκτρικές κουβέρτες, ξεχασμένα κεριά και καντήλια, το τσιγάρο στο κρεβάτι, χημικά αποφρακτικά αποχετεύσεων με θειικό οξύ (βιτριόλι) είναι οι βασικές αιτίες των εγκαυμάτων που φτάνουν στα Νοσοκομεία της χώρας. Κατά τον Π.Ο.Υ. το 60% από αυτούς τους τραυματισμούς θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί μέσω προγραμμάτων πρόληψης και κατάλληλης ενημέρωσης.
Πηγή: protothema.gr
