Γράφει ο Χρύσανθος
Την μεγάλη μάχη της τηλεθέασης δίνουν τα τηλεοπτικά κανάλια της Κύπρου αγκομαχώντας. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, η διαφήμιση λίγη, τα έσοδα περιορισμένα και οι συνθήκες πολύ δύσκολες. Με το δεύτερο κύμα κορωνοϊού να βρίσκεται προ των πυλών οι καναλάρχες βρίσκονται ένα βήμα πριν από την υστερία. Παρά τα φιλόδοξα σχέδια αρκετών για να αρχίσουν με κέφι και νέες παραγωγές τη νέα τηλεοπτική περίοδο η κατάσταση κάθε άλλο από ρόδινη προβλέπεται. Την ίδια ώρα η νευρικότητα για την απώλεια εσόδων και τηλεθέασης προκαλεί νεύρα που σε κάποιες περιπτώσεις δεν κρύβονται. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν εντάσεις και υπερβολικές προσδοκίες από λειτουργούς των καναλιών που δηλώνουν… υπερκόπωση.
Όχι πως στον χώρο της έντυπης ενημέρωσης η κατάσταση είναι καλύτερη. Μην σας πω ότι εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα αφού και ο πωλήσεις των εφημερίδων βρίσκονται στα τάρταρα και οι διαφημίσεις σε εφημερίδες και περιοδικά έχουν εξαφανιστεί. Τα περισσότερα έντυπα εκδίδονται με προσωπικό ασφαλείας και κάποια με ακόμη λιγότερους. Μεγάλο εκδοτικό συγκρότημα ετοιμάζεται για μεγάλο αριθμό απολύσεων, κάτι που επιβεβαιώνει πως η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο.
Εκείνο που συζητείται σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια είναι πως μια νέα φάση της επιδημίας ίσως και να δώσει την χαριστική βολή στην έντυπη ενημέρωση και σε κάποια κανάλια. Η κυβέρνηση η οποία οφείλει να επενδύσει στην ενδυνάμωση των ΜΜΕ με προγραμματισμό και στοχευμένες χορηγίες και ενέργειες δεν φαίνεται να αξιολογεί σωστά την κατάσταση. Αν δώσει νέες αστόχευτες και χωρίς μακροχρόνιο προγραμματισμό χορηγίες ίσως να μην καταφέρει να διασώσει την έντυπη δημοσιογραφία στον τόπο μας με τις επιπτώσεις να είναι αλυσιδωτές σε όλα τα επίπεδα της ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας, της κοινωνίας, της πολυφωνίας και της δημοκρατίας.
Με όλα τα κακά που μας δέρνουν σαν κοινωνία εκείνο που εναγωνίως ζητείται είναι ένα όραμα και καινοτόμες προτάσεις για μια νέα οικοδόμηση της ενημέρωσης. Οι δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο προσφέρονται ως αφορμή για το νέο εγχείρημα. Οι παραδοσιακοί αλλά και οι νέοι εκδότες αξίζει να τολμήσουν τώρα να οικοδομήσουν ένα νέο μοντέλο ενημέρωσης στοχεύοντας σε αυτό που οι αναγνώστες και οι τηλεθεατές θέλουν να μάθουν: τον έλεγχο της εξουσίας σε όλα τα επίπεδα και την αποκάλυψη των σκανδάλων που αυτή κρύβει. Οι αποκαλύψεις με σεβασμό στη δεοντολογία και με ανθρωποκεντρική στόχευση μπορούν να κερδίσουν ξανά την μάχη της ενημέρωσης. Χωρίς μπιχλιμπίδια αλλά με ουσία.
