Όλο και πιο συχνά ακούω τελευταία δημοσιογράφους και τηλεαστέρες να απευθύνονται στους καλεσμένους τους σε ένα πολύ ενοχλητικό ενικό. Λες και είναι παρεάκια από παλιά, συγγενείς ή κολλητοί. Ασχέτως εάν ο συνομιλητής τους είναι άνθρωπος της τέχνης, λογοτέχνης, βουλευτής, υπουργός, αρχηγός κόμματος ή θεσμός της Δημοκρατίας.
Κάποιοι, πιο… «ανθρώπινοι» βάζουν και αυτό το κτητικό «μου» και η κατάσταση γίνεται ακόμη χειρότερη. Ακούς ας πούμε τον Δημητρόπουλο να μιλά στον Ευρωβουλευτή Λευτέρη Χριστοφόρου και να του απευθύνει ερώτηση αρχίζοντας με το «αγαπητέ Λευτέρη...» και να συνεχίζει σε ένα ενικό λες και βρίσκονται σε οικογενειακό τραπέζι. Το ίδιο και με τον Δημήτρη Παπαδάκη και το «Δημήτρη μου». Και λίγο αργότερα με τον Δήμαρχο Παραλιμνίου ως «δήμαρχέ μου». Οι προαναφερόμενες σκηνές είναι πρωινές στο Πρωτοσέλιδο του Σίγμα. Και δεν είναι μόνο ο Δημητρόπουλος. Υπάρχουν πολλοί άλλοι που ο ενικός τους βγαίνει αυτόματα, όπως έπρεπε να τους βγαίνει ο πληθυντικός.
Αναφέρω τον Δημητρόπουλο επειδή τον παρακολουθώ σχεδόν καθημερινά γιατί καλύπτει με επάρκεια αρκετά θέματα. Κανένα προσωπικό θέμα, κατά τα άλλα είναι μια χαρά δημοσιογράφος. Και έμπειρος και αποτελεσματικός.
Η οικειότητα του ενικού όμως ενοχλεί τον κάθε ανεξάρτητο παρατηρητή. Και είναι κάτι που οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να επιβάλλουν στις συνομιλίες τους, ακόμα κι αν ο συνεντευξιαζόμενος επιμένει να τους μιλά στον ενικό. Ακόμα κι αν έχουν όντως μια φιλική σχέση στην ιδιωτική τους ζωή. Ο δημοσιογράφος θα πρέπει να διατηρεί απόσταση ασφαλείας για να μπορεί να ελέγχει εκ μέρους των τηλεθεατών-αναγνωστών την κάθε εξουσία που έχει απέναντί του. Η αναίτια οικειότητα ακυρώνει την απόσταση ασφαλείας και ελέγχου με το μεγαλύτερο θύμα να είναι τελικά ο ίδιος ο δημοσιογράφος.
Και αυτό γιατί ο δημοσιογράφος φαίνεται γλείφτης και ότι χαρίζεται στον έχοντας εξουσία «φίλο» ή «γνωστό» του, τον οποίο προσφωνεί με το «μου». Και τον οποίο θα έπρεπε να ανακρίνει με αυστηρές ερωτήσεις στο πλαίσιο της δεοντολογίας χωρίς να χαρίζεται και να... χαριεντίζεται.
Και κάτι ακόμα. Κάποιοι λένε ότι επιλέγουν τον ενικό γιατί θεωρούν τυποποιημένο τον πληθυντικό ευγενείας. Εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι ο ενικός που καταχρηστικά και χαρωπά πολλές φορές χρησιμοποιούν είναι ενικός... αγενείας.
Χθες το πρωί είδα στην «Όμορφη Μέρα κάθε Μέρα» του ΡΙΚ μια παρουσίαση για την κρυσταλλοθεραπεία.
Αν θυμάμαι καλά ο παγκύπριος ιατρικός σύλλογος ζήτησε πολλές φορές από τους δημοσιογράφους και ειδικά τα κανάλια να μην προβάλλουν παραϊατρικές πρακτικές που ενδέχεται να παραπλανούν το κοινό.
Με ποια κριτήρια επιλέγονται τα θέματα των εκπομπών; Ειδικά της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης;
Ποιοι τα ελέγχουν και ποιοι φέρουν την τελική ευθύνη για αυτά;
Τρεις ερωτήσεις που θα ήταν καλό να μας απαντήσει το ΡΙΚ.
