24news team
Της Μελίνας Αλεξοπούλου
Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Ποιος το ορίζει; Αυτά είναι τα ερωτήματα που μας έθεσε εξ αρχής της συζήτησής μας η πρωταγωνίστρια της ιστορίας που θα σας παρουσιάσουμε. Ίσως για να προκαταλάβει τις ερωτήσεις, σκέφτηκα, για να δικαιολογήσει την κατάσταση, για να την ωραιοποιήσει. Δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά, ήταν απλώς η αλήθεια της, η ζωή της.
Η Κάτια ζει στη Λευκωσία και το ‘’σφάλμα’’ της ήταν που ερωτεύθηκε τον λάθος άνθρωπο. Η αγάπη της προς αυτόν είναι ευδιάκριτη από τα πρώτα κιόλας λεπτά, αφού το πρώτο και μοναδικό πράγμα που ζήτησε ήταν να μην αναφερθεί το όνομα τόσο του ιδίου όσο και κάποιου εκ των μελών της οικογένειάς του.
«Το σφάλμα ήταν δικό μου όπως και η επιλογή. Δεν θέλω η οικογένειά του να εκτεθεί σε καμία περίπτωση», είπε με βλέμμα αυστηρό και συνέχισε «ο επί χρόνια εραστής μου είναι ο άντρας της καλύτερης μου φίλης».
Η Κάτια ερωτεύθηκε τον άνδρα της καλύτερης φίλης και κουμπάρας της.
«Δεν ήταν δύσκολο να τον ερωτευθεί μια κοπέλα. Όμορφος, ευγενικός, δοτικός, προστατευτικός. Είχε όλα όσα μαγνητίζουν μια γυναίκα».
Με βάση τα όσα η ίδια υποστηρίζει την πρώτη κίνηση έκανε αυτός με την ίδια να μην έχει και πολλές αντιστάσεις.
«Δύο χρόνια μετά τον γάμο τους άρχισαν όλα. Με πλησίασε πολύ όμορφα και επίμονα. Γρήγορα-γρήγορα και χωρίς να το καταλάβω έγινα το τρίτο πρόσωπο στον γάμο της καλύτερης φίλης μου. Έγινα αυτό που θα κορόιδευα».
Με τρεμάμενη φωνή που υποδήλωνε ενοχές, η Κάτια διευκρίνισε ότι την φίλη της την αγαπούσε, νοιαζόταν για αυτήν, ήθελε να είναι ευτυχισμένη. Όλο αυτό, ωστόσο, που ένιωθε για τον εραστή της ήταν πάνω από όλα. Ξεπερνούσε την λογική, δεν είχε την δύναμη να το ελέγξει.
Τα χρόνια περνούσαν. Το ζευγάρι έκανε τρία παιδιά με την Κάτια να είναι η νονά του μικρότερου παιδιού.
«Αλλόκοτο και ανεξήγητο θα φανεί σε πολλούς. Το ξέρω. Ήμουν μέλος της οικογένειάς τους. Διακοπές μαζί, κυριακάτικες βόλτες, γιορτές. Ενοχές; Φυσικά πολλές, αβάστακτες κάποιες φορές. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να με κρατήσει μακριά του. Τίποτα και κανένας. Όταν βρισκόμουν στην αγκαλιά του τα ξεχνούσα όλα».
Η Κύπρος πριν τριάντα και βάλε χρόνια δεν ήταν σε καμιά περίπτωση μια προοδευτική χώρα, τα στόματα άρχισαν να μιλούν, να σχολιάζουν, να κρίνουν και να κατακρίνουν.
Η πιο δύσκολη στιγμή, όπως μας εξομολογήθηκε δακρυσμένη η Κάτια ήταν όταν ήρθε αντιμέτωπη με την πραγματικότητα, με την προδοσία, με την φίλη της.
«Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω εκείνο το απόγευμα, ποτέ! Χτύπησε η πόρτα, άνοιξα και ήταν εκείνη. Μόλις την είδα κατάλαβα τον λόγο της επίσκεψής της. Με βλέμμα στο κενό μου είπε ‘’ξέρω, τον αγαπάω, είναι ο πατέρας των παιδιών μου. Δεν με νοιάζεις. Δεν θέλω να σε ακούσω. Σε σιχαίνομαι. Μείνε μακριά από τα παιδιά μου. Από την οικογένειά μου. Σε λυπάμαι!’’, όταν τα είπε άνοιξε την πόρτα και έφυγε. Από τότε δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ. Την βλέπω ακόμα στην υπεραγορά, στον φούρνο, σε διάφορες κοινωνικές υποχρεώσεις. Σκύβω το κεφάλι, στρέφω το βλέμμα αλλού, δεν μπορώ ακόμα να την κοιτάξω στα μάτια».
Η Κάτια δεν παντρεύτηκε ποτέ, δεν έκανε δική της οικογένεια, δικά της παιδιά. Το παράξενο και αυτό που προκαλεί αίσθηση σε όποιον την ακούσει είναι πως δεν έχει στιγμή μετανιώσει που αφιέρωσε την ζωή, την ύπαρξη της σε αυτό τον άνθρωπο. Άφησε πίσω τα θέλω της, τον εαυτό της, μα θα το ξανάκανε.
«Η επιλογή ήταν δική μου, δικό μου το λάθος, δική μου η ζωή, εγώ πλήρωσα το τίμημα. Αν γινόταν να γυρνούσε ο χρόνος πίσω δεν θα άλλαζα τίποτα. Ήταν και είναι ο δικός μου άνθρωπος. Δεν περιμένω και δεν απαιτώ από κανέναν να με καταλάβει. Τον αγαπώ…»
Ποιο είναι τελικά το σωστό και ποιο το λάθος; Ποιος το ορίζει;
Υπάρχουν σίγουρα οι ‘’κόκκινες γραμμές’’ σε όλα τα πράγματα της ζωής, παρόλα αυτά δεν μπορεί ποτέ κανείς να μπει στην καρδιά και το μυαλό του άλλου. Οι επιλογές είναι δικές μας, δικές μας και οι συνέπειες…
Αν θέλεις να μοιραστείς μαζί μας την δική σου ιστορία επικοινώνησε με το
alexopouloumelina@gmail.com
