Πανίκος Κωνσταντίνου
Έβαλε σκοπό να ξεπεράσει κάθε δυσκολία σωματική και πνευματική. Χρόνο με τον χρόνο, μήνα με τον μήνα, μέρα με τη μέρα βλέπει με ικανοποίηση πως το σώμα και το πνεύμα της ανταποκρίνονται και πως αξίζουν όλες οι θυσίες στις οποίες έχει υποβάλει τον εαυτό της για να πετύχει όλα όσα ονειρεύεται. Η σπρίντερ μας Ολίβια Φωτοπούλου με τις εξαιρετικές επιδόσεις της στο πρόσφατο πρωτάθλημα ομάδων στο Σλάσκι στην Πολωνία και την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου έχει κλειδώσει τον επόμενο στόχο. Ποιος είναι; Μα φυσικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι. Η νεαρή αθλήτρια μίλησε στην «Κ» για τις πρόσφατες επιτυχίες της αλλά και τα σχέδιά της το επόμενο διάστημα.
–Αποτελεί όνειρο η πρόκριση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Βουδαπέστη, τον προσεχή Αύγουστο;
–Όχι. Όνειρό μου είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Σε παγκόσμιο πρωτάθλημα συμμετείχα και πέρσι. Σε αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα που έρχεται τον προσεχή Αύγουστο, ο στόχος μου είναι να περάσω στους ημιτελικούς, διότι στο προηγούμενο στις ΗΠΑ έχασα την πρόκριση για 0,03 εκατοστά του δευτερολέπτου.
–Στην Πολωνία, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων, έτρεξες τα 200 μ. σε 22,71, είσαι 11 εκατοστά μακριά από την απευθείας πρόκριση (22,60) σε αγχώνει;
–Όχι καθόλου. Αντιθέτως ενθουσιάζομαι και έχω παραπάνω κίνητρο για να συνεχίσω να αγωνίζομαι δυναμικά. Μ’ αρέσει η ιδέα και πιστεύω μάλλον θα με βοηθήσει παρά να με αγχώσει.
–Πόσο απολαυστικό είναι το 22.71 που είναι η 6η καλύτερη φετινή επίδοση στην Ευρώπη;
–Η αλήθεια είμαι χαρούμενη στα όρια του ενθουσιασμού και ο λόγος είναι επειδή αισθάνομαι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση.
Δούλεψα σκληρά να φτάσω σε αυτό το επίπεδο, δηλαδή να βρίσκομαι ανάμεσα στις κορυφαίες αθλήτριες στην Ευρώπη. Το 22,71 είναι μία μεγάλη επίδοση, είναι επίδοση που θα μου ανοίξει πολλές πόρτες στο μέλλον.
–Τι εννοείς;
–Ευελπιστώ να πάρω μια αθλητική χορηγία επιτέλους! Δεν έχω ούτε για τον αθλητικό μου εξοπλισμό. Με αυτή την επίδοση μπορώ να πάω σε αγώνες «diamond league» στο πιο ψηλό επίπεδο δηλαδή που μπορεί να φτάσει ένας αθλητής στίβου.
–Έχεις στοχεύσει να καταρρίψεις το Παγκύπριο ρεκόρ (22,61) που σήμερα κατέχει η Ελένη Αρτυματά;
–Η αλήθεια δεν έχω βάλει σκοπό να σπάσω το συγκεκριμένο ρεκόρ. Όταν υπάρχει ένα ρεκόρ πάντα κάποιος θέλει να το καταρρίψει. Για μένα όμως ο στόχος είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι. Αν το πετύχω θα είναι διπλή χαρά, διότι θα πρέπει να κάνω χρόνο κάτω από 22,61. Στόχος είναι να εξελιχθώ ως αθλήτρια και ως άνθρωπος. Να φτάσω στο ταβάνι μου, αυτός είναι ο στόχος μου.
–Αυτή η συγκίνηση που βγήκε από μέσα σου στο Σλάσκι τι περιείχε πίσω της;
–Αυτή την ερώτηση μού την έχουν κάνει όλοι (γέλια!). Να σας πω, συγκινήθηκα. Την ώρα που τερμάτισα ήρθαν αναλαμπές από το παρελθόν που ξυπνούσα στις 5:00 το πρωί για να διαβάσω για το μάστερ… που πήγαινα αγώνες και έπρεπε να έχω και το μάστερ στο μυαλό μου… που δεν κοιμόμουν μέχρι τις δύο το πρωί για να τελειώσω τα γραπτά μου… που κατάφερα στις προπονήσεις μου να τελειώσω μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Ήταν όλες οι δυσκολίες που πέρασα μέχρι να φτάσω σε αυτό το σημείο.
–Έχεις τελειώσει με τις σπουδές σου;
–Τελείωσα ναι, ευτυχώς! Τελείωσα το μάστερ στη θεωρία για το «Lab technical in IVF Reproduction and Embryology». Το Σεπτέμβριο θα επιδιώξω να ξεκινήσω την πρακτική μου για περίπου ένα μήνα στη Βαλένθια.
Στόχος το Παρίσι
–Έχετε βάλει στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι με τον προπονητή σου τον Κώστα Βογιατζάκη;
–Ο στόχος είναι αυτός, ναι! Είναι πιστεύω το όνειρο κάθε αθλητή που βρίσκεται σε ψηλό επίπεδο, διότι έχουν ιστορική αξία και μόνο οι συμμετοχές σε τέτοιες μεγάλες διοργανώσεις. Με τον προπονητή μου ξεκινήσαμε μαζί πριν από περίπου ένα χρόνο. Θεωρώ έβαλα τις βάσεις. Η επόμενη χρονιά θα είναι ακόμη καλύτερη και είμαι πεπεισμένη γι’ αυτό, διότι βλέπω το σώμα μου να αντιδρά καλά και έμαθε να προπονείται σε αυτού του είδους την προπόνηση. Αυτή την περίοδο περιμένω τον μάνατζέρ μου να συζητήσουμε σε ποιους αγώνες θα ήταν καλό να συμμετάσχω για να προετοιμαστώ αρτιότερα. Προς το παρόν δεν έχουμε κάτι προγραμματισμένο ακόμη. Η φετινή χρονιά ολοκληρώνεται τον Ιούλιο με τους Παγκύπριους και Βαλκανικούς αγώνες και τον Αύγουστο θα έχουμε το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου.
–Ποιο ήταν το παιδικό σου όνειρο;
–Να συμμετάσχω σε Ολυμπιακούς αγώνες. Μέχρι κάποια χρόνια ήταν ένα όνειρο άπιαστο. Αλλά προσπάθησα πολύ. Ρίσκαρα και πιστεύω πως θα τα καταφέρω.
–Ποια αθλήτρια θαύμαζες από μικρή ηλικία;
–Την Αμερικανίδα Άλισον Φίλιξ. Τεράστια αθλήτρια με 11 ολυμπιακά μετάλλια εκ των οποίων τα 7 ήταν χρυσά αλλά και ως άνθρωπος, αφού έδωσε πολλές μάχες για τα δικαιώματα των γυναικών.
–Γιατί ασχολήθηκες με τον στίβο;
–Η μοίρα το διάλεξε (γέλια!). Στην ηλικία των 10 χρονών ήμουν τενίστρια. Μέχρι και τα 14 μου έπαιζα τένις, διότι το αγαπώ. Είναι ένα άθλημα που και σήμερα μου αρέσει πάρα πολύ. Ωστόσο, με τράβηξε ο στίβος, διότι, κέρδιζα με αθλητικό παπούτσι και όχι με spikes. Οι νίκες έρχονταν πολύ εύκολα ακόμη και στους Πανελλήνιους. Μου άρεσαν οι νίκες. Νίκησα και σε Πανελλήνιους και είπα να το δοκιμάσω. Ουσιαστικά ξεκίνησα στίβο στα 15 μου χρόνια και στα 17 μου πήρα υποτροφία για ΗΠΑ. Σπούδασα τέσσερα χρόνια Βιολογία και μετά πήρα το πτυχίο μου. Ακολούθως πήγα για άλλα τρία χρόνια στην Ισπανία, στη Βαλένθια.
–Πόσο σε βοήθησε το γεγονός ότι οι γονείς σου ασχολούνταν με τον αθλητισμό;
–Πάρα πολύ. Καταλάβαιναν τι σημαίνει να είσαι στον πρωταθλητισμό και καταλάβαιναν τι θέλω να κάνω. Όχι μόνο στα θέματα διατροφής και προπόνησης. Ήταν και τα υπόλοιπα θέματα όπως είναι η ψυχολογία. Πίστευαν σε μένα και στα καλά και στα άσχημα. Η μητέρα μου (Μαρία Δράκου) ήταν πρωταθλήτρια μήκους. Η μαμά καταλαβαίνει τι χρειάζεται ένας πρωταθλητής. Ο πατέρας μου (Στέργιος Φωτόπουλος) με βοήθησε επίσης σημαντικά στην ψυχολογία, με καταλαβαίνει απόλυτα.
–Γιατί δεν ασχολήθηκες με το άλμα εις μήκος όπως η δίδυμη αδελφή σου η Φιλίππα ή το ανάποδο εκείνη με τις ταχύτητες;
–Τυχαία. Εντελώς. Επειδή στο Γυμνάσιο έκαναν ενδοσχολικούς αγώνες και εγώ έτρεξα στα 80 μ. και νίκησα. Χρειαζόμασταν και μια αθλήτρια στο μήκος και πήγε η αδελφή μου. Νας σας πω, και μένα μου αρέσει το μήκος αλλά συνεχίσαμε με ταχύτητες.
–Ποια κούρσα απολαμβάνεις παραπάνω, τα 100 μ., τα 200 μ., ή τη σκυταλοδρομία 4Χ100 μ.;
–Τα 200 μ. παρ’ ότι είναι μόλις τέσσερα χρόνια τώρα που τρέχω τη συγκεκριμένη απόσταση. Πριν δεν ήθελα καν να τη βλέπω τη συγκεκριμένη απόσταση. Ένιωθα πως το αγώνισμά μου ήταν τα 100 μ. Όταν έτρεχα το 200άρι δεν ήθελα, δεν μου άρεσε, διότι στα τελευταία 50 μέτρα κουραζόμουν. Μου πήρε τρία χρόνια να τερματίσω σε ένα 200άρι με ταχύτητα. Όταν προσαρμόστηκα και έμαθα να τρέχω το 200άρι εκεί άρχισα να χτίζω. Γι’ αυτό σήμερα το 200άρι είναι το αγώνισμά μου. Μου αρέσει επίσης και η σκυταλοδρομία επειδή τη θεωρώ αρκετά διασκεδαστική.
–Όταν λέμε προετοιμασία για παγκόσμια πρωταθλήματα πόσες ώρες την ημέρα προπονείσαι;
–Οι προπονήσεις είναι από Σεπτέμβριο μέχρι Δεκέμβριο. Η χειμερινή προετοιμασία είναι από τρεις μέχρι έξι ώρες, έξι φορές την εβδομάδα. Οι ώρες ποικίλουν ανάλογα, διότι δύο με τρεις φορές την εβδομάδα είναι διπλές. Α, έχω ρεπό τις Κυριακές (γέλια). Το καλοκαίρι είναι διαφορετική προπόνηση λόγω των αγώνων στους οποίες συμμετέχω.
–Πριν από τους αγώνες έχεις κάποιο γούρι;
–Όχι δεν έχω κάτι ιδιαίτερο. Απλώς συνήθισα να χτυπώ τα πόδια μου πριν σταθώ στο βατήρα. Είναι συγκεκριμένες κινήσεις αλλά δεν θεωρώ πως είναι γούρι. Μάλλον θα το έλεγα συνήθεια.
*Δημοσιεύτηκε στην Κ της περασμένης Κυριακής (9/7)
