Παναθηναϊκός: Μια γραμμή γκαρντ χωρίς ταβάνι, αλλά με… περιορισμούς

Ο Εργκίν Αταμάν ήταν σαφής από την αρχή: Ο Παναθηναϊκός που ο ίδιος οραματίζεται θα πρέπει να βασίζεται σε μια πανίσχυρη περιφερειακή γραμμή. Αυτή, άλλωστε, ήταν και η βάση των επιτυχιών του στην Αναντολού Εφές, όπου είχε υπό την… δούλεψή του (και εξέλιξε) παίκτες όπως οι Μίτσιτς, Λάρκιν, Μπομπουά, Σίμον και Μπράιαντ.

Ο Τούρκος προπονητής έχει ήδη στα χέρια του, στα μέσα Ιουλίου, μια πολύ ισχυρή γραμμή γκαρντ. Με μια στελέχωση που μοιάζει να έχει απεριόριστες δυνατότητες σε δημιουργία και σκοράρισμα, αλλά και κάποιους περιορισμούς στο αμυντικό κομμάτι, που θα κριθεί πόσο σημαντικοί είναι από την υπόλοιπη στελέχωση, με τον έναν ακόμη γκαρντ, τον φόργουορντ και τον σέντερ που εκκρεμεί να αποκτηθούν.

Δημιουργία από… όλους

Σε μια εποχή που οι δημιουργοί σπανίζουν, ο Παναθηναϊκός είναι στην ευχάριστη θέση να διαθέτει ήδη μια περιφερειακή γραμμή με παίκτες που ξεχωρίζουν σε αυτό το κομμάτι. Για τον Κώστα Σλούκα δεν χρειάζεται να εξηγηθεί καν γιατί θεωρείται από τους 2-3 κορυφαίους στο είδος αυτό στην Ευρώπη. Ικανότατος δημιουργός είναι ασφαλώς και ο Λούκα Βιλντόσα, όπως μαρτυρά και το γεγονός ότι στο διάστημα που βρισκόταν στο παρκέ για τον Ερυθρό Αστέρα μοίραζε το 31,75% των ασίστ της ομάδας του. Δίπλα σε αυτούς τους top level facilitators μπορεί και ο Δημήτρης Μωραΐτης να εξελίξει περαιτέρω το παιχνίδι του, όπως συνέβη φέτος στη συνεργασία του με έναν ακόμη κορυφαίο δημιουργό, τον Βασίλη Σπανούλη.

Όμως ο Παναθηναϊκός θα έχει δύο επιπλέον πόλους δημιουργίας από τον Τζέριαν Γκραντ και τον Κάιλ Γκάι, έστω κι αν αυτή η αρετή τους υποτιμάται έναντι άλλων στοιχείων τους. Ο πρώτος ήταν από τα χρόνια του στο κολέγιο πολύ ικανός δημιουργός, κάτι που μετουσιώθηκε και στις 2,9 ασίστ καρά μέσο όσο στα 287 παιχνίδια που έπαιξε στο ΝΒΑ στην καριέρα του. Το μέγεθος και η αθλητικότητά του, επιτρέπουν να δημιουργεί ρήγματα και να εκμεταλλεύεται τους συμπαίκτες του. Το απέδειξε στη σεζόν του στον Προμηθέα, αλλά και την περασμένη σεζόν με την Τουρκ Τέλεκομ στο Eurocup μετρώντας 6,1 ασίστ ανά αγώνα, που μετουσιώνονταν σε 14,6 πόντους, ενώ ο ίδιος πρόσφερε το 29,2% των ασίστ της τουρκικής ομάδας όσο βρισκόταν στην πεντάδα. Ο λόγος που δεν φάνηκε αυτή η δυνατότητά του στην Αρμάνι, ήταν ότι είχε ελάχιστα την μπάλα στα χέρια καθώς του δόθηκε ένας ρόλος που δεν του ταιριάζει καθόλου.

Όσον αφορά στον Κάιλ Γκάι, μπορεί να έχει την ετικέτα του σκόρερ και του sharp shooter, αλλά πρόκειται για ένα επιθετικό πακέτο που περιλαμβάνει και το κομμάτι της δημιουργίας και όχι μόνο για την… πάρτη του. Για παίκτη με βασικό μέλημα το σκοράρισμα, ο Αμερικανός είχε διόλου ευκαταφρόνητους αριθμούς σε playmaking με 2,6 ασίστ ανά αγώνα και το 19,9% της ομάδας του όσο έπαιζε στους αγώνες του Eurocup. Παρότι δεν γεμίζει το μάτι με τα σωματικά του χαρακτηριστικά, έχει αρκετή έκρηξη και καλή αντίληψη του παιχνιδιού, ενώ συχνά εκμεταλλευόμενος και την απειλή του από μακριά, επιτίθεται στο close out των αντιπάλων δημιουργώντας περαιτέρω ανισορροπία.

Σκορ με πολλούς τρόπους

Η διαμορφωθείσα γραμμή γκαρντ του Παναθηναϊκού πέρα από δημιουργία διαθέτει και εκτέλεση και μάλιστα με ποικίλους τρόπους. Παρότι κανένας από τους υπάρχοντες περιφερειακούς δεν ήταν ποτέ στην καριέρα του αυτό που λέμε… scoring guard που να είχε πολύ υψηλούς μέσους όρους πόντων, άπαντες έχουν τον τρόπο τους να συνεισφέρουν στο κομμάτι των πόντων. Όχι μόνο ο Βιλντόσα και ο Γκραντ, που έχουν το μεγαλύτερο μέγεθος, αλλά και οι Σλούκας και Γκάι, μπορούν να επιτεθούν στο καλάθι και να τελειώσουν φάσεις κοντά σε αυτό με drive.

Με αυτή τη στελέχωση στα γκαρντ ο Παναθηναϊκός έχει πολύ καλή απειλή από μέση και μακρινή απόσταση, κυρίως με τους Γκάι και Σλούκα, ενώ ο πρώτος είναι μετρ στο να βγαίνει από τα σκριν και να τα «μπουμπουνάει». Μην σας ξεγελά το μόλις 32,1% που είχε στο Eurocup ο Γκάι στα τρίποντα, καθώς είχε 37,1% στην ACB και 42,5% στο κολέγιο. Στη νέα του ομάδα, πάντως, ο Αμερικανός θα πρέπει να βελτιωθεί στο shot selection, αφού δεν θα χρειάζεται να καταφεύγει σε υπερβολές έχοντας δίπλα του και συμπαίκτες που θα του προσφέρουν καλύτερες προϋποθέσεις εκτέλεσης. Ο παίκτης που υστερεί περισσότερο στο κομμάτι της μακρινής απειλής είναι ο Τζέριαν Γκραντ, που φέτος είχε 29,7% στο Eurocup και στην καριέρα του στο ΝΒΑ κυμάνθηκε στο 32%.

Οι περιορισμοί: Off ball και άμυνα

Φυσικά δεν μπορείς να τα έχεις όλα… Η υπάρχουσα στελέχωση στα γκαρντ του Παναθηναϊκού έχει και περιορισμούς, κυρίως ως προς το κομμάτι του παιχνιδιού χωρίς την μπάλα, αλλά και στην άμυνα.

Όλοι οι γκαρντ που διαθέτει ο Παναθηναϊκός διακρίνονται περισσότερο με την μπάλα στα χέρια παρά χωρίς αυτή. Ο Σλούκας, άλλωστε, ήρθε σε ρήξη με τον Γιώργο Μπαρτζώκα επειδή ήθελε το παιχνίδι να περνά περισσότερο από αυτόν. Ο Βιλντόσα είδε την πολυτιμότητά του στον Ερυθρό Αστέρα να περιορίζεται αρκετά μετά την έλευση του Φακούντο Καμπάτσο και ξεχώριζε περισσότερο όσο δεν μοιραζόταν το παρκέ με τον βραχύσωμο συμπατριώτη του. Ο Γκραντ λόγω και της δυσκολίας του στο σουτ, μοιάζει ανενεργός όταν δεν έχει την μπάλα στα χέρια κι αυτός ήταν ο λόγος που δεν έπιασε στην Αρμάνι Μιλάνο, όπου τον… κακομεταχειρίστηκαν σε έναν ρόλο που δεν του ταίριαζε. Ο πιο συμβατός στο off ball παιχνίδι είναι ο Γκάι, που μπορεί με τα κατάλληλα σκριν να και plays να διακριθεί χωρίς να κάνει την μπάλα... κομπολόι στα χέρια του.

Το δεύτερο ερωτηματικό αφορά στο αμυντικό κομμάτι. Δίχως υπερβολή, ο ικανότερος αμυντικός μεταξύ των γκαρντ του Παναθηναϊκός είναι ο Μωραΐτης, αλλά κι αυτός δεν έχει δοκιμαστεί στο επίπεδο της Ευρωλίγκας (παρότι στα «παράθυρα» έκανε σπουδαία δουλειά απέναντι στον Σέιν Λάρκιν και την Τουρκία). Ο Σλούκας έχει παραδοσιακά τα ζητήματά του στην πίσω πλευρά του παρκέ και αν-όπως αναμένεται-μένει στο παρκέ για πάνω από 25 λεπτά, δεν θα έχει και την ενέργεια να καθορίζει το παιχνίδι επιθετικά και να κάνει ταυτόχρονα υπερπροσπάθεια αμυντικά. Βιλντόσα και Γκραντ, παρότι αθλητικά είναι υπέρτεροι των υπολοίπων, δεν μαρκάρουν με συνέπεια και απόλυτη τακτική προσήλωση, ενώ ο Γκάι παρότι έχει την ευφυΐα και συνήθως την διάθεση, δεν βοηθιέται από το μέγεθός του, ειδικά σε άμυνα με αλλαγές.

Εδώ είναι πλέον θέμα… Αταμάν, αν θα καταφέρει να εισπράξει περισσότερα αμυντικά από τους γκαρντ του, αν θα βρει τα κατάλληλα και πιο λειτουργικά δίδυμα (αν και-για παράδειγμα-μοιάζει πολύ δύσκολο να είναι ταυτόχρονα για πολλή ώρα στην ίδια πεντάδα Σλούκας και Γκάι χωρίς να υπάρχει αμυντική αδυναμία) και αν θα καταφέρει να τους προστατεύσει με τους υπόλοιπους παίκτες του ρόστερ.

Κρίσιμες οι επόμενες τρεις προσθήκες

Τα παραπάνω ζητήματα καθιστούν ακόμη πιο σημαντικό να είναι κατάλληλες και συμβατές οι τρεις προσθήκες που απομένουν για να συμπληρωθεί το παζλ του ρόστερ. Κι ας μην είναι τόσο εντυπωσιακές και ηχηρές όσο κάποιες από αυτές που προηγήθηκαν. Η περιφέρεια θα χρειαζόταν έναν γκαρντ με μεγαλύτερο μέγεθος και περισσότερη προσήλωση στο αμυντικό κομμάτι (όπως ήταν ο Μπομπουά στην Εφές), ο φόργουορντ που θα έρθει δεν είναι απαραίτητο μόνο να πατά στο «3» και στο «4», αλλά και να διαθέτει τη σβελτάδα για να καλύπτει τις όποιες… διαρροές από την περιφερειακή άμυνα (όπως έκανε ο Σίνγκλετον που μάρκαρε όλες τις θέσεις στην Εφές), ενώ ο σέντερ ίσως πιο σημαντικό από σουτ, θα ήταν να έχει μέγεθος και ικανότητα στην προστασία του καλαθιού (όπως ήταν ο Ντάνστον στην Εφές).

Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός έχει φτιάξει ένα back court που φαντάζει να έχει όλα τα επιθετικά όπλα για να διαπρέψει. Ωστόσο θα πρέπει να μοιραστούν σωστά οι ρόλοι, να κλείσουν οι αμυντικές τρύπες και να γίνουν οι κατάλληλες τελευταίες προσθήκες, προκειμένου να αναδεικνύονται όλες οι επιθετικές και δημιουργικές αρετές των γκαρντ, αλλά και να καμουφλάρονται οι αδυναμίες τους, ειδικά στο κομμάτι της άμυνας.

Πηγή sport-fm.gr