H AEK έκλεισε μια τετράδα αγώνων μόνον με νίκες, κάτι που κατάφερε για πρώτη φορά για φέτος στο πρωτάθλημα σε ένα κομβικό σημείο, αφού απομένουν τρεις αγωνιστικές μέχρι να ολοκληρωθεί η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Πέρα από τα αποτελέσματα, υπάρχουν στοιχεία στην εικόνα της που σε πείθουν περισσότερο πως η ΑΕΚ έχει καλές πιθανότητες να παλέψει μέχρι τέλους τον φετινό τίτλο, γεγονός που μέχρι και όχι πολλές εβδομάδες νωρίτερα, δεν φαινόταν και πολύ πιθανό.
Στην βελτίωση της εικόνας στην παράσταση τίτλου (για να δανειστώ έναν πολιτικό όρο) σίγουρα έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες. Φαίνεται πως το ξεκαθάρισμα για την εύρυθμη λειτουργία μεταξύ ιδιοκτήτη και προπονητή, τελικά οι εξηγήσεις που δόθηκαν ήταν αυτές που έπρεπε για να μπορέσει η ομάδα να πάρει τα ίσια της. Το δεύτερο είναι το ξεκαθάρισμα και η ηρεμία που έλειπε για πολλούς μήνες από το μυαλό του Ματίας Αλμέιδα, κάτι που γινόταν φανερό από ορισμένες επιλογές του, για λόγους που έχουμε και καταγράψει και συζητήσει. Σίγουρα έπαιξε καταλυτικό ρόλο το άδειασμα του ρόστερ, αλλά ο Αργεντινός μετά από καιρό μοιάζει σίγουρος και ήρεμος.
Μετά από τα παραπάνω, ήρθε και μια ακόμα εξέλιξη. Η αποχώρηση του Λιβάι Γκαρσία που έγινε με τη σύμφωνη γνώμη των πάντων (από τα ελάχιστα πράγματα στα οποία η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου της ήταν σύμφωνη) έφερε μια πτυχή της ΑΕΚ στην επιφάνεια που ίσως μπορεί πολλοί να μην την περίμεναν. Ήταν για καιρό θέμα συζήτησης η δυνατότητα να επαναληφθεί μια σεζόν όπως εκείνη του νταμπλ, όπου ο άσος από το Τρίνιταντ θα μπορούσε να πετύχει ανάλογα κατορθώματα με τα προ διετίας. Για να κατακτήσει η ομάδα το νταμπλ του 2023, έπαιξαν και άλλοι παίκτες κομβικό ρόλο, αυτό δεν θα πρέπει να το λησμονεί κανείς. Στοιχεία από την προπέρσινη ΑΕΚ, με το ρόστερ της πλέον, αλλαγμένο σε εκτεταμένο βαθμό σε σύγκριση με τότε, αρχίζουμε και τα βλέπουμε τώρα. Η Ένωση γίνεται ξανά απρόβλεπτη με πολλούς και διαφορετικούς πυλώνες σαν απειλές για τις αντίπαλες άμυνες.
Κάτι που αποδεικνύει πως με την αποχώρηση του Λιβάι Γκαρσία και τα αντανακλαστικά πολλών παικτών ενεργοποιήθηκαν και δίχως η ΑΕΚ να τα περιμένει όλα, από να κάνει ο Λιβάι κάτι παραπάνω ή να ψάχνει να βρει εκείνον να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Επίσης κάτι που δεν έχει επισημανθεί πολύ, αλλά μαρτυρά πως η ΑΕΚ προσπαθεί και καταφέρνει να είναι περισσότερο απειλητική για τους αντιπάλους, είναι πως έχει βάλει την μπάλα κάτω για τα καλά στα τελευταία τρία ματς, με αποτέλεσμα να βλέπουμε συνδαστικό ποδόσφαιρο που εδώ και μήνες στην ομάδα, ήταν στοιχείο σε έλλειψη για να μη γράψω υπό εξαφάνιση.
Η ΑΕΚ με την ιστορία του Αλμέιδα βρέθηκε πολύ κοντά στα πρόθυρα της έκρηξης και της αυτοδιάλυσης, αναφορικά με την ιστορία της διεκδίκησης του φετινού τίτλου. Επειδή η Ένωση έμαθε να ζει και με αυτές τις εσωτερικές αντεγκλήσεις, θεωρώ πως η ιστορία τελικά και καλό έκανε και από αυτό βγήκε πιο δυνατή. Πιο ενισχυμένη στην προσπάθειά της ν’ αντιμετωπίσει μια κατάσταση που όποιος είναι υποψιασμένος, θα την περίμενε. Η Ένωση είναι σημαδεμένη στις κάρτες με μεγάλη διαφορά από δύο εκ των τριών άμεσων ανταγωνιστών της για το πρωτάθλημα. Κάρτες που δεν έχουν εξήγηση σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που η ΑΕΚ αμύνεται, αφού για παράδειγμα, καμία σχέση δεν έχει η ομάδα που πρέσαρε και πίεζε ψηλά τη σεζόν του νταμπλ με τη φετινή.
Επίσης η κατοχή της είναι μεγάλη σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά ο αριθμός των καρτών, σε συνάρτηση με το χρονικό διάστημα που έχει η Ένωση την μπάλα στα πόδια της. Αυτό είναι κάτι που προσωπικά το περίμενα και είναι και το στοιχείο που με ενοχλεί περισσότερο, σε σύγκριση με το αν δίνεται κάποιο πέναλτι ή όχι, γιατί αυτό πάντοτε θα είναι ένα στοιχείο υποκειμενικό, έστω και αν πλέον τσεκάρουν μια φάση δύο ζευγάρια μάτια, το ένα δε με τη δυνατότητα των πολλαπλών επαναλήψεων. Ευτυχώς θα τονίσω πάντως που το βάθος του ρόστερ, έστω και ανομοιογενούς σε πολλές θέσεις, της δίνει τελικά την δυνατότητα να αποφεύγει και τέτοιου είδους κακοτοπιές. Από όλες τις περιπτώσεις πάντως του περασμένου Σαββάτου, αυτή που δεν συζητήθηκε καθόλου, επειδή έχει και ολοκλήρωση φάσης με ευκαιρία, αυτή του πατήματος στο πόδι του Λαμέλα την ώρα που κάνει την πάσα στον Ελίασον, αποτελεί μια ξεκάθαρη παράβαση που θα έφερνε την Ένωση πολύ κοντά στο ν' ανοίξει το σκορ και να γράψει το 1-0, αντί να γίνει 0-1 μόλις στο 5ο λεπτό.
Τώρα για τη συνέχεια, η Ένωση, θα πρέπει να βλέπει τα ματς ένα-ένα και να μην σκέφτεται το μετά. Η ΑΕΚ έχει μια δύσκολη δοκιμασία στην Τρίπολη, όπου θα πάει με δύο δεδομένες απουσίες, των Περέιρα και Μουκουντί και σε στιγμή που ακόμα δεν γνωρίζουμε πότε θα επιλεγεί ν’ απουσιάσουν αυτοί που συμπλήρωσαν κίτρινες το Σάββατο που μας πέρασε. Μετά υπάρχει το ματς του Κυπέλλου και ύστερα του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό. Πάμε σε αχαρτογράφητα νερά ως προς τα πλέι-οφ, αφού για πρώτη φορά θα κοντραριστούν μόνον οι πρώτοι τέσσερις, πριν απ’ αυτό όμως, θα πρέπει να περιμένουμε τις τρεις τελευταίες αγωνιστικές.
Η εκτίμηση μου στο τέλος του α’ γύρου, ήταν πως για να βρίσκεται η ΑΕΚ μέσα στο παιχνίδι του τίτλου, θα πρέπει μέχρι το τέλος της κανονικής διάρκειας να έχει μαζέψει 54-55 βαθμούς. Αυτός ο στόχος είναι εφικτός απόλυτα και σε πολύ καλό σενάριο μπορεί να βρίσκεται (αν κάνει το απόλυτο) και τρεις πάνω απ’ αυτό το όριο που μου φαινόταν ως μια συγκομιδή, ανταγωνιστική ως προς τη μάχη του τίτλου, για το φινάλε της κανονικής περιόδου.
