Τα χρόνια περνούν αλλά οι μεγάλες «καψούρες» δεν αλλάζουν. Αυτή ακριβώς είναι και η σχέση που συνδέει τον Κέβιν Μιραλάς, τον Ολυμπιακό και τους «ερυθρόλευκους» οπαδούς της ομάδας. Ο Βέλγος έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στα βιβλία ιστορίας του κλαμπ και αποτελεί έναν εκ των κορυφαίων εξτρέμ του 21ου αιώνα που αγωνίστηκαν στη χώρα μας.
Σήμερα 10 Μαρτίου ο Ολυμπιακός σβήνει 100 κεράκια και κλείνει έναν αιώνα ένδοξης ιστορίας. Και επειδή στη διάρκεια αυτών των 100 χρόνων ο Ολυμπιακός έγινε συνώνυμο με τη λέξη «επίθεση» χάρη στους ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει την ερυθρόλευκη και έσκιζαν τα αντίπαλα δίχτυα, δεν γινόταν να μην μιλήσει ένας εξ αυτών.
Ο Κέβιν Μιραλάς ήταν ο ορισμός του σίφουνα διαλύοντας κάθε άμυνα που έβρισκε απέναντι του. Μπορεί το δεύτερο του πέρασμα από τον Πειραιά να μην ήταν το αναμενόμενο, όμως αυτά που έκανε τη διετία 2010-2012 ήταν πρωτόγνωρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ταχυδυναμικός, ντριμπλαδόρος και με φονικά τελειώματα που «ανάγκασε» ολόκληρο το «Γ. Καραϊσκάκης» να φωνάζει ασταμάτητα το όνομα του κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα.
Ο Κέβιν Μιραλάς μίλησε στον sport-fm.gr για την ομάδα της καρδιάς του, ενώ αναφέρθηκε και στον αγαπημένο του Ερνέστο Βαλβέρδε. Τέλος έστειλε από το Βέλγιο όπου και εργάζεται ως προπονητής επιθετικών τα δικά του «Χρόνια πολλά», με την ευχή κάποια στιγμή να γυρίσει και πάλι πίσω στην Ελλάδα και σαφώς τον Πειραιά.
Η μοίρα του Μιραλάς ήταν με κάποιον τρόπο προδιαγεγραμμένη, καθώς το 2009 επισκέφθηκε το «Γ. Καραϊσκάκης» αγωνιζόμενος με τη Σεντ Ετιέν. Ο ορισμός του «Έρωτας με την πρώτη ματιά». Μετά από εκείνη την ημέρα η ιστορία πήρε τον δρόμο της και ο Βέλγος υπερπαίκτης δεν άργησε να φορέσει τα ερυθρόλευκα.
«Όταν έπαιξα για πρώτη φορά στο "Γ. Καραϊσκάκης" ως αντίπαλος είχα μείνει πραγματικά άφωνος, δεν μπορούσα να αντιληφθώ αυτό που έβλεπα. Ο κόσμος του Ολυμπιακού είχε δημιουργήσει μία εκπληκτική ατμόσφαιρα και ακόμη ως αντίπαλος η εμπειρία να παίζεις σε αυτό το γήπεδο απέναντι σε αυτούς τους οπαδούς ήταν πραγματικά μοναδική και δύσκολα μπορώ να το ξεχάσω αυτό».
Η ψυχολογία για έναν ποδοσφαιριστή και δε για έναν επιθετικό είναι το παν και ο Κέβιν Μιραλάς παρά το στραβό του ξεκίνημα στον Ολυμπιακό, μαζί με μερικούς εξωαγωνιστικούς παράγοντες κατάφερε να τη διατηρήσει σε υψηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα να μεγαλουργεί κάθε φορά που πατούσε στο χορτάρι.
«Όταν υπέγραψα για πρώτη φορά στον Ολυμπιακό είπα στη γυναίκα μου ότι εδώ θα γίνω σταρ. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το πίστευα, ήμουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρω. Κάτι μέσα στην καρδιά μου έλεγε ότι με τον Ολυμπιακό θα καταφέρω να κάνω σπουδαία πράγματα και είμαι πραγματικά χαρούμενος που αυτό συνέβη. Έζησα μερικά από τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου στον Ολυμπιακό.
Το ξεκίνημα μου η αλήθεια είναι πως δεν ήταν το ιδανικό. Δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ και να βγάλω στον αγωνιστικό χώρο απευθείας την ποιότητα μου. Η αλλαγή του προπονητή περιέπλεξε ακόμη περισσότερο την κατάσταση, ενώ και ο τραυματισμός που είχα στην προετοιμασία τα έκανε όλα ακόμη πιο δύσκολα. Ήμουν όμως αποφασισμένος να πετύχω και όταν μου δόθηκε η ευκαιρία έκανα τα πάντα για να αποδείξω το ποιος πραγματικά είμαι. Στο πρώτο μου εντός έδρας παιχνίδι έκανα υπερπροσπάθεια στον αγωνιστικό χώρο, κάτι που θεωρώ ο κόσμος το εκτίμησε και γι' αυτό ξεκίνησε να τραγουδάει και το όνομα μου. Μετά από αυτό ανέβηκε η ψυχολογία μου και τα υπόλοιπα τα έγραψε η ιστορία».
Ο Μιραλάς με το καλημέρα αντιμετώπισε την ελληνική πραγματικότητα και την... ανυπομονησία που επικρατεί στις μεγάλες ομάδες, όταν και ο Έβαλντ Λίνεν αποχώρησε από την ομάδα μόλις μετά από τέσσερα ματς και συνολικά 49 ημέρες. Βέβαια αυτό βγήκε σε καλό τόσο για την ομάδα όσο και για τον ίδιο τον Μιραλάς, καθώς τη θέση του πήρε ο Ερνέστο Βαλβέρδε.
«Όταν ο προπονητής απολύθηκε μέσα σε μόλις μερικές εβδομάδες ξαφνιάστηκα πραγματικά πάρα πολύ, δεν μπορούσα να καταλάβω πώς όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Στην Ελλάδα οι ομάδες λειτουργούν εντελώς διαφορετικά και εγώ δεν είχα συνηθίσει με αυτόν τον τρόπο. Βέβαια αυτό βγήκε σε καλό και στο κλαμπ και σε εμένα, καθώς έτσι ήρθε στην ομάδα ο Ερνέστο Βαλβέρδε».
Έτσι λοιπόν η μοίρα έστειλε τον Ερνέστο Βαλβέρδε στον δρόμο του Μιραλάς και το αντίστοιχο, με τους δύο άντρες να βρίσκουν μεταξύ τους τη χρυσή τομή και να οδηγούν τον Ολυμπιακό σε ακόμη υψηλότερες κορυφές.
«Τον Βαλβέρδε τον γνώριζα καλά πριν ακόμη έρθει στον Ολυμπιακό και συνεργαστούμε, επομένως όταν έμαθα ότι θα αναλάβει την ομάδα χάρηκα, είχα όμως και πολύ άγχος. Μπορεί να είναι ένας εξαιρετικός προπονητής, αλλά εκείνη την περίοδο δεν ήξερα αν με ήθελε στην ομάδα του. Δεν ήμουν ένας παίκτης που είχε διαλέξει και δεν ήξερα αν και πώς θα με χρησιμοποιούσε. Γι' αυτό και εγώ στις προπονήσεις δούλευα ακόμη πιο σκληρά για να του αποδείξω ότι εγώ είμαι εδώ και έτοιμος να κάνω ό,τι μου ζητήσει. Τελικά όλα πήγαν καλά και η συνεργασία μας με τον Ερνέστο ήταν εξαιρετική σε κάθε τομέα»
Ο Βαλβέρδε σαν άλλος... νονός «βάπτισε» τον Μιραλας και με προσωπική του απόφαση τον πήρε από την κορυφή της επίθεσης και να τον τοποθέτησε στα πλάγια. Αυτό όσο και αν του ξίνισε στην αρχή, γρήγορα αντιλήφθηκε πως η αλλαγή αυτή ήταν ικανή να του μεταμορφώσει ολόκληρη την καριέρα.
«Ο Βαλβέρδε είναι ένας από τους κορυφαίους προπονητές που είχα ποτέ στην καριέρα μου. Χάρη σε αυτόν άλλαξα θέση μέσα στον αγωνιστικό χώρο και από επιθετικός έγινα εξτρέμ. Εγώ στην αρχή δεν ήθελα, αλλά όταν τελικά κατάλαβα τον τρόπο που θέλει να κινούμε στο γήπεδο και να πατάω περιοχή είδα ότι θα βρίσκω ακόμη περισσότερους κενούς χώρους και θα μπορώ να σκοράρω περισσότερα γκολ. Με βοήθησε να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου και με γέμισε αυτοπεποίθηση».
Ο Μιραλάς με τα ερυθρόλευκα έζησε μεγάλες στιγμές γεμάτες πάθος και επιτυχίες. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν χρειάζεται να ξεχωρίσει μία από αυτές ως κορυφαία, διότι για εκείνον όλες ήταν σημαντικές και όπως ο ίδιος ανέφερε, θα τις κουβαλάει για πάντα μέσα του.
«Στα χρόνια που έμεινα στον Ολυμπιακό θυμάμαι τα πάντα. Όλες οι στιγμές που έζησα με την ομάδα είναι χαραγμένες μέσα μου και δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Το έχω πει και θα το ξανά πω. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου και ο Ολυμπιακός η ομάδα της καρδιάς μου, το κλαμπ στο οποίο έζησα τις μεγαλύτερες χαρές της καριέρας μου».
Από την πρώτη στιγμή που υπέγραψε στον Ολυμπιακό, ο Μιραλάς ήξερε ότι στον Πειραιά θα γράψει ιστορία. Αυτό το πίστευε με όλη του την ψυχή όσο περίεργο και αν ακούγεται. Βέβαια ο ίδιος έχει δύο ξεκάθαρους λόγους για τους οποίους και ήταν τόσο σίγουρος.
«Αυτό που με έκανε να αγαπήσω την ομάδα, πρώτα απ' όλα, ήταν το χρώμα. Από τη πρώτη στιγμή που φόρεσα την ερυθρόλευκη φανέλα ένιωσα διαφορετικά, κάτι με ένωσε απευθείας με την ομάδα. Ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία πως τεράστιο ρόλο έπαιξαν και οι καταπληκτικοί οπαδοί της ομάδας. Οι φίλοι του Ολυμπιακού είναι τρομεροί και τους έχω όλους μέσα στην καρδιά μου. Αυτά τα δύο πράγματα για εμένα ήταν αρκετά για να ερωτευθώ αυτή την ομάδα»
Δύο χρόνια του Μιραλάς με τη φανέλα του Ολυμπιακού ήταν αρκετά για να ξεκινήσουν ομάδες από τα σπουδαιότερα πρωταθλήματα του πλανήτη να χτυπούν την πόρτα των «ερυθρόλευκων» για να τον κάνουν δικό τους, με τον κλήρο τελικά να πέφτει στην Έβερτον. Εννοείται όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή είναι κάποια στιγμή να παίξει στην Premier League, αν και ο Μιραλάς όμως ακόμη δεν ήταν έτοιμος να αποχωριστεί την ερυθρόλευκη φανέλα...
«Χάρη στον Ολυμπιακό κατάφερα να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Πήρα μία σπουδαία μεταγραφή στην Έβερτον και έπαιξα για πολλά χρόνια στην Premier League, κάτι που ονειρευόμουν από μικρός. Όμως όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό, ήταν η δυσκολότερη στιγμή της καριέρας μου. Δεν ήμουν ακόμη έτοιμος και όλα έγιναν πολύ ξαφνικά, απλώς μία μέρα μου το ανακοίνωσαν. Δυστυχώς κάποια πράγματα οι παίκτες δεν μπορούν να τα ελέγξουν, έτσι και εν τέλει αποχώρησα από την ομάδα».
Μπορεί να έφυγε αλλά ποτέ του δεν ξέχασε τον Ολυμπιακό. Έτσι όταν έμαθε ότι οι Πειραιώτες θέλουν να τον... επαναπατρίσουν δεν το σκέφτηκε δευτερόλεπτο και τον Ιανουάριο του 2018 πήρε το πρώτο αεροπλάνο για Ελλάδα.
«Όταν έμαθα ότι ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται να με αποκτήσει και πάλι χάρηκα πάρα πολύ. Ήταν κάτι που το ήθελα και εγώ με ολόκληρη την καρδιά μου. Άλλωστε όταν έφυγα ο στόχος μου ήταν κάποια στιγμή να επιστρέψω και πάλι στον Πειραιά. Χαίρομαι πολύ που κατάφερε να εκπληρώσω αυτή την υπόσχεση και να φορέσω για ακόμη μία φορά την ερυθρόλευκη φανέλα».
Βέβαια χαρούμενος δεν ήταν μόνο ο Μιραλάς, αλλά και ολόκληρο το «ερυθρόλευκο» φίλαθλο κοινό. Οι φίλοι του Ολυμπιακού υποδέχθηκαν τον Βέλγο στο αεροδρόμιο όπως ακριβώς του άξιζε, σαν έναν θρύλο της ομάδας. Ο πανζουρλισμός που δημιουργήθηκε ξεπέρασε και τις πιο τρελές προσδοκίες του Μιραλάς, ο οποίος αντίκρισε μία λαοθάλασσα να τον περιμένει για να τον αποθεώσει.
«Εκείνο το βράδυ στο αεροδρόμιο ήταν μία από τις κορυφαίες στιγμές που έχω ζήσει ως ποδοσφαιριστής. Δεν υπήρχε αυτό που συνέβη εκείνη την ημέρα, ήταν σκέτη τρέλα. Ναι όντως περίμενα ότι θα με υποδεχθούν μερικοί φίλοι της ομάδας, καθώς στο πρώτο μου πέρασμα στον Ολυμπιακό ένιωθα την αγάπη τους. Όμως για κανένα λόγο δεν πίστευα ότι θα υπήρχε τέτοια ανταπόκριση από τους φιλάθλους. Ήταν κάτι το μοναδικό, κάτι το απίστευτο».
Ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής είναι πολύ πιο εύκολο να αντιληφθεί το βάρος μίας φανέλας, όμως σε κάθε κανόνα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις με τον Μιραλάς να είναι ένα ζωντανό παράδειγμα. Αν και Βέλγος η αγάπη που έχει για τον «δαφνοστεφανομένο έφηβο» δεν μπορεί να κρυφτεί.
«Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα της καρδιάς μου τόσο απλά. Αυτό ακριβώς σημαίνει ο Ολυμπιακός για εμένα. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση που μπορώ να δώσω και να περιγράφει ακριβώς αυτά που νιώθω για τον Ολυμπιακό».
Με τον Ολυμπιακό να κλείνει έναν αιώνα ζωής ο Κέβιν Μιραλάς ήθελε να στείλει το δικό του μήνυμα στους φίλους της ομάδας, για αυτή την ιστορική στιγμή που θα μείνει χαραγμένη στα μυαλά όλων.
«Αυτή είναι μία πάρα πολύ σπουδαία χρονιά για τον Ολυμπιακό και την ιστορία του. Η ομάδα έχει ζήσει τεράστιες επιτυχίες και έχει γράψει ιστορία. Εύχομαι στο κλαμπ και τον λαό του Ολυμπιακού ακόμη περισσότερες επιτυχίες, πρωταθλήματα και τρόπαια. Υπάρχει μόνο μία ομάδα στην Ελλάδα και όλοι ξέρουν ότι αυτή είναι ο Ολυμπιακός».
Πλέον αν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, δεν σημαίνει ότι ο Μιραλάς είναι μακριά και από τους αγωνιστικούς χώρους, καθώς είναι ο προπονητής επιθετικών στην Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ. Όμως η ευχή του είναι μία, να επιστρέψει και πάλι στη μεγάλη του αγάπη...
«Πλέον τα χρόνια μου ως ποδοσφαιριστής έχουν τελειώσει και η καριέρα μου έχει αλλάξει. Τώρα είμαι προπονητής επιθετικών και χαίρομαι που συνεχίζω να κάνω αυτό που αγαπώ, έστω και από διαφορετικό πόστο. Το όνειρο μου είναι κάποια στιγμή να επιστρέψω στην ομάδα της καρδιάς μου, δεν το κρύβω. Θέλω να δω τον γιό μου να μεγαλώνει σε αυτή την υπέροχη χώρα και εγώ να είμαι δίπλα στην ομάδα που αγαπώ».
