Χρήστος Ζαβός
Είναι ένα από τα ματς της ιστορίας σου. Το γήπεδο είναι τίγκα, σου υπολείπεται ένα τρίποντο για να βγεις στην κορυφή και έχεις απέναντι σου μια ομάδα που έχεις από το παρελθόν, ανοιχτούς λογαριασμούς.
Έχοντας στις πλάτες όλα αυτά τα δεδομένα, θα μπορούσες να κλατάρεις, θα μπορούσες να ήσουν αγχώδης, νευρικός και χωρίς συγκέντρωση, θα μπορούσες με λίγα λόγια να φας τα μούτρα σου.
Και όμως ο Μπεν Σιμόν, φρόντισε να κάνει πράξη όλα όσα έλεγε, ως προς την διαχείριση των συναισθημάτων.
Η ομάδα του στο μεγαλύτερο μέρος του ματς παρουσιάστηκε ψυχικά, πνευματικά και αγωνιστικά άψογη.
Η ανατροπή του ΑΠΟΕΛ δεν την σκοτώνει, μα αναδεικνύει τις δύο διαστάσεις του ίδιου της του εαυτού. Από τη μια ο ενθουσιασμός του πρωτάρη και από την άλλη αυτού που φοβάται να φτάσει στο στόχο
Δεν είχε συναισθηματικές εξάρσεις, δεν ήταν θολωμένη από πάθος, ήταν μια κανονική ομάδα που φρόντισε υπό τους ρυθμούς τους Ντίμερς να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο.
Ακόμη και όταν σκόραρε με το άλογο Τόγκια παρέμεινε πιστή στο πλάνο της, χωρίς ψευδαισθήσεις ότι πήραν το πρωτάθλημα.
Ο Ντίμερς αυξομείωνε τον ρυθμό του αγώνα κόβοντας με τις μπαλιές του ΤΟ γήπεδο, κάθετα ή οριζόντια, ο Πονς, απασχολούσε τους Ντάλσιο και Κονσταντίνοφ, ο Λέδες σκούπιζε πίσω από τον Ολλανδό μαέστρο, οι Ρομπέρζ και Μιλίσεβιτς καλά, καλά δεν ασχολήθηκαν με τον Τομανέ, οι Ντιουνγκού και Γκαρσία έκαναν κουμάντο στο χώρο ευθύνης τους, κοιτάζοντας κιόλας να κτυπήσουν επιθετικά στα κενά του αντιπάλου, ο Τόγκια ταλαιπωρούσε τον Τσιεμπάκ, ο Φαράζ είναι αλήθεια δεν έκανε το κάτι παραπάνω ούτε και ο Ράφα Λόπεζ κρίθηκε ως επικίνδυνος για την αντίπαλη άμυνα.
Όσον αφορά τον Πίριτς το δυσκολότερο που είχε να κάνει ήταν να αποφύγει τον ήλιο, καθότι ο ΑΠΟΕΛ στο πρώτο ημίχρονο, είχε μηδέν προσπάθειες στο στόχο.
Η ΑΕΚ γενικώς συμπεριφερόταν ως μια ομάδα ανώτερη, που θέλει να διαφυλάξει τη νίκη.
Εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι τούτη η τακτική, ήταν λανθασμένη.
Αντί να πατήσει τον αντίπαλο που έμοιαζε κατώτερος, αντί ν’ απαιτήσει τη νίκη, σ’ ένα ματς ιστορικό, προσπάθησε απλά να τη διαφυλάξει, ωσάν και πρόκειται για ένα απλό τρίποντο.
Έχοντας απέναντι της μια ομάδα που γνωρίζει καλύτερα όσο καμία άλλη, τι εστί σημαντικό τρίποντο και πως μπορείς να το αποκτήσεις, η ΑΕΚ έχασε ένα ματς, που δεν την αποτελείωσε, μα της κάνει την ζωή δύσκολη, τοποθετώντας την πια ανάμεσα σε δύο διαστάσεις.
Τις δύο αυτές διαστάσεις που έβγαλε και στο ντέρμπι του Αρένα.
Από τη μια ένα σύνολο που ανώτερο ποδοσφαιρικά οδεύει στο να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της ιστορίας και από την άλλη μια ομάδα που στα δύσκολα, δειλιάζει να κάνει το επόμενο βήμα.
Η προσπάθεια που γίνεται στην ΑΕΚ για να κατακτηθεί το πολυπόθητο «πρώτο», κρατάει χρόνια.
Οι ιστορικοί έχουν να λένε για τις μεγάλες ομάδες που χτίστηκαν στην Λάρνακα, που για τον δίκαιο ή άδικο λόγο, δεν κατέκτησαν το «πρώτο».
Φέτος μακράν απ’ όλες τις προηγούμενες σεζόν, η ομάδα έχει την ευκαιρία να κάνει την υπέρβαση.
Η ανατροπή του ΑΠΟΕΛ μες στην Λάρνακα δεν την σκοτώνει όπως το είχαμε καταγράψει πριν από δύο εβδομάδες (δες εδώ), την φέρνει όμως πια αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό και τις δύο διαστάσεις του.
Αυτόν που καλπάζει αεράτα για την υλοποίηση του στόχου και αυτόν που χάνεται μη μπορώντας να φτάσει στον τελικό του στόχο.
Ποιο κομμάτι του εαυτού της θα επικρατήσει; Του λούζερ ή του πρωταθλητή; θα το δούμε στα επόμενα πέντε ματς!!!
