Χρήστος Ζαβός
Τείνει να γίνει θεσμός το κείμενο μας για το μέχρι που μπορεί να φτάσει η ΑΕΚ.
Πριν από τρία χρόνια στο άρθρο «Δεν είσαι και ο μόνος», αρχές της σεζόν 21-22, είχαμε πλήρως συμμεριστεί την άποψη του μεγάλου Τρισκόφσκι, για τ’ ότι η ομάδα, μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Εφτά μήνες μετά, οι κιτρινοπράσινοι κατέληξαν να είναι δεύτεροι πίσω από τον Απόλλωνα, χάνοντας τον τίτλο, δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος.
Άμα τον ρωτήσεις, κατά πόσο μπορεί η ΑΕΚ να πάρει το πρωτάθλημα, θα σου δείξει το κινητό. Αν είναι κιόλας στα καλά του, μπορεί να σε ρωτήσει πόσες αγωνιστικές έχουν απομείνει.
Στα μέσα της επόμενης σεζόν, Ιανουάριο του 23 στο κείμενο «Αν όχι φέτος… του χρόνου; Πότε ή ποτέ;» θέταμε ευθέως το ερώτημα, κατά πόσο οι της ΑΕΚ θα μπορέσουν να πάρουν το πολυπόθητο «πρώτο». Κάτι τέτοιο, δεν έγινε τελικώς εφικτό καθότι η πορεία στην Ευρώπη αποτέλεσε την βασική αιτία για να κουρτουμπελιστεί η ομάδα καταλήγοντας 3η στην τελική βαθμολογία.
Πέρσι και όταν ακόμη όλοι την είχαν ξεγραμμένη πάλι μεριμνήσαμε να υπενθυμίσουμε ότι οι Σκαλιώτες δεν είπαν την τελευταία τους λέξη και «Άμα είναι, θα είναι»… να το πάρουν. Το πώς τελικώς το έχασε η ομάδα, καλύτερα να μην ξεχαστεί ποτέ, γιατί οι μεγάλες επιτυχίες, γεννιούνται μέσα από τις μεγάλες αποτυχίες.
Κακά τα ψέματα, θεσμός δεν έχει γίνει μονάχα η πεποίθηση μας ότι κάποτε θα πανηγυρίσουν στις Φοινικούδες… θεσμός δυστυχώς για τους Σκαλιώτες, πάει να γίνει και η απώλεια τίτλων, χρόνο με το χρόνο. Που θα πάει όμως, θα σπάσει!!
Άμα με ρωτάς κιόλας, ποιος είναι ο καταλληλότερος να σπάσει τούτη την παράδοση, η απάντηση βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας.
Ο κορυφαίος κατ’ εμέ προπονητής των τελευταίων δέκα χρόνων στην Κύπρο, Χένινγκ Μπεργκ είναι η κατάλληλη απάντηση, στο ερώτημα, ποιος μπορεί να πάρει το πρώτο στη Λάρνακα.
Με τα κουσούρια του, με την λόξα του, με αυτό το παγερό ύφος που σπάει κόκκαλα, μ’ εκείνο το διαπεραστικό βλέμμα που σε καθηλώνει, με το Νορβηγό στον πάγκο η κουβέντα για τον τίτλο γίνεται αλλιώς.
Και με τον Σολ στον πάγκο. Και με τον Μιραμόν να χάνει την θέση του στην ενδεκάδα. Μπορεί και να μην ξανά δεις τον Ανγκιέλσκι. Εδώ πήρε πρωτάθλημα της Ομόνοιας μετά από δέκα χρόνια και είχε τον Μποτεάγκ στον πάγκο τρεις μήνες, ποντάροντας σε κύπριους πιτσιρικάδες.
Πουθενά δεν κωλώνει. Γιατί να κωλώσει να κυνηγήσει τον πρώτο της ΑΕΚ;
Μέχρι στιγμής, έβγαλε ένα δύσκολο πρόγραμμα με εκτός τους Απόλλωνα, Σαλαμίνα, Ομόνοια, και ΑΠΟΕΛ. Η συγκομιδή κρίνεται πολύ καλή και άμα δεν έχανε το ματς με την Πάφο στην Αρένα, θα ήταν σούπερ.
Όπως και να έχει, η ομάδα έχει πια εμπειρία στην διεκδίκηση. Το ρόστερ έχει και την ποιότητα που χρειάζεται.
Άσε κιόλας που ο φαλακρός, έχει μια ικανότητα να εκτοξεύει ή να επαναφέρει καριέρες ποδοσφαιριστών. Όπως έκανε με τον Πίττα στην Σουηδία. Ή τον Ζάιρο στην Πάφο. Το Λέζιακς στην Ομόνοια και πάει λέγοντας.
Ήδη με τον Καμπρέρα, άρχισε να φαίνεται το πράγμα. Άλλο πράγμα ο Αργεντινός. Ο Αϊτόρ άρχισε να θυμίζει κάτι από τα παλιά. Ο Φαράζ επίσης. Οι Ρομπέρζ και Μιλίσεβιτς, δεν έχουν καμία σχέση με το πώς ξεκίνησαν την χρονιά. Ο Ροντέν, τείνει να γίνει σούπερ μονάδα. Και ο Εκπολό, χθες με τον ΑΠΟΕΛ, έκανε τον Μαρκίνιος να φαίνεται παίκτης της σειράς.
Όσον αφορά τον ίδιο, έχει μια απίστευτη ικανότητα αντίληψης των γεγονότων. Τόση που καμία φορά βλέπει πράγματα που οι περισσότεροι δεν μπορούν ν' αντιληφθούν.
Άμα τον ρωτήσεις, κατά πόσο μπορεί η ΑΕΚ να πάρει το πρωτάθλημα, μπορεί και να μην σου δώσει απάντηση. Θα σου δείξει όμως το κινητό και θα σου δώσει να καταλάβεις ότι πρέπει να χρησιμοποιήσεις την υπολογιστική του. Αν είναι κιόλας στα καλά του, μπορεί να σε ρωτήσει πόσες αγωνιστικές έχουν απομείνει.
Αν καταλάβεις καλώς. Αν όχι, ποσώς τον ενδιαφέρει. Σημασία δεν θα σου δώσει περαιτέρω.
Από τη μεριά μας συνεχίζουμε την παράδοση μας για την ΑΕΚ, με κείμενο που τιτλοφορείται και πάλι με ερώτηση. Από την μεριά της η ομάδα, καλείται να σπάσει το θεσμό και να πάρει επιτέλους το τίτλο. Αν όχι με τον Μπεργκ, με ποιον;
