Καλός ο Έουλερ και οι επιδείξεις της άρτιας τεχνικής του στα κοντρόλ, τις ντρίμπλες, τις πάσες και εσχάτως το συστημένο για το παραθυράκι του τέρματος σουτ του. Ακόμα καλύτερος ο Σάντος με την ποιότητα, τον τσαμπουκά, τις σταθερά υψηλές πτήσεις και τις γκολάρες του. Αν είναι όμως να σταθείς στους παίκτες της ΑΕΛ που κερδίζουν εντυπώσεις, θα ήταν παράληψη να μη βάλεις πλάι στους δύο Βραζιλιάνους και τον Χριστόφορο Φραντζή.
Αγωνιζόμενος πότε στη φυσική του θέση, πότε ως αριστερός μπακ-χαφ και πότε ως αμυντικός μέσος, όπως στο τελευταίο ματς με την Ομόνοια, ο 21χρονος διεθνής αποδεικνύει εαυτόν ικανό να αντεπεξέλθει σε κάθε τύπου αποστολή που του αναθέτει ο Παντελίδης, σε αναμετρήσεις πάσης φύσεως ως προς την κρισιμότητά τους.
Γιατί μπορεί μεν το χθεσινό παιχνίδι και όσα θα ακολουθήσουν για τον θεσμό του πρωταθλήματος να μην έχουν κανένα ουσιαστικό διακύβευμα, όμως στον επαναληπτικό με τον Απόλλωνα, όταν μπήκε στο ξεκίνημα της παράτασης για να αντικαταστήσει τον Έουλερ που είχε αδειάσει από δυνάμεις, παιζόταν όλη η χρονιά.
Οι αγώνες του β' γκρουπ σπανίως συνιστούν πραγματική ευκαιρία για τον κάθε νεαρό, όμως η περίπτωση του Φραντζή είναι, για λόγους που έχουν ήδη αναλυθεί, διαφορετική. Ακόμα κι αυτοί, πέραν του χρόνου συμμετοχής που ενδεχομένως να του δοθεί στον επαναληπτικό με την Ομόνοια (ή, ευχής έργον για την ΑΕΛ συνολικά) και σε άλλα παιχνίδια για το κύπελλο, μπορούν να αποτελέσουν κομμάτι της διαδικασίας που θα βοηθήσει την ανέλιξή του, ώστε την επόμενη χρονιά να έχει εξ αρχής πιο ενεργό ρόλο στην ομάδα.
Ο ίδιος δείχνει να το αντιλαμβάνεται και προσεγγίζει τα παιχνίδια με την πρέπουσα σοβαρότητα. Ανταμείβεται, ως εκ τούτου, δικαιωματικά από τον προπονητή του, τόσο με τα αγωνιστικά λεπτά που του προσφέρει όσο και με τα εγκωμιαστικά του λόγια.
