Χρήστος Ζαβός
Δεν είναι ο πρώτος, ούτε και ο δάσκαλος των ατίθασων, απείθαρχων παικτών.
Μην λέμε ψέματα, ο Τσίκο είναι μαθητούδι σε σχέση με τον μάστερ Ουάρντα ή τους παλαιότερους Μόγιο και Λουπάχλα, που έφευγαν Χριστούγεννα από την Πάφο και ερχόντουσαν να φαν αρνί το Πάσχα.
Δεν είναι όμως σώνει και καλά το θέμα μας ο Τσίκο. Η ουσία είναι η Ανόρθωση, ο τρόπος που θα χειριστεί το θέμα και η εμπέδωση της άποψης ότι η ομάδα είναι πάνω απ’ όλα και τον οποιοδήποτε.
Τι κάνεις όμως με δαύτον; Τον στέλνεις από εκεί που ήρθε, κόβοντας του μονομερώς το συμβόλαιο; Κάνεις όπως ο γητευτής τ’ άγρια άλογα; Ή τον βάζεις στις αγγελίες πώλησης, μήπως και τον σπρώξεις;
Καλά, καλά προσπαθούσαμε από τότε που ο Κετσπάγια ήταν καβάλα στ’ άλογο να κάνουμε κατανοητό, ότι κανείς, ακόμη και αν έχει προσφέρει τα μέγιστα, δεν μπορεί να λογίζεται πάνω από το κλαμπ.
Για τον Κετσπάγια τα γράφαμε, μια φάτσα, μια ολόκληρη ιστορία.
Στον Τσίκο θα κολλήσουμε, που έκανε, δεν έκανε πέντε επελάσεις, έβαλε τέσσερα γκολ και έδωσε δύο ασσίστ;
Οκ, παικταράς, άλογο που καλπάζει, μπουκαδόρος, ανίκητος στις προσωπικές μονομαχίες, εξτρέμ με τα όλα του… μα τα τερτίπια του και η μαλακία που τον δέρνει, σπαταλούν την ενέργεια ενός κλαμπ, που ήδη κάνει περισσότερα απ’ ότι μπορεί, για να διατηρηθεί σε πρωταγωνιστικό επίπεδο.
Δεν φτάνουν τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, η αβεβαιότητα στα διοικητικά, το πρόβλημα υγείας του Φερέρ, ο νοκ αουτ τραυματισμός του Φράν, οι ατυχίες με τους παίκτες, ο «Ανορθωσιάτικος δαίμονας», τα βάσανα και οι καημοί… θα τρέχει η ομάδα ν’ ασχολείται με τον Τσίκο, για το αν θα μπει ή δεν θα μπει στο αεροπλάνο;
Υπάρχει τέτοιο απόθεμα ενέργειας στην ομάδα; Νομίζω πως όχι. Μα δεν έχουν και άλλη επιλογή.
Ο Τσίκο είναι όντως σημαντικός παίκτης για τον Γκαγιέχο. Ενδεχομένως η αδικαιολόγητη απουσία του με τον ΑΠΟΕΛ να στοίχισε σημαντικά και όποιος δει το ματς, με καθαρό μάτι θα το διαπιστώσει εύκολα.
Στο Α’ ημίχρονο ο Ουαρίς που είναι ο αντί- Τσίκο είναι σε άσχημη μέρα, δεν μπορεί να δημιουργήσει, ούτε και να λειτουργήσει ως κρυφός επιθετικός όπως δηλαδή κάνουν τα εξτρέμ του Γκαγιέχο.
Ορθώς γίνεται αλλαγή στο ημίχρονο, μα η παρουσία του Γκερέρο και η αδυναμία του να σεκοντάρει τον Κορέια, δημιουργεί τρύπα που εκμεταλλεύεται ο ΑΠΟΕΛ καθότι ο Δώνης αρχικά και σε δεύτερο ρόλο ο Τσεμπάκ δημιουργούν τεράστιο πρόβλημα στην αριστερή μεριά.
Στο υποθετικό σενάριο που ο Αγκολέζος ήταν παρόν ως όφειλε, τα δεδομένα μάλλον θα ήτα διαφορετικά για την ομάδα του και δη τον προπονητή του.
Τι κάνεις όμως με δαύτον;
Τον στέλνεις από εκεί που ήρθε, κόβοντας του μονομερώς το συμβόλαιο;
Κάνεις όπως ο γητευτής τ’ άγρια άλογα;
Ή τον βάζεις στις αγγελίες πώλησης, μήπως και τον σπρώξεις σε ανυποψίαστους;
Για το τρίτο σενάριο πρέπει να βρεις ανυποψίαστη ομάδα, να συναινέσει ο παίκτης και συνάμα να είσαι θέση να καλύψεις το κενό του. Δύσκολο, μα όχι ακατόρθωτο.
Όσον αφορά την πρώτη προσέγγιση μοιάζει εύκολη, μα δεν είναι. Η διαδικασία μονομερής διακοπής, είναι πολύπλοκη, χρονοβόρα, πρέπει να αποδείξεις πέραν πάσης αμφιβολίας ότι έχεις κάνεις τα πάντα για να τον φέρεις στην ομάδα και ότι πεισματικά αρνείται να ενταχθεί σ’ αυτήν. Δύσκολο εγχείρημα.
Νοουμένου κιόλας ότι τον έχουν υπογράψει σε συμβόλαιο που μοιάζει με ασφάλεια ζωής, καθότι πέραν τη φετινής σεζόν, δεσμεύεται με τρία (!!) ακόμη χρόνια, ο Τσίκο μοιάζει για την ομάδα, «ευχή και κατάρα».
Είναι αναγκασμένοι, να σπαταλήσουν ενέργεια και να βρουν εκείνους τους τρόπους που θα καταστήσουν την συμβίωση με τον Αφρικανό, όσο γίνεται υποφερτή και σίγουρα όχι επιβαρυντική για το υπόλοιπο σύνολο.
Εάν δε κάποιος εξ αυτών, είτε είναι ο Σάντης, είτε ο Γκαγιέχο και ο Πριέτο ή κάποιος εντός ή εκτός ομάδας, βρει εκείνο τον τρόπο που θα δαμάσει το ατίθασο άλογο, τότε όλες οι τιμές του κόσμου του αξίζουν.
Όπως και να εξελιχθεί το στόρι Τσίκο, προτεραιότητα είναι το σύνολο.
Επί τούτου πρέπει να στήσουν μηχανισμούς για να την προστατέψουν και ας μείνει η ομάδα χωρίς ιππικό.
