Χρήστος Ζαβός
Θες να βάλεις τον Τζίμη να χάνει το πέναλτι; Θες τον Ουάρντα πάλι στο Τσίρειο, το Νοβότνι ή το Ντέλετιτς μπροστά σε άδεια εστία ; Θες να βάλεις φώτο του κειμένου κανά διαιτητή της αρεσκείας σου που θεωρείς ότι σε «χειρούργησε» και δεν σου επέτρεψε να πάρεις τους βαθμούς; Επιλέγεις να βάλεις την μούρη του Κετσπάγια με ή χωρίς σκουφί ή τον Πουλλαίδη και τον Χαμπουλλά που είναι τα πρώτα κεφάλια της διοίκησης;
Ότι θες βάλε, όποιον γουστάρεις, όπως επιθυμείς εξήγησε το… τούτη η ομάδα αδίκησε τον εαυτό της στο φετινό πρωτάθλημα μ’ αποτέλεσμα να προστεθεί ένας ακόμη χρόνος μακριά από το «τιμημένο» - «γαμημένο».
Είναι εκατό τοις εκατό αδικία, μόνο που άμα είναι να βρεις υπεύθυνο γι’ αυτήν την αδικία, δεν μπορεί παρά να είναι κανείς άλλος πέραν της ίδιας της ομάδας. Μια ομάδα που σε κάποια ματς χαίρεσαι να τη βλέπεις και δεν θες να τελειώσει το ματς για να την απολαμβάνεις και σε κάποια άλλα τσιμπιέσαι να καταλάβεις τι στο διάολο κάνουν και δεν μπορούν να διεκδικήσουν μέχρι τέλους την όποια πιθανότητα τους.
Τώρα τι λέει ο Τιμούρ και αν κάποιοι παίκτες φταίνε, επιτρέψτε μου να προσθέσω το εξής. Αφού τα ίδια είπε και με τον ΑΠΟΕΛ λίγες μέρες πριν, δύο τινά συμβαίνουν. Ή δεν προσπάθησαν να διορθώσουν το πρόβλημα ή δεν κατάφεραν να το λύσουν. Και γι’ αυτό φταίνε όλοι μαζί και όχι μονάχα οι παίκτες που κατά τον Τιμούρ θέλουν να γίνουν ήρωες. Όπως και να έχει, το να καταπιαστούμε με τα λεγόμενα του Τιμούρ δεν θα βγούμε πουθενά ούτε και θα καταλήξουμε κάπου.
Το θέμα είναι ότι αυτή η ομάδα με τα πάνω και τα κάτω της, δεν επέτρεψε στον εαυτό της να διεκδικήσει αυτό που της αξίζει και δεν είναι τίποτα άλλο από το πρωτάθλημα. Βέβαια είναι τόσο αλλοπρόσαλλη που στα εναπομείναντα πέντε ματς είναι ικανή να τους πάρει όλους παραμάζωμα, είναι όμως ικανή να τρέχει μες στο Παπαδόπουλος την Πάφο μήπως και ισοφαρίσει. Είναι κανείς που το αμφισβητεί; Είναι κανείς που μπορεί μετά σιγουριάς να σκεφτεί, πως θα διαχειριστεί η ομάδα τα επόμενα ματς; Αφού είναι ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο.
Είναι δηλαδή ασταθής ως προς την αποτελεσματικότητα της. Και η αστάθεια με την ασυνέπεια είναι δύο στοιχεία που σου στερούν το πρωτάθλημα. Δεν πα να έχεις δέκα Ουάρντα, πέντε Λάζαρους, τρεις Κορέια και άλλους πέντε Αρτυματάδες, άμα δεν είσαι συνεπής και σταθερός, πρωτάθλημα γιοκ.
Γιατί μπορεί η Ανόρθωση να έπιασε στάνταρ απόδοσης που καμία άλλη ομάδα δεν έχει πιάσει φέτος, αλλά δυστυχώς γι’ αυτήν, δεν διαθέτει τα πλέον σημαντικά.
Ως προς το γιατί έπιασε τόσο υψηλά στάνταρ απόδοσης, υπάρχουν πολλοί λόγοι. Άμα δε το συγκρίνεις με πέρσι θα διαπιστώσεις τα εξής.
Πρώτος και πιο σημαντικός λόγος η παρουσία των Λάζαρου και Ουάρντα. Ενδεχομένως οι δύο καλύτεροι παίκτες του πρωταθλήματος. Αν όχι οι καλύτεροι, που είναι, αναμφισβήτητα πρόκειται για μονάδες που ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο του πρωταθλήματος και άμα λάχει κερδίζουν ομάδες και από μόνοι τους.
Πέραν των δύο, η φετινή Ανόρθωση σ΄ αντίθεση με πέρσι, διαθέτει δύο ικανά μπακ που έχουν πλήρως αφομοιώσει το παιγνίδι της ομάδας και αποτελούν σημαντικά εργαλεία στο παιγνίδι της. Πέρσι έβλεπες τον Κορέια και νόμιζες ότι ήταν σε συνεχές πένθος, φέτος είναι μάλλον ο καλύτερος αριστερός μπακ με ολοκληρωμένες κινήσεις πάνω- κάτω. Το ίδιο και ο Αμπαρτζουμιάν που φέτος όχι μόνο δικαιώνει τον προπονητή του, νομίζω ξεπερνά κάθε προσδοκία ως προς την πληρότητα του σ’ άμυνα και επίθεση.
Από κει και πέρα, στη βελτίωση της ομάδας, δεν θα μπορούσε κανείς ν’ αγνοήσει το γεγονός ότι επιτέλους ο Κετσπάγια αποφάσισε να σεκοντάρει τον Αρτυματά με τον Χουσμπάουερ. Ο αρχηγός ξαποσταίνει κατά κάποιο τρόπο στο γήπεδο, και ο Τσέχος από μεταγραφή ημί-πατάτα κέρδισε και τον τελευταίο Ανορθωσιάτη και μαζί η ομάδα ένα δίδυμο χαφ που αποτελεί την ραχοκοκαλιά της.
Άμα στα πιο πάνω προσθέσεις και το ξεπήδημα ή την καθιέρωση των Κορέα, Χρυσοστόμου και Ιωάννου που μεταξύ πολλών προσδίδουν βάθος στο ρόστερ, θα καταλήξεις γιατί η ομάδα είναι μακράν καλύτερη της περσινής.
Συν ο Κετσπάγια που από μόνος του είναι κεφάλαιο που θέλει άντερα να το ανοίξεις και τούτη τη στιγμή δεν τα διαθέτω. Με το αγγούρι να φτάνει τα πέντε ευρώ το κιλό και το λογαριασμό ρεύματος να μοιάζει μεταφορικά με αγγούρι το κεφάλαιο Κετσπάγια προσωπικά δεν το ανοίγω, ο κόσμος να χαλάσει. Τ΄όση τοξικότητα, ποιος αντέχει και άλλη; Από πέρσι πάντως με φέτος άλλος άνθρωπος.
Αγωνιστικά σίγουρα θα πρέπει να χρεωθεί το ράβε- ξήλωνε στο κέντρο της άμυνας, μ’ αποτέλεσμα να φτάσουμε Απρίλη για να καταλάβουμε ότι το καλύτερο δίδυμο είναι αυτό των Ρισβάνη- Κορέα. Στα πλην επίσης και η μη αξιοποίηση ενός ακόμη στράικερ (βλέπε Νοβότνι) και κάτι άλλα που δεν πολύ έχουν πια σημασία.
Σημασία έχει, ότι τούτη η ομάδα δεν μετέφρασε στην πράξη αυτό που της αναλογεί και δεν αποπνέει την σιγουριά που πρέπει να διαθέτει ένα σύνολο για να πάρει το πρωτάθλημα.
Να τους βλέπεις να πνίγουν τον κάθε αντίπαλο και την ίδια ώρα να είναι εφτά βαθμούς πίσω, πετώντας την μια ευκαιρία πίσω από την άλλη, μόνο λύπη μπορεί να προκαλέσει στους οπαδούς της. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τους τρελάνει είτε στο κύπελλο, είτε για τη δεύτερη θέση, είτε ακόμη και για να μείνει με άδεια χέρια. Είναι ικανή για όλα. Μια πάνω, μια κάτω… κρίμα, κρίμα, κρίμα
