Προσέξτε καλά τώρα τι γίνεται με την Ανόρθωση: Κερδίζει την ΑΕΚ στην Αρένα από την οποία «υποφέρει» φέτος [δύο ήττες εντός (1-2 και 1-3) και μία ισοπαλία (1-1) εκτός], αξιοποιεί ενδεχόμενες απώλειες των ανταγωνιστών της και εισέρχεται δυναμικά ξανά σε περίοπτη θέση διεκδίκησης της δεύτερης θέσης η οποία χαρίζει το δεύτερο εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Και αν μειώσει και από την κορυφή τιμή της και καμάρι της. Έτσι οι ελπίδες της για το πρωτάθλημα θα συνεχίσουν να φαίνονται μέσα στο ομιχλώδες τοπίο που η ίδια δημιούργησε με την ασταθή πορεία της σε όλη τη σεζόν. Μία πορεία που μοιάζει με… roller coaster!
Μέσα σε οκτώ ημέρες η «Κυρία» είχε καταφέρει να κερδίσει τον ΑΠΟΕΛ με το εμφατικό 4-1, ακολούθως έστω και με… τη ψυχή στο στόμα ανέτρεψε τα σε βάρος της δεδομένα που είχαν αρχικά δημιουργηθεί στην προημιτελική φάση του κυπέλλου και προκρίθηκε επί των γαλαζοκίτρινων (1-0) σε έναν επαναληπτικό που ο αντίπαλος έμεινε με εφτά παίκτες. Και στην τελευταία της υποχρέωση αναδείχθηκε ισόπαλη με τον Άρη.
Εάν σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο προηγουμένως μέσα στη σεζόν, η βαρωσιώτικη ομάδα πήγαινε στη Λεμεσό να αγωνιστεί απέναντι στην «Ελαφρά Ταξιαρχία» και είχε μία βαθμολογική άνεση έναντι των ομάδων που είναι πιο κάτω της στον βαθμολογικό πίνακα, θα λέγαμε: «Σιγά μωρέ… δεν είναι κάτι, ισοπαλία έφερε, δεν έχασε». Ακριβώς διότι μέσα σε αυτές τις οκτώ ημέρες η Ανόρθωση έπρεπε να μην κόψει κι άλλο πίσω στην προσπάθειά της για τη 2η -έστω-, θέση της βαθμολογίας, να διατηρήσει τις μαθηματικές ελπίδες της για τον τίτλο, να προκριθεί στα ημιτελικά του κυπέλλου και να αξιοποιήσει τις απώλειες του πρωτοπόρου Απόλλωνα για να δει τη διαφορά να μειώνεται (δεν τα κατάφερε). Ε, δεν είναι και λίγο κατόρθωμα.
Διαβάστε επίσης: Ξανά μανά… για Ρισβάνη
Άλλα, όμως, είναι αυτά τα οποία προβληματίζουν τον κόσμο της Ανόρθωσης βλέποντας την ομάδα του να παρουσιάζει τη μία ένα συνεχόμενο αγωνιστικό «αγριώδες» πρόσωπο το οποίο τρέμουν οι αντίπαλοι και τους αναγκάζει να «υποκύπτουν» και την άλλη να μοιάζει με ακίνδυνο φιλικό… τετράποδο για το σαλόνι που ακόμη κι αν το ενοχλείς την ώρα που τρώει, δεν θα τολμήσει καν να μουγκρίσει και να σου δείξει τα δόντια.
Διαβάστε επίσης: «Οι διαιτητές σφυρίζουν υπό το καθεστώς φόβου»
Αυτά είναι -πέραν της… up & down πορείας της- οι κατά καιρούς αμυντικές αδυναμίες της και τα γκολ που δέχθηκε από λάθη τα οποία ούτε σε σχολικά πρωταθλήματα δεν βλέπεις και τα πρόσφατα συμπτώματα που παρουσίασε με τα χαμένα πέναλτι και τις αναξιοποίητες κραυγαλέες ευκαιρίες που είχε μέσα στο διάστημα 26 Φεβρουαρίου - 10 Απριλίου. Κάτι που προκαλεί αντίφαση αν λάβουμε υπόψη ότι η Ανόρθωση είναι η ομάδα που πέτυχε τα περισσότερα τέρματα μέχρι στιγμής χωρίς να διαθέτει κεντρικό επιθετικό γκολτζή, ενώ τα παιχνίδια στα οποία δεν σκόραρε φέτος σε όλες τις διοργανώσεις, ίσα που ξεπερνούν αριθμητικά τα δάκτυλα του ενός χεριού (έξι συγκεκριμένα / σκόραρε στα 36 από τα 42 συνολικά).
Εν κατακλείδι: Τα μαθηματικά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ απλά. Τα μαθηματικά δεν παίζουν μπάλα, όμως. Και η Ανόρθωση δεν είναι καμιά ομάδα νεοφώτιστη η οποία βασίζεται ανάμεσα σε άλλα και στις μαθηματικές πιθανότητες για να δει αν έχει τη δυνατότητα να αποφύγει τον υποβιβασμό. Είναι μία από τις μεγαλύτερες και ιστορικότερες ομάδες η οποία καλείται πάντα να κερδίζει χωρίς να ασχολείται με το τι κάνουν οι αντίπαλοί της και να μην επηρεάζεται από το άγχος έχοντας έντονα στο μυαλό το εξής βασανιστικό: «ααα, δεν κέρδισε ο τάδε και ο δείνα ανταγωνιστής, άρα πρέπει οπωσδήποτε εγώ να νικήσω». Διότι αυτό μοιάζει ενίοτε σαν να τοποθετείς μία νάρκη και να πηγαίνεις ο ίδιος να την πατάς ή να οδηγείς μόνος σου το καράβι προς τις «Συμπληγάδες Πέτρες» την ώρα που κλείνουν.
