Στην Ελλαδική ιστοσελίδα «pelop.gr» μίλησε ο δεξιός οπισθοφύλακας της Ανόρθωσης, Κώστας Σταμούλης, που δεν αναφέρθηκε σε διάφορα θέματα.
Αναλυτικά το δημοσίευμα με τη συνέντευξη:
«Είναι ένα παιδί που από μικρός κυνηγάει το όνειρό του. Ο Κώστας Σταμούλης έφυγε στα 14 από τον Αχαϊκό για να ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της ΑΕΚ, ελπίζοντας πως θα αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά και θα καταφέρει κάποια στιγμή να αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα της Ενωσης.
Λόγω διαφόρων συγκυριών, δεν τα κατάφερε, ενώ του έχει μείνει και μια πικρία ότι δεν πήρε την ευκαιρία που περίμενε. Η παρουσία του στην ΑΕΚ Β, αλλά κυρίως η απόφασή του να φύγει για την Κύπρο πέρυσι, του βγήκε σε καλό.
Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του με τον Οθελλο προξένησαν το ενδιαφέρον της Ανόρθωσης και φέτος είναι βασικός στην ομάδα, αγωνιζόμενος κυρίως ως δεξιός μπακ. Τα όνειρά του 24χρονου ποδοσφαιριστή δεν σταματούν εδώ τονίζοντας ότι δεν υπάρχει ταβάνι.
– Πώς είναι τα πράγματα στην ομάδα;
Καλά είναι, εντάξει. Είχαμε στόχο την εξάδα, αλλά δεν τα καταφέραμε. Η Ανόρθωση είναι μεγάλος σύλλογος. Το κυπριακό πρωτάθλημα έχει αρχίσει να ανεβαίνει σκαλοπάτια, έρχονται καλύτεροι παίκτες. Συγκριτικά με το ελληνικό, πιστεύω ότι δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές, αν εξαιρέσουν τις τρεις τοπ ομάδες που έχουμε στην Ελλάδα.
Θα σε γυρίσω κάποια χρόνια πίσω όταν έκανες τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον Αχαϊκό.
Ξεκίνησα σε ηλικία 10-11 ετών με τον Γιάννη Ψαρρά και στον Χρήστο Γκρέκα. Ηταν οι προπονητές μου και τότε μπήκαν οι βάσεις. Με βοήθησαν πολύ και του εκτιμώ. Ηταν ένα σημαντικό σχολείο για μένα.
– Εφυγες πολύ μικρός όμως…
Οντως. Εφυγα στα 14 για την ακαδημία της ΑΕΚ.
– Μπορούσες να συνειδητοποιήσεις εκείνη τη στιγμή τι συμβαίνει; Γιατί φαντάζομαι πως και η οικογένειά σου θα είχε θέμα…
Εγινε μια μεγάλη συζήτηση με την οικογένειά μου και τελικά αποφασίσαμε να κυνηγήσω το όνειρό μου. Στην αρχή ήταν δύσκολα. Οι γονείς μου έρχονταν κάθε σαββατοκύριακο. Όταν έφευγαν υπήρχε λίγη στεναχώρια, έτσι είναι αυτά. Παράλληλα, ήμουν πολύ προσηλωμένος, καθώς ο στόχος που είχα θέσει ήταν να παίξω ποδόσφαιρο, οπότε, ξέρεις, τα ξεπερνούσα σιγά σιγά.
– Από τόσο μικρός είχες βάλει στόχο να παίξεις σε υψηλό επίπεδο;
Ναι, πάντα το ήθελα. Το ποδόσφαιρο ήταν η μεγάλη μου αγάπη. Οσο περνούσαν τα χρόνια συνειδητοποιούσα ότι ήμουν καλός, υπήρχε το ταλέντο. Το πίστεψα πολύ όταν πήγα στην ΑΕΚ και το κυνήγησα.
– Εκεί πώς κύλησε η ιστορία;
Επαιξα σε όλες τις ηλικιακές Κατηγορίες με την ΑΕΚ και έφτασα στην Κ20. Εκανα κάποιες συμμετοχές εκεί και με κάλεσαν στην πρώτη ομάδα.
– Με ποιον προπονητή;
Με τον Χιμένεθ. Επαιξα σε κάποια φιλικά και ήταν μια μεγάλη εμπειρία για μένα. Τότε, υπήρχε μεγάλη συγκίνηση στην οικογένειά μου. Το καλοκαίρι έγινα επαγγελματίας.
– Και μετά;
Ημουν κάπως σαν ασανσέρ. Εκανα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα και κατέβαινα να παίξω με τη δεύτερη. Τότε πίστεψα ότι μπορεί να γίνει αληθινό το όνειρό μου και να παίξω στην πρώτη ομάδα της ΑΕΚ.
– Αλλά δεν έπαιξες…
Εκείνη την περίοδο, όχι. Μετά από έναν χρόνο με προπονητή τον Καρέρα, άρχισα να παίρνω θέση στο ρόστερ, όμως ήρθε ένας άλλο παίκτης από το εξωτερικό στη θέση μου και έφυγα δανεικός για τη Λαμία. Εκεί ήμουν λίγο άτυχος γιατί τραυματίστηκα στην τελευταία προπόνηση πριν πάω στην ομάδα. O δανεισμός ήταν για ένα εξάμηνο και ο τραυματισμός με κράτησε πίσω. Πρόλαβα να παίξω μόλις δύο παιχνίδια και μετά έφυγα.
– Και γύρισες στην ΑΕΚ…
Ακριβώς. Τότε δημιουργήθηκε η ΑΕΚ Β, όπου έπαιξα για δύο περιόδους.
– Σου έμεινε απωθημένο που δεν κατάφερες να αγωνιστείς στην πρώτη ομάδα;
Σίγουρα. Κάθε ποδοσφαιριστής θα ήθελε να παίξει στις τέσσερις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας. Το θέμα είναι πως δεν εξαρτώνται όλα από εμάς. Αυτό που έχει σημασία είναι να δίνεις κάθε μέρα το 100% και να προσπαθείς για το καλύτερο. Από εκεί και πέρα δεν είναι όλα στο χέρι σου. Υπάρχουν παράμετροι που δεν ορίζεις.
– Πιστεύεις πως άξιζες να πάρεις περισσότερες ευκαιρίες;
Ναι, το πιστεύω. Υπάρχει μια πικρία, αλλά προχωράμε. Δεν μπορώ να σταματήσω και να γυρίζω στο παρελθόν. Θα μπορούσα να πάρω μια ευκαιρία. Ολοι αξίζουν μια ευκαιρία.
– Και πώς προέκυψε η απόφαση να φύγεις και να πας στην Κύπρο;
Ηθελα να δοκιμάσω κάπου αλλού. Ηρθε η πρόταση από τον Οθέλο και δεν δίστασα. Ουσιαστικά, έκανα ένα βήμα πίσω για να πάω μετά κάπου καλύτερα. Ο Οθέλος ήταν η αρχή, το πρώτο σκαλοπάτι. Ηταν η ομάδα που με πίστεψε, που με ανέδειξε, ένιωθα πολύ καλά. Πίστευα ότι με τις καλές εμφανίσεις θα έρθει κάτι καλύτερο και προέκυψε η Ανόρθωση.
– Εκεί φαντάζομαι πως δεν είχες την παραμικρή αντίρρηση…
Δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Η χρονιά πηγαίνει μια χαρά για μένα, παίζω πολύ, παρότι δεν καταφέραμε τον στόχο μας.
– Εχει γραφτεί ότι ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές που θα κληθούν στην Εθνική ομάδα από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Εχει έρθει κανείς σε επαφή μαζί σου από την Ομοσπονδία;
Όχι, όχι. Δεν έχει έρθει κάποιος σε επαφή. Εγώ βλέπω αυτά που γράφονται και λέγονται. Εντάξει, αυτά είναι καλά για μένα. Αλλά δεν είναι κάτι δεδομένο. Οπότε, εγώ θα συνεχίσω να προσπαθώ και θα περιμένω. Ολοι θέλουν να παίξουν στην Εθνική. Εντάξει, είχα κάποιες κλήσεις στις μικρότερες εθνικές ομάδες αλλά είναι το μέγιστο να φτάσεις να παίξεις για την Εθνική ομάδα των ανδρών. Βλέπετε ότι η Εθνική αρχίζει να ανεβαίνει επίπεδο. Σε κάθε θέση υπάρχουν ποιοτικοί ποδοσφαιριστές και αυτό είναι καλό. Προκύπτει ένας υγιής ανταγωνισμός που σε βοηθάει για να γίνεις καλύτερος. Από κάποιον μαθαίνεις κάτι, μπορεί κάποιος άλλος να μάθει κάτι από σένα.
– Ποιον θεωρείς καλύτερο Ελληνα ποδοσφαιριστή στη θέση σου;
Κοιτάξτε, επειδή ήμουν στην ΑΕΚ και είχα δει και από κοντά τον Ρότα, αυτή τη στιγμή θα πω αυτόν αλλά και τον Βαγιαννίδη. Είναι ένας μικρός ηλικιακά παίχτης που έχει τρομερή ποιότητα και έχει και όλα τα προσόντα για να πάει ψηλά.
– Συνεργάζεσαι με ένα πολύ γνωστό όνομα στην Ανόρθωση, τον Μάουρο Καμορανέζι. Τι τύπος είναι ως προπονητής;
Θυμάμαι που τον έβλεπα στην τηλεόραση όταν ήμουν μικρός και ήταν ένα από τα είδωλά μου. Μου άρεσε πάρα πολύ ως παίκτης. Αυτό που αντίκρισα εγώ τώρα που τον γνώρισα καλύτερα είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Πολύ συνεργάσιμος, πολύ ομιλητικός. Θέλει να μεταφέρει στους παίκτες αυτά που ξέρει και αυτά που έχει βιώσει ως ποδοσφαιριστής.
Εχει μεγάλη θέληση να βοηθήσει τους παίκτες του σε κάθε θέση και σε κάθε κομμάτι της ζωής τους. Και σε μένα προσωπικά έχει δείξει κάποιες κινήσεις. Δουλεύουμε και σε κάποια κομμάτια που πιστεύω πως χρειάζομαι να βελτιωθώ. Και συνέχεια προσπαθεί να με βοηθήσει και να με εξελίξει όσο το δυνατόν περισσότερο. Κυρίως παίζω ως δεξιός μπακ, αλλά έχω παίξει και αριστερά. Σε ένα ματς είχα παίξει και τρίτος στόπερ.
– Υπάρχει ταβάνι για το τι μπορείς να καταφέρεις;
Κοιτάξτε, ο αθλητισμός έχει τα πάνω και τα κάτω του. Μπορεί τον ένα χρόνο να είσαι στο μηδέν και μετά να πας στο δέκα. Βλέποντας και συνυπάρχοντας με πολλούς ποδοσφαιριστές, ταβάνι δεν πρέπει να υπάρχει για τον καθένα μας. Προσπαθώ να πάω όσο πιο ψηλά γίνεται. Και να εξελίσσομαι συνέχεια.
– Μέχρι;
Δεν ξέρω. Ισως να παίξω στο εξωτερικό. Αν έρθει κάτι τέτοιο, θα το δούμε. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη προτίμηση. Οι προκλήσεις δεν σταματούν ποτέ και μόνο έτσι εξελίσσεσαι. Πρέπει να είναι ανοιχτός και να προσπαθείς. Αν επαναπαυθείς θα αρχίσει η κατηφόρα.
– Ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης που έχεις δει από κοντά;
Ο Μάρκο Λιβάγια στην ΑΕΚ, που έκανε καταπληκτικά πράγματα και τώρα Κρικόβιακ στην Ανόρθωση.
– Η ζωή στην Κύπρο βοηθάει έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή;
Είναι πολύ κοντά στα πρότυπα της Ελλάδας. Ο κόσμος είναι οικείος, οι ρυθμοί λίγο πιο χαλαροί. Τώρα είμαι σε μια ομάδα που έχει πολύ κόσμο και φανέλα. Οι φίλαθλοι σε κάνουν να νιώθεις καλά. Υπάρχει πίεση, αλλά θέλουν να παρακινήσουν και να σε βοηθήσουν. Αγαπούν πολύ την ομάδα τους.
– Πώς είναι οι αμοιβές σε σχέση με την Ελλάδα;
Αν εξαιρέσουμε τις μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι καλύτερα από τη χώρα μας. Υπάρχουν συμβόλαια που ούτε καν μπορεί να φανταστεί κανείς σε μικρομεσαίες ομάδες της Ελλάδας.
– Πιστεύεις ότι μέχρι το τέλος της καριέρας σου θα έχεις λύσει το οικονομικό σου πρόβλημα;
Αυτό πλέον είναι το επάγγελμά μου. Θα επιχειρήσω να κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα συμβόλαια μπορώ και να επενδύσω κάπου μελλοντικά. Αν εξελιχθεί έτσι η κατάσταση, πιστεύω πως είμαι σε καλό δρόμο.
– Ποιος είναι ο ρόλος των δικών σου ανθρώπων στην καριέρα σου;
Πάντα είναι δίπλα μου. Πριν από πέντε χρόνια έχασα τον πατέρα μου και αυτό ήταν κάτι που πόνεσε πολύ. Η μητέρα μου ζει στην Ελλάδα, αλλά έρχεται συχνά στην Κύπρο. Ο πατέρας μου ήταν το στήριγμά μου. Όμως η ζωή προχωρά και δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς πολλά.
– Πώς διαχειρίζεται ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστές τέτοιου είδους απώλειες;
Είναι δύσκολο και δεν μπορεί να το καταλάβει ο κόσμος. Μέσα στο γήπεδο υπάρχουν απαιτήσεις ανεξάρτητα από την ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεσαι.
– Εσύ πώς το διαχειρίστηκες;
Ήταν πολύ δύσκολο για μένα, δεν πρόλαβα να το συνειδητοποιήσω. Το ποδόσφαιρο προχωράει και δεν θα σε περιμένει. Οπότε, εάν σταματούσα και έλεγα ότι έχασα τον πατέρα μου και ότι πρέπει να πάρω λίγο χρόνο, θα έμενα πίσω. Και ήταν και οικονομικό το θέμα. Χάσαμε το στήριγμά μας και κάποιος έπρεπε να βγει μπροστά.
– Αρα δεν είχες τον χρόνο ούτε να πενθήσεις…
Δεν τον είχα τον χρόνο, αλλά όλα είναι θέμα διαχείρισης. Οσο περνάει ο χρόνος, συνειδητοποιώ κάποια πράγματα. Ο πόνος δεν φεύγει ποτέ. Το αποδέχεσαι και το συνειδητοποιείς.
– Το ποδόσφαιρο βοήθησε σ’ αυτό;
Πολύ. Εμένα πολύ.
– Συμμερίζεσαι αυτό που υποστηρίζουν οι περισσότεροι; Ότι δηλαδή ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί για τον τίτλο;
Το ελληνικό πρωτάθλημα έχει γίνει πολύ ανταγωνιστικό. Σίγουρα έχει προβάδισμα, αλλά δεν έχει κριθεί τίποτα. Πιστεύω ότι στο τέλος θα κρυφτεί τον τίτλο. Υπάρχουν κι άλλες ποιοτικές ομάδες, όπως η ΑΕΚ».
