Ο ΑΠΟΕΛ δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του αγώνα στο «Αμμόχωστος» και έριξε στον κάδο ακόμα μια ευκαιρία για να επανέλθει στη μάχη του τίτλου, τον νούμερο ένα στόχο της ομάδας. Οι «γαλαζοκίτρινοι» μετά την οδυνηρή ισοπαλία με το σκορ του 1-1 απέναντι στη Νέα Σαλαμίνα γύρισαν από το «πεδίο» αφήνοντας δύο εξαιρετικά πολύτιμους βαθμούς.
Η αποστολή στην Λάρνακα δεν ήρθε ποτέ εις πέρας από το σύνολο του Χιμένεθ, με τα πισωγυρίσματα να έχουν γίνει πλέον συνήθεια...
Ακόμα και ένα σταματημένο ρολόι δύο φορές την ώρα την ημέρα τη λέει σωστά. Αντιθέτως, το σύνολο του ΑΠΟΕΛ στο πρώτο μέρος δεν λειτούργησε ποτέ ορθολογικά! Σημειώνεται ακόμη πως σύμφωνα με τον Ισπανό... ήταν το χειρότερο πρώτο ημίχρονο της ομάδας υπό τις οδηγίες του.
O Ανδαλουσιανός προπονητής επέλεξε σχηματισμό με 4-4-2, ωστόσο η αναγκαστική αλλαγή του Αλέχο στα αρχικά στάδια του αγώνα (11΄) βραχυκύκλωσε το πλάνο του. Τη θέση του 28χρονου εξτρέμ στον αγωνιστικό χώρο πήρε ο Καττιρτζής, ενώ δόθηκε στον Τσεμπάκ οδηγία να ανεβαίνει πιο συχνά τη γραμμή. Πάρα ταύτα η δεξιά πτέρυγα ήταν εμφανώς εξασθενημένη, με τον Δώνη να τραβάει όλο το κουπί και να ξεχωρίζει.
Στο δεύτερο μέρος με τις αλλαγές του Χιμένεθ (ο Πίζι πήρε τη θέση του Ντράζιτς στο 46’) ο ΑΠΟΕΛ ανέβασε ρυθμό και άρχισε να γίνεται πιο απειλητικός, κυκλοφορόντας καλύτερα την μπάλα. Ωστόσο, για ακόμα μια φορά η αμυντική λειτουργία συνελήφθη κοιμώμενη και η ομάδα της πρωτεύουσας βρέθηκε πίσω στο σκορ.
Η αναμέτρηση στο «Αμμόχωστος» σκιαγραφεί με σαφήνεια την πορεία του ΑΠΟΕΛ στον φετινό Κυπριακό μαραθώνιο…
Η συνέπεια στα επαναλαμβανόμενα λάθη (γκολ στο δεύτερο δοκάρι), η μετριότητα στο πρώτο μέρος που δεν θέλει να κοπάσει, η αδυναμία να σηκώσει κεφαλή και να ανατρέψει τα εις βάρος δεδομένα (δες ΕΔΩ σχετικό Ρεπορτάζ), η παρατεταμένη περίοδο αποτυχημένων προσπαθειών ως φιλοξενούμενος (εκτός έδρας νίκη σημειώθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2024), η ανικανότητα στα ραντεβού με θεωρητικά πιο βατές ομάδες (10 βαθμοί χαμένοι), η ανισορροπία που υπάρχει στο υφιστάμενο ρόστερ (έξω ο Αλέχο μέσα ο Καττιρτζής) και τέλος η αστάθεια που ταλαιπωρεί την ομάδα από το ξεκίνημα της σεζόν.
Καμία ομάδα που πρωταγωνιστεί, στοχεύει και διεκδικεί τίτλους σε παγκόσμιο επίπεδο δεν μπορεί να πετύχει τους στόχους όταν αδυνατεί να δώσει λύσεις σε μαζεμένες παθογένειες.
Ενδέχεται με το πέρασμα του χρόνου η ομάδα να καταφέρει να «απελευθερωθεί», αλλά η αλήθεια είναι ήδη πολύ αργά για να έχει αντίκτυπο. Είναι γεγονός πως το «χαστούκι» των «ερυθρολεύκων» στο πρόσωπο του περσινού πρωταθλητή σκότωσε και τον τελευταίο πιστό του «back to back».
Όταν φωνάζουν οι αριθμοί τα λόγια είναι περιττά. O ΑΠΟΕΛ (8 νίκες, 5 ισοπαλίες και 4 ήττες) θα συνεχίσει την καταδίωξη της πρωτοπόρου Πάφου από την απόσταση του -14 και ως εκ τούτου είναι σχεδόν ουτοπικό να κάνουμε λόγο για διεκδίκηση του τίτλου. Από εδώ και πέρα η έξοδος της Ευρώπης μέσα από την κατοχύρωση της 3ης θέσης (ή 4ης) φαντάζει πιο ρεαλιστικός στόχος.
Φυσικά, υπάρχει και η διάκριση μέσα από τον θεσμό του Κυπέλλου για τους «γαλαζοκίτρινους», το οποίο προσφέρει το δεύτερο καλύτερο εισιτήριο στην Ευρώπη μετά τον πρωταθλητή. Είναι σαφές, όταν είσαι ΑΠΟΕΛ και το φινάλε της περιόδου σε βρίσκει χωρίς κάποιο τίτλο τότε η προσπάθεια κρίνεται αποτυχημένη, καθιστώντας την επιτυχημένη πορεία στο Κύπελλο ακόμα πιο επιτακτική. Παράλληλα δεν παραβλέπετε το Conference League, με τους αγώνες για τη νοκ αουτ φάση των «16» απέναντι στην Τσέλιε να πλησιάζουν.
Εν κατακλείδι η ομάδα έχει μπροστά της σημαντικούς στόχους. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι η επιτυχία θα εξαρτηθεί από την ικανότητά να εντοπιστούν οι λύσεις στα προβλήματα που βασανίζουν τον ΑΠΟΕΛ, καθώς η συνέχιση της πορείας χωρίς την επίλυση θα καταστήσει την επίτευξη των στόχων εξαιρετικά δύσκολη.
Γιάννης Θεοδωρίδης
