Χρήστος Ζαβός
Είναι απορίας άξιο ν’ ακούσουμε τους λίγους η αλήθεια που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των ξένων και των κύπριων διαιτητών. Εδώ καλά, καλά τελείωσε ένα τόσο σημαντικό ματς όπως αυτό μεταξύ του ΑΠΟΕΛ και της Ομόνοιας και κανείς, σχεδόν κανείς δεν έχει να πει το παραμικρό σε σχέση με τη διαιτησία του ματς.
Μπορεί και να μην έχει γίνει ποτέ κάτι τέτοιο στην ιστορία, αλλά δεν είμαι ο κατάλληλος να το πω με σιγουριά. Δεν έχει όμως αυτό σημασία.
Σημασία είναι ότι βλέπουμε ποδόσφαιρο απαλλαγμένο από το δηλητήριο που ταλαιπωρεί όλους μας για χρόνια και απ’ ότι αποδεικνύεται δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η απόδοση των γηγενών διαιτητών.
Ο διαιτητής του σημερινού ματς ήταν σχεδόν άψογος, κουμάνταρε απόλυτα τον ρυθμό, άφησε το σκληρό παιγνίδι, πήρε τις σωστές αποφάσεις στις κρίσιμες φάσεις και γενικώς έδωσε την ευκαιρία στους παίκτες να «σκοτωθούν» στο γήπεδο και όχι να γκρινιάζουν στο διαιτητή με ψύλλου πήδημα.
Γενικώς, η παρουσία των ξένων έχει επαναφέρει σημαντικά στοιχεία του αθλήματος μες στον αγωνιστικό χώρο, όπως η ταχύτητα, η δύναμη, ο ρυθμός και κυρίως η πειθαρχία ενώ φυσικά εξαφάνισε την γκρίνια, το θεατρινισμό, το νεκρό χρόνο και το μπάχαλο που προέκυπτε με τον ελλατωματικό τρόπο επιβολής της πειθαρχίας.
Καλές οι δημόσιες σχέσεις με τους ντόπιους διαιτητές, καλά και τα συμφέροντα που έχει ή δεν έχει κανείς με τα όργανα της ΚΟΠ, αλλά επιτρέψτε μας να δούμε μπάλα επιτέλους που τόσο πολύ στερήθηκε απ’ όλους μας εδώ και μήνες, χρόνια.
Συνεπώς στο ερώτημα του τίτλου, δεν υπάρχει θέμα συζήτησης. Η διαφορά ποιότητας είναι χαώδης. Και ο κόσμος το καταλαβαίνει και πιθανόν το απολαμβάνει. Έχουν όλοι πλέον εστιάσει στο αγωνιστικό κομμάτι και το θέμα διαιτησίας από κορυφαίο στην ατζέντα υποβαθμίστηκε σε σχεδόν αδιάφορο.
