Χρήστος Ζαβός
Αρχικά η κουβέντα ξεκίνησε γύρω από το Βαλμπουενά και όχι απαραίτητα γιατί παίζουν πέντε ακραία μπακ στην ενδεκάδα, ούτε και γιατί δεν ξεκίνησε ο Μπαγκενγκά και ο Κοστάκε.
Ο Ματσίν είναι αλήθεια ότι ξεκινώντας μ’ αυτή την ενδεκάδα, αφήνοντας τον μέγα Ματιέ στον πάγκο, εκμηδένισε τις πιθανότητες δημιουργικού παιγνιδιού εκ μέρους των παικτών του, μείωσε τη δυνατότητα της ομάδας του στις στημένες φάσεις αφαιρώντας από τη διαδικασία τα κτυπήματα του Γάλλου και στην τελική έβαλε πίεση ο ίδιος στον εαυτό του.
Η απόφαση του Ματσίν , να μην χρησιμοποιήσει ούτε λεπτό τον Γάλλο, είναι τόσο ακατανόητη, όσο να κατανοήσουμε την κατανόηση του Σύμπαντος. Μάλλον κάτι ξέρει, που εμείς δεν έχουμε ιδέα
Με λίγα λόγια το πήρε πάνω του. Γιατί και πως, δεν το κατανοώ, νομίζω και κανείς. Η μη χρησιμοποίηση του Βαλμπουενά, δεν έχει καμία, μα καμία λογική.
Η δυσκολία της ομάδας του να επιτεθεί ορθολογικά ήταν πασιφανής ενώ η αμηχανία των Μαλεκκίδη και Φιλιώτη να συμπεριφέρονται ως χαφ- εξτρέμ ήταν ξεκάθαρη.
Ο δε Σάντος παλουκωμένος στο κέντρο της άμυνας ανάμεσα στον Εκπολό και τον Νταρίκβα θύμιζε στόπερ επί προεδρίας Σπύρου Κυπριανού.
Η ομάδα ήταν εντελώς κομμένη στα δύο, οι περισσότεροι αμύνονταν, δύο τρεις προσπαθούσαν να επιτεθούν και γενικώς αφού συνήλθαν οι Απολλωνίστες από το σοκ της ενδεκάδας, έτριβαν τα μάτια τους για να καταλάβουν τι γίνεται με την ομάδα.
Ο συνωστισμός στην άμυνα και οι εννέα παίκτες πίσω από την μπάλα, εννοείται, δεν ήταν αρκετά για ν’ αφήσουν την Πάφο μακριά από το γκολ.
Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, ήρθε η ρουκέτα του Πέπε στο 28ο και ότι και να είχε μες στο μυαλό του ο Ισπανός, μάλλον (δεν) ανατράπηκε.
Πως αλήθεια ν’ ανατρέψεις το εις βάρος σου σκορ, όταν ο Απόλλωνας φόρεσε τη στολή της Εθνικής Κύπρου του Τιμούρ;
Πως; Με τον Μαλεκίδη από αριστερά.
Με τον Μαλεκίδη στη φάση του γκολ να συμπεριφέρεται ωσάν και είναι ο Κοσόφσκι, φέρνει το παιγνίδι στα ίσα, βάζοντας την ισοπαλία στη τσέπη.
Άντε τώρα να σταματήσεις να ονειρεύεσαι το «δέκατο».
Καλά, καλά το ονειρεύτηκες με τον Πέρετζ τάχατες να τρέχει… με τον Γάλλο στην ενδεκάδα σ’ ένα κατάμεστο και καυτό «Άλφα Μέγα» θα σταματήσεις;
Μπαίνει μέσα που λες ο Κοστάκε στο Β’΄ ημίχρονο ως αντί- Μαλεκίδης (να ναι καλά το παιδί) και αναρωτιέσαι τι σκέφτεται ο Ματσίν.
Λίγο αργότερα, τσιμπιέσαι για να συνειδητοποιήσεις, ότι η δεύτερη κίνηση του Ισπανού, δεν περιλαμβάνει τον Βαλμπουενά αλλά το Ντανίλο αντί του Πέρετζ.
Η ομάδα γίνεται ακόμη πιο αμυντική.
Ένας τερματοφύλακας, ένας στόπερ, τέσσερα ακραία μπακ, τρία αμυντικά, ένας εξτρέμ και ένας φορ… και ο Βαλμπουενά στον πάγκο. Τρελαίνεσαι;
Και που μπαίνει τρίτη αλλαγή ο Πιμπέρνς αντί του Φιλιώτη;
Η ενδεκάδα είναι τόσο αντί- εμπορική που άμα βγάλουν δίσκο, δεν θα τον αγοράσει ούτε η μάνα τους. Άμα δε σκεφτείς τον Απόλλωνα του 18’ φλερτάρεις με το εγκεφαλικό.
Η απόφαση του Ματσίν , να μην χρησιμοποιήσει ούτε λεπτό τον Γάλλο, είναι τόσο ακατανόητη, όσο να κατανοήσουμε την κατανόηση του Σύμπαντος.
Στο προηγούμενο άρθρο μας για τον Απόλλωνα (δες εδώ) αμέσως μετά την πρόκριση επί της ΑΕΚ, γράφαμε στον τίτλο ότι «Μόνο ο θεός ξέρει», θέλοντας να εκφράσουμε ένα αμφίσημο μήνυμα.
Από τη μια εννοώντας ότι ο μόνο ο «θεός» Απόλλωνας μπορεί να κάνει τέτοιες υπερβάσεις και από την άλλη ότι μόνο ο Θεός ξέρει αν η ομάδα κατακτήσει το 10ο.
Στον υπότιτλο του κειμένου αναφέραμε και τον Ισπανό ως ένα πιθανό γνώστη για το πως θα πορευτεί η ομάδα στο κύπελλο.
Επί τούτου είμαστε κάργα περήφανοι και ας ευλογούμε τα γένια μας.
Μετά το ματς με την Πάφο, επιβεβαιώνεται ότι αν υπάρχει κάποιος πέραν του Θεού, που γνωρίζει πως θα κατακτήσει ο Απόλλωνας το κύπελλο, μάλλον είναι ο Ματσίν, τις σκέψεις, τις αποφάσεις, τις κινήσεις και την φιλοσοφία του οποίου, δεν την καταλάβει κανείς από μας.
Καθόλου όμως σημασία δεν έχει!!! Φτάνει ο Ισπανός να ξέρει!!!
