Εφραίμ Γεωργίου
Δεν τα κατάφερε ο Απόλλωνας απέναντι στον Άρη και μοιραία δέχθηκε την ήττα η οποία τον αφήνει στο -7 απ’ την εξάδα. Η ομάδα του Ματσίν πάλεψε, έβγαλε πάθος, έδειξε σημάδια βελτίωσης, μα στο τέλος αυτό δεν ήταν αρκετό.
Για ακόμη ένα παιχνίδι αυτός που ξεχώρισε ήταν ο Βαλμπουενά, ο οποίος παρά τα 39 του χρόνια είναι ο πιο ποιοτικός της ομάδας, κι όσο έχει δυνάμεις φωνάζει από παντού πως μπορεί να κάνει τη διαφορά. Την ίδια ώρα όμως ο Γάλλος μοιάζει με ευχή και κατάρα για την ομάδα.
Απ’ τη μια το να έχεις έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή στο ρόστερ σου σίγουρα είναι ευχή. Παρά τα 39 του χρόνια αποτελεί ηγετική φυσιογνωμία, είναι υπόδειγμα επαγγελματία, και όλη η ομάδα έχει να κερδίσει πολλά από αυτόν. Δεν ήρθε για τα τελευταία ένσημα αλλά γιατί έχει ακόμη να δώσει πράγματα και έναν τέτοιο παίκτη τον παίρνεις με κλειστά τα μάτια.
Απ’ την άλλη όμως το να στηρίζεσαι σε αυτόν δεν είναι υγεία. Θέλοντας και μη ο χρόνος φαίνεται πάνω του, κι αυτό βγαίνει στο γήπεδο. Δεν είναι ο παίκτης που μπορεί να βγάλει 90λεπτο στα κόκκινα, και δεν γίνεται να στηρίζεσαι μόνο σε αυτόν.
Σε ένα ιδανικό σενάριο ο παιχταράς Βαλμπουενά θα έπρεπε να έρχεται απ’ τον πάγκο και να δίνει το κάτι επιπλέον στον Απόλλωνα. Game changer που θα έδινε 20-30 λεπτά στο φουλ και θα έκανε πραγματικά τη διαφορά.
Ακριβώς αυτές είναι οι δυο όψεις του νομίσματος. Παιχταράς με τα όλα του, μα σε μια ομάδα που βγάζει υγεία ο Βαλμπουενά δεν μπορεί να είναι το πρώτο βιολί.
