Χρήστος Ζαβός
Το άδειασμα της αμυντικής γραμμής, θα μπορούσε από μόνο του, να ήταν κεντρικό θέμα συζήτησης για το καλοκαίρι, αφού στόπερ δεν έχει ούτε για δείγμα.
Η κουβέντα δε, θα γινόταν πολύ πιο «πικάντικη», άμα προσθέταμε και την παράμετρο των Εκπολό, Χαμάς και Ρομπέρζ που αντί να εργάζονται στο Κολόσσι, στελεχώνοντας τα μετόπισθεν, ενσωματώθηκαν ως ελεύθεροι σ’ άλλους ανταγωνιστές.
Η στήριξη του κόσμου προς το Νίκο Κίρζη, πλέον διακυβεύεται. Την είχε ακόμη και σε εποχές δύσκολες, μα πλέον δεν την έχει. Πλέον καλείται να την ξανά κερδίσει.
Ως βασική κουβέντα τούτο το καλοκαίρι, θα μπορούσε επίσης να ήταν, η αποδέσμευση- αποζημίωση του Ματσίν και η έλευση του έβδομου (!!) κόουτς στη μετά Τσόρνιγκερ εποχή!!
Συζητήσεις και μάλιστα έντονες, θα μπορούσαν να γίνουν, για τη συνήθη πια τακτική του «ράβε- ξήλωνε».
19 μεταγραφές το καλοκαίρι του 21’, 17 κινήσεις ως πρωταθλητές το 22’, άλλες 18’ το 23, ο Απόλλωνας, το λεν και οι αριθμοί πια, κατάντησε κλαμπ του «πήγαινε- έλα» για κάθε σχετικό ή άσχετο με το άθλημα.
Ως μια προέκταση της κουβέντας περί του «ράβε- ξήλωνε», αδιαμφισβήτητα θα καταλήγαμε στη συζήτηση γύρω από το μοντέλο στελέχωσης της ομάδας.
Έχει, δεν έχει τεχνικό διευθυντή, αποφασίζει, δεν αποφασίζει ο Κονναφής, θα κάνει, δεν θα κάνει μεταγραφές ο προπονητής, έχει, δεν έχει συμβολή στις αποφάσεις ο Παπαϊωάννου… ακόμη και τούτη η κουβέντα που είναι σχεδόν εποχιακή για τον Απόλλωνα, πλέον δεν κρίνεται ως η σημαντικότερη για να περιγράψει κανείς το τι ακριβώς συμβαίνει φέτος.
Ούτε και η ανταλλαγή απόψεων σε σχέση με το αν θα μπει ή όχι εξάδα λογίζεται ως βασική προτεραιότητα για τούτο το καλοκαίρι.
Καλά, καλά η κόντρα που προέκυψε σε ενδο- σωματειακό επίπεδο και σχετίζεται με τον ακήρυχτο πόλεμο κατά του Φοίβου Βάκη από τον Ανδρέα Μαραγκό, γύρω από τον οποίο συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της μπλε κοινωνίας, δεν είναι το πιο hot θέμα της εποχής. Ούτε και αυτή η διαμάχη που αναβίωσε παλιές εποχές για τον Απόλλωνα, δεν μπορεί να αξιολογηθεί ως η πιο σοβαρή πτυχή που αγγίζει την ομάδα, το καλοκαίρι του 2024.
Ακόμη και το οικονομικό που αναδύεται ως μέγα πρόβλημα με το έλλειμμα να διογκώνεται, προκαλεί μεν προβληματισμό, οι συνέπειες του είναι όντως πια υπαρκτές για όσους ξέρουν πράγματα και καταστάσεις, μα και πάλι δεν μπορεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για το φετινό καλοκαίρι.
Απ’ όλα τα πιο πάνω, αυτό που είναι σημείο αναφοράς και που ποτέ δεν ήταν τόσο έντονο όσο το φετινό καλοκαίρι, αυτό που περιγράφει εύστοχα την κατάσταση στον Απόλλωνα, είναι ακριβώς η αβεβαιότητα του κόσμου, σε σχέση με την αξιοπιστία της διοίκησης Κίρζη.
Για πρώτη φορά, παρατηρείται μια ευρύτερη ανασφάλεια σε σχέση με τους χειρισμούς της διοίκησης.
Οι αλλεπάλληλες λανθασμένες αποφάσεις, η απώλεια της δυναμικής που δημιουργήθηκε με το πρωτάθλημα αλλά και το νέο γήπεδο, η επιμονή στο ίδιο μοντέλο διοίκησης και η προσπάθεια συγκάλυψης των γεγονότων με φτηνά επικοινωνιακά τρικ, έχουν πλέον κλονίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου, που διατηρεί μια στάση «ανήσυχης ησυχίας».
Δυστυχώς πια για τον Κίρζη, ούτε και ο ίδιος δεν μπορεί να καθησυχάσει τις ανησυχίες των Απολλωνιστών καθότι οι τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του, κρίθηκαν ως μη ικανοποιητικές
Επισημάνσεις του τύπου «υπερκαλύψαμε το κενό του Ρομπέρζ» ή ότι η επιστροφή Τόνιο, τον περασμένο Ιανουάριο θα είναι η λύση για το επιθετικό πρόβλημα, έχουν μάλλον αυξήσει, παρά μειώσει την ανασφάλεια των οπαδών του Απόλλωνα.
Ως προς τις επισημάνσεις του σχετικά με το μοντέλο των Άρη και Πάφου, ο πρόεδρος εκ των υστέρων αποδείχθηκε πέρα για πέρα λανθασμένος, καθότι οι δύο ομάδες, ακολούθησαν και ακολουθούν αντιστρόφως ανάλογη πορεία με αυτή του Απόλλωνα.
Το καλοκαίρι του 24’, ορίζεται ως το πρώτο επί εποχής Κίρζη, που ο κόσμος πια δεν προσφέρει την αλόγιστη εμπιστοσύνη του προς τη διοίκηση.
Η στήριξη του κόσμου προς το Νίκο Κίρζη, πλέον διακυβεύεται. Την είχε ακόμη και σε εποχές δύσκολες, μα πλέον δεν την έχει. Πλέον καλείται να την ξανά κερδίσει.
Με αυτοκριτική, αλλαγή πολιτικής και δουλειά χωρίς πολλά λόγια!!!
