Χρήστος Ζαβός
Σου έριξα το ιταλικό στον τίτλο μιας και λησμονεί το στομαχάκι μου μια πικάντικη πουτανέσκα με ταλιατέλες ή και λινγκουίνι, μη κολλάμε… ποδοσφαιρικά όμως ομολογώ ότι επειδή σταμάτησα να παρακολουθώ διεθνές ποδόσφαιρο λόγω της τοξικής εξάρτησης μου με το κυπριακό… είμαι εδώ και ακονίζω πέτρες μήπως και ανάψω φωτιά.
Είδα χθες τον Ιταλό και ένιωσα στο πετσί μου τον ποδοσφαιρικό πρωτογονισμό που βιώνω εδώ και μήνες. Με μπέρδεψε ο αθεόφοβος, αφού πλέον δεν γνωρίζω πως χρησιμοποιείται το Var, πότε παρεμβαίνει και τι ρόλο βαρά γενικότερα στην ροή του παιγνιδιού.
Στη δική μου μικρή σπηλιά, νόμιζα ότι το Var σου δίνει την ευκαιρία να πας να κατουρήσεις, να παραγγείλεις, να έρθει το delivery, να φας και στη χώνευση σου να συνεχίσεις να παρακολουθείς το ματς μη χάνοντας ούτε λεπτό.
Κυνηγώντας μαμούθ και δεινόσαυρους, θεωρούσα ότι το Var είναι ο διαιτητής και ότι το άτομο εντός του αγωνιστικού χώρου είναι η προέκταση του, που απλά έχει πόδια, χέρια και τρέχει από δω και από κει.
Φτιάχνοντας γούνα από τρίχωμα αγριοκάτσικου, νόμιζα ότι ο Var- ίστας παρεμβαίνει όπως και όποτε του καπνίσει, μη πολύ λαμβάνοντας υπόψη τι βλέπει και πως προσεγγίζει το ματς ο τύπος με την σφυρίχτρα μες στο γρασίδι.
Πίνοντας νερό από το κέρατο του αγριοκάτσικου, ήμουν πεπεισμένος ότι πιο πολύ μιλάνε μεταξύ τους μέσω του συστήματος της ενδοεπικοινωνίας διαιτητής με τους Varίστες παρά παίζεται ποδόσφαιρο.
Βγάζοντας κραυγές ζώου μήπως και βγάλω κανά ήχο της προκοπής, ήμουν χίλια τα εκατό σίγουρος ότι όταν μπαίνει ένα γκολ, το πιο πεντακάθαρο γκολ στην ιστορία του παιγνιδιού, θέλει τουλάχιστον κανά τρίλεπτο μέχρι να επιβεβαιώσουν στο Van του Var.
Μετά από το χθεσινό κατέρρευσε ολόκληρος ο πλανήτης μου. Και πιο φανατικός Απολλωνίστας, άρρωστος Ομονοιάτης, μουρλός Αελίστας, παθιασμένος Αποελίστας ή αφοσιωμένος Ανορθωσιάτης, θα συμφωνείς ότι άλλο πράγμα είδαμε χθες με το παλικάρι από την Ιταλία και τον συμπατριώτη του στο Van και άλλα βλέπαμε όλους αυτούς τους μήνες με τα δικά μας τα παιδιά.
Ανεξαρτήτως αν συμφωνείς με το αν ήταν καλός ή όχι, δεν έχεις επιλογή να πεις ότι είναι δύο παρόμοια πράγματα, η διαιτησία του Γκουίντα με του Βασίλη Δημητρίου για παράδειγμα.
Αϊσιχτίρ… θα τρελαθώ. Τόσο καθαρό χρόνο ποδοσφαίρου, ταλαιπωρήθηκε το ουροποιητικό μου σύστημα, καλά, καλά δεν τα είπαν μεταξύ τους τα Ιταλόπουλα, ούτε και ένα ciao δεν αντάλλαξαν σ’ αντίθεση με τους δικούς μας που επιχειρηματολογούν για το περιβαλλοντικό πρόβλημα του πλανήτη και τις αμερικάνικες εκλογές που θα γίνουν σε τέσσερα χρόνια μέχρι εσύ να κατουρήσεις, να πληρώσεις, να φας και να δεις την απόφαση τους για μια φάση.
Άμα θες κιόλας μπορεί να μιλάμε για την κόκκινη του Χούμποτσαν για ώρες. Ήταν, δεν ήταν, μάλλον soft, και γιατί έτσι και γιατί γιουβέτσι, ο Ιταλός πήρε την απόφαση, λανθασμένη ή όχι, σε πληροφορώ ότι εν έτει 2021, ο ποδοσφαιρικός πλανήτης σέβεται ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί με τις διαιτητικές αποφάσεις.
Εκτός αν μας πει κανείς φωστήρας από τους χιλιάδες ότι τον φέραμε από τα βουνά του Πιεμόντε ή τους κάμπους της Τοσκάνης για να βλάψει την Ομόνοια και να πουσάρει τον Απόλλωνα, καθώς η προ- γιαγιά του γεννήθηκε στη Γλάδστωνος και πριν ερωτευτεί τον προ-πάππου του λοχαγό Κορέλλι, ψήφιζε ΔΗ.ΣΥ πριν ακόμη τον ιδρύσει ο Γλάυκος Κληρίδης.
Ή ο αντίστοιχος άλλος φωστήρας, διαφορετικού χρώματος που αν έδινε κόκκινη υποθετικά μιλώντας στον Χ ή Ψ παίκτη του Απόλλωνα, θα μας έλεγε ότι ο Παπασταύρου έχει βγάλει τιμοκατάλογο ανά χώρα και ανάλογα ψωνίζει. Πήγε στην Ιταλία, πήρε μια Ferrari για τις βόλτες του, δύο Chianti για να βρέξει τον ουρανίσκο του και έναν διαιτητή για να έρθει Λεμεσό και να του δώσει τρεις βαθμούς.
Ευτυχώς δεν είμαστε όλοι έτσι. Βλέποντας χθες τέτοια διαιτησία, αφήνω τις πέτρες γιατί ανακάλυψα ότι έχει και αναπτήρες άμα θέλω να βάλω φωτιά, όπως ο Μπένσοπ του λόγου του που τορπίλισε το πρωτάθλημα.
