Θεόδωρος Τσιολάκης
Ναι υπάρχει ποδοσφαιρική δικαιοσύνη και αυτή αποδόθηκε από την περασμένη Κυριακή όταν η Ομόνοια Αραδίππου κέρδισε με 1-0 τον Ολυμπιακό και έκανε το άλμα ανόδου. Σήμερα τα «περιστέρια» κέρδισαν με 4-1 εκτός έδρας την Αγία Νάπα και εξασφάλισαν μαθηματικά την άνοδο τους στην Α’ Κατηγορία.
Μία άνοδος που χαρακτηρίζεται πέρα για πέρα ιστορική, καθώς η Ομόνοια έχει να βρεθεί στα «μεγάλα σαλόνια» από τη σεζόν 1995-96 και η αλήθεια 28 χρόνια ήταν αρκετά για ένα σωματείο ιστορικό και πάνω από όλα «καθαρό» και υγιές. Τα τελευταία πέντε χρόνια τη διοίκηση της Ομόνοιας Αραδίππου την ανέλαβε η «νέα» γενιά της ομάδας, με μπροστάρηδες τους Κώστα Χριστοφόρου, Δημήτρη Μακρή, Δημήτρη Πάτσαλο και εννοείται και κάποιους άλλους, έχοντας πρώτιστο στόχο τους την οικονομική ακεραιότητα του σωματείου, κάτι που ουδέποτε την έβαλαν σε κίνδυνο.
Με σωστή δουλειά και σταθερά βήματα η Ομόνοια Αραδίππου φέτος έκανε το άλμα, έχοντας μία ομάδα που ζήλευαν οι πάντες. Μια ομάδα που έβγαζε πάθος, θέληση, υγεία και ήταν οικογένεια. Μια ομάδα με νεαρούς εξελίξιμους παίκτες όπως οι Σακκά, Σιήκκης, Φώτη, Κουμπαρής, Ποντικός, Καρίμ Μεκκαουΐ, Νίκο Χαβέλκα, αλλά και έμπειρους παίκτες που γνώριζαν την κατηγορία όπως οι Θεοχάρους, Κύπρου, Κουρούπης, Αβραάμ, Καλλής, Τσιάμης και Ζερόμ. Ένας παίκτης που χρήζει ξεχωριστής αναφοράς είναι ο Κωνσταντίνος Ανθίμου, ο οποίος πέρσι ήταν στη Γ’ Κατηγορία με το Διγενή, αγωνίστηκε εκεί στο πρώτο μισό της σεζόν, κερδίζοντας άξια την μεταγραφή του στην Ομόνοια, την οποία βοήθησε αρκετά σκοράροντας σημαντικά τέρματα που έφεραν την άνοδο.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στον προπονητή, Ούγκο Μαρτίνς, ο οποίος ήρθε χωρίς «βαρύ» βιογραφικό, όμως το έργο του φάνηκε στο γήπεδο. Πήρε μία ομάδα που καλά-καλά δεν ήταν σίγουρη για την είσοδο στην πρώτη οκτάδα και τελικά την οδήγησε στην επιστροφή της μετά από 28 χρόνια στην Α’ Κατηγορία.
Τέλος κάτι που ειπώθηκε ξανά σε κείμενα μας, όμως αξίζει ξανά ξεχωριστή αναφορά είναι ο απλός, ο υπέροχος και ο ρομαντικός κόσμος της που εκπέμπει πολιτισμό. Στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, το στάδιο ήταν κατάμεστο έχοντας πάνω από δυόμιση χιλιάδες κόσμο, κάνοντας εκπληκτική ατμόσφαιρα. Αυτό όμως που κάνει αυτόν τον κόσμο ξεχωριστό είναι το γεγονός πως ποτέ του δεν άφησε την ομάδα μόνη στα δύσκολα, είτε έπαιζε παιχνίδι «ζωής και θανάτου» για παραμονή είτε έδινε ματς για άνοδο στα μεγάλα σαλόνια. Μπορεί τες δύο τελευταίες φορές που βρέθηκε η ομάδα της Αραδίππου κοντά στην Α’ Κατηγορία να μην τα κατάφερε, όμως φέτος όλα ήταν αλλιώς, ήταν η χρονιά της γιατί 28 χρόνια ήταν αρκετά, η ΟΜΟΝΟΙΑ ΑΡΑΔΙΠΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΞΑΝΑ!
