Χρήστος Ζαβός
Η Ομόνοια των πρώτων τριάντα λεπτών ήταν η μαχητικότητα του Ντιουνγκού, η κατεβασιά του Χαμάς, η φυσική δύναμη του Κουλιμπαλί, η ψυχραιμία του Νικόλα, η κινητικότητα του Μάριτς, το σταύρωμα του Εβάντρο στη φάση που ανοίγει το σκορ , το τσίμπημα του Σίμιτς στο δεύτερο γκολ, ο αιλουροειδής βηματισμός του Σεμέδο, το στρίψιμο της λεκάνης του Γιόβετιτς που στέλνει την μπάλα στα δίχτυα, , ο σπαραγμός του Λοΐζου που στο 25ο λεπτό βουτάει με πόδια και χέρια να σταματήσει την προσπάθεια του αντιπάλου.
Η Ομόνοια των πρώτων τριάντα λεπτών ήταν ηδονιστική, βγαλμένη μέσα από τα όνειρα του όποιου αποφάσισε να τοποθετήσει κατά τη διάρκεια της ζωής του πράσινο φόντο, πίσω από την ψυχή του!!
Το πρώτο γκολ, ωσάν το κύμα που ξεκινά, φουντώνει και σπάει πάνω στα ρηχά… ξεκίνησε από τα πόδια του Κουλιμπαλί, καταλήγοντας στου Λοΐζου, αφού η μπάλα πέρασε από τη μισή ομάδα, έως ότου φτάσει μες στην εστία του Μπέλετς.
Στο καπάκι, πάλι με συνεργασίες, πάλι από αριστερά, πάλι με παίκτη να έρχεται από πίσω, πάλι με σταύρωμα, πάλι με επιθετικό μες την περιοχή, πάλι μπροστά σε κενή εστία… η διαδικασία έμοιαζε εκστατική για τον καθένα που παρακολουθούσε την διαδικασία κεντήματος των παικτών του Αναστασίου!!
Και κει, που όλοι πίστεψαν, ότι η 7η του Δεκέμβρη, θα γίνει μέρα ιστορική , που θα θυμάται ο «Λαός» την απόλυτη επικράτηση πάνω στον «αιώνιο», οι γνωστές αμυντικές παθήσεις έκαναν την εμφάνιση τους, οι λανθασμένες μεταβιβάσεις έγιναν το κύριο χαρακτηριστικό της ανάπτυξης, η μια κακή απόφαση διαδεχόταν την άλλη, βάλε την κούραση και το θολωμένο μυαλό… η ηδονή μετατράπηκε σε απόλυτο ξενέρωμα.
Οι Νικόλας και Κουλιμπαλί έχασαν τον έλεγχο στην άμυνα, ο Ντιουνγκού δεν έκανε σωστή πάσα, ο Χαμάς ήταν ευάλωτος στα μετόπισθεν, οι εμπνεύσεις του Αναστασίου με Σίμιτς οκτάρι και Γιόβετιτς δεκάρι, δεν βοήθησαν μήτε τη μεσαία γραμμή, μήτε την επίθεση, ο Σεμέδο δεν είχε ανάσες και δεν κατάλαβε κανείς γιατί έμεινε για 90 λεπτά στο παιγνίδι… και τελικώς χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία, όχι μόνο να «σκοτώσει» τον αντίπαλο, μα και να καταγράψει τον απόλυτο θρίαμβο.
Καταστροφή δεν είναι, μήτε και κακό αποτέλεσμα. Μα οι συνθήκες έτσι όπως τις δημιούργησε η ομάδα, στην αρχή του ματς, ήταν τέτοιες που καμία σχέση δεν έχουν με το πως τελικά κατέληξε.
Τούτη η ισοπαλία έχει την γεύση της ήττας. Άμα όμως σκεφτείς το διπλό μες στην Πάφο, μπορεί να γλυκάνεις έστω και λιγάκι!!
