Χρήστος Ζαβός
Θα μπορούσε με σχετική άνεση να γραφτεί ένα κείμενο μέσα από το οποίο θα ασκείτο σκληρή κριτική, προς τον Αναστασίου και τα πεπραγμένα του ως προπονητής.
Θα ήταν δηλαδή ιδιαίτερα εύκολο, να καταγράψουμε τις ακατανόητες αποφάσεις και την αδυναμία του, να παρουσιάσει μια ανταγωνιστική ομάδα.
Είναι άλλωστε πασιφανές ότι ο Αναστασίου είναι μεν ο άρχοντας, μα δεν φαίνεται να τον ακούει κανείς. Όπως διαπιστώσαμε μέσα από τα τελευταία ματς, ούτε και οι παίκτες πια.
Αγωνιστικά δεν έχει να επιδείξει τίποτα. Η ομάδα είναι γενικώς χαμένη, αμυντικά χωρίς συνοχή, οι συνεργασίες από τα πλάγια δεν υφίστανται, η ανακατωσούρα στα χαφ προκαλεί γέλιο ενώ οι αλλαγές κατά τη διάρκεια των ματς παραμένουν ανεξήγητες.
Πότε ρόμβος, πότε Χριστουγεννιάτικα δέντρα, πότε ο Μπεζούς βασικός μετά από ένα χρόνο, πότε θυμώνει ο Γιόβετιτς και πότε «τιμωρείται» ο Χάμπος, πότε εξαφανίζεται ο Λοΐζου που μετά τον Σίμιτς περίμενες ότι θα στεριώσει … το χειρότερο δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό, αλλά με τ’ ότι η εικόνα που βγάζει η ομάδα είναι αυτή της διάλυσης.
Αγαπητέ πρόεδρε, dear president, το θέμα δεν είναι ο Αναστασίου, αλλά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάτι στον ορίζοντα που να μοιάζει ως ιδανική λύση. Αυτή τη στιγμή πιο ανησυχητικό μοιάζει η απουσία επαγγελματικής νοοτροπίας, παρά η κατρακύλα που έπιασε η ομάδα.
Η Ομόνοια που κατά την θητεία σας, ευαγγελιζόταν τον επαγγελματισμό και την τήρηση του οργανογράμματος, δείχνει να μην διατηρεί εκείνες τις δομές που την καθιστούν επαγγελματική.
Πως άλλωστε να λογίζεται ως επαγγελματική νοοτροπία, όταν ο βοηθός προπονητή της ομάδας, είναι συνάμα τεχνικός διευθυντής και προπονητής των U19 και προσελήφθη στην ομάδα, μετά από εισήγηση του σύμβουλου στρατηγικού ποδοσφαιρικού σχεδιασμού, που μετέπειτα διετέλεσε υπηρεσιακός προπονητής και στην πορεία κανονικός προπονητής;
Ανάμεσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα θέσεων και καθηκόντων που παρατηρείται εντός της Ομόνοιας είναι επίσης πασιφανές ότι απουσιάζει εκείνη η ηγετική προσωπικότητα που θα καθορίζει τις συνθήκες, διαχειριζόμενος καταστάσεις.
Ενδεχομένως τούτη η απουσία, ενός δηλαδή ατόμου, που θα όριζε την λειτουργεία του ποδοσφαιρικού τμήματος, να είναι και ο λόγος που η Ομόνοια εδώ και τέσσερα χρόνια δυσκολεύεται να διεκδικήσει αυτό που κατέκτησε το 2021.
Προκαλεί λύπη και την ίδια ώρα μεγάλη απορία, πως τούτη η ομάδα έχοντας 11000 σίζον τίκετ, ακριβά συμβόλαια, ευρωπαϊκές συμμετοχές, πωλήσεις παικτών, διοικητική σταθερότητα, καθοδηγούμενη από ένα πρόεδρο με κύρος καταφέρνει να παραμένει θεατής, βγάζοντας εικόνα διάλυσης.
Πια το ζήτημα δεν είναι αν θα πορευτεί ή όχι με τον Αναστασίου. Στο κάτω, κάτω ας επιλεγεί ο Γιόβετιτς για να ηγηθεί, μιας και δημόσια δείχνει να έχει περισσότερη ισχύ από τον προπονητή του.
Αγαπητέ, πρόεδρε, μέγα ζήτημα για την Ομόνοια και για εσάς που την διοικείτε είναι πλέον η ξεκάθαρη αναγκαιότητα να ανασυγκροτηθεί ένα πρότζεκτ πάνω στο οποίο θα χτιστεί η νέα Ομόνοια. Και ποδοσφαιρικά, ενδεχομένως και διοικητικά!!! Με ανάληψη ευθυνών και σωστή επιλογή συνεργατών.
Με ισχυρές προσωπικότητες, ικανές να διεκπεραιώνουν τα καθήκοντα τους, εμπνέοντας και συνάμα επιβάλλοντας την κουλτούρα του επαγγελματισμού!!
Η διαχείριση της αγωνιστική κρίσης που διανύει τώρα η ομάδα είναι μεν ένα σοβαρό μέτωπο το οποίο καλείστε να αντιμετωπίσετε, μα πολύ πιο σοβαρό είναι επιτέλους να ξεκινήσει η προσπάθεια αναδιοργάνωσης του ποδοσφαιρικού τμήματος, που θα ξανά δημιουργήσει μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ του κόσμου, της ομάδας και της διοίκησης!!!
Κατά τ’ άλλα κύπελλο, ας το πάρουν οι παίκτες με σωστή καθοδήγηση και κυρίως αποδίδοντας τους τις ευθύνες που τους αναλογούν!! 270 λεπτά είναι!!
