Ομόνοια: Είναι πραγματικά κρίμα να το ξαναζήσει

Η Ευρωπαϊκή θετική πορεία για την Ομόνοια στην τρέχουσα σεζόν είναι τώρα ένας στόχος άνευ αντικειμένου.

Προφανώς η Ομόνοια δεν άξιζε τη βαριά ήττα, αλλά δεν μπορεί να λεχθεί το ίδιο για τον αποκλεισμό γιατί από τα 180 αγωνιστικά λεπτά που παίχθηκαν στο χορτάρι ο αντίπαλος ήταν καλύτερος, ανεξαρτήτως αν η Ομόνοια έχει δίκιο να φωνάζει για τη φάση του πέναλτι και την αποβολή του Κούσουλου.

Η Ομόνοια στα πέντε επίσημα ματς που έχει παίξει στη φετινή σεζόν, δεν έχει πείσει ούτε τον πιο καλοπροαίρετο οπαδό της ότι θα είναι καλύτερη από πέρυσι. Όλοι βλέπουν ότι η ομάδα επιβάλλεται να εμβολιαστεί με παίκτες διαθέτοντες την ποιότητα να την οδηγήσουν σε πορεία διεκδίκησης τίτλου. Ουχί μόνοι τους βέβαια, αλλά σε συνδυασμό με το υπάρχον υλικό, με τη χημεία που σταδιακά επέρχεται. Μέχρι στιγμής οι παίκτες που έχουν έλθει δεν έχουν πείσει ότι είναι σε θέση να ανεβάσουν την ομάδα. Ούτε και ο γνώριμος μας Γουίλι Σεμέδο, που δείχνει ακόμη να ψάχνεται στο νέο περιβάλλον.

Οι Σενού Κουλιμπαλί, Μαρκίνιος Σιπριάνο Γουίλι Σεμέδο και Βέλικο Σίμιτς είναι για την ώρα παγιδευμένοι σε ρηχά νερά.  Όσον αφορά στους αριθμούς, έχουμε τα εξής:

Σενού Κουλιμπαλί: 4 συμμετοχές στη Ευρώπη ως βασικός με 337’ χρόνο συμμετοχής και ένα 1 γκολ.
Μαρκίνιος Σιπριάνο: 2 συμμετοχές τη μια ως βασικός (115’ χρόνος συμμετοχής).
Γουίλι Σεμέδο: 4 συμμετοχές όλες ως βασικός ( 340’ χρόνος συμμετοχής).
Βέλικο Σίμιτς: 4 συμμετοχές 1 ως βασικός , (125’ χρόνος συμμετοχής).
Όλοι πλην του Σέρβου έπαιξαν και ενενήντα λεπτά στο ματς του Σούπερ Καπ με το Σίμιτς να παίζει οκτώ λεπτά ως αλλαγή.

Αυτά για την ώρα, με την ομάδα να φωνάζει για ενίσχυση - τα επί χόρτου πεπραγμένα συνεχίζουν να μη δικαιώνουν τις δηλώσεις που έγιναν πρόσφατα- και να κάνει τη Δευτέρα πρεμιέρα στο πρωτάθλημα, ενώ ο κόσμος δικαιολογημένα βρίσκεται σε βαθύ προβληματισμό.

Είναι πραγματικά κρίμα να ζήσει και φέτος η Ομόνοια αυτό που έζησε πέρυσι. Γιατί το σκηνικό που βιώνει στην πτυχή της ενίσχυσης δίνει μέχρι τώρα, όπως και πέρυσι, αλλά με άλλο σενάριο, την αίσθηση της αναποτελεσματικότητας. Κάθε καλοκαίρι η ίδια ιστορία;