Χρήστος Ζαβός
Άμα μου έλεγες να πάω γήπεδο, πληρώνοντας, απλά και μόνο για να δω την πάσα του Μπέζους στον Κακουλλή, στη φάση του πέναλτι, θα δεχόμουν μετά χαράς.
Μπασκετική πάσα, μην σου πω και American football, κίνηση χορευτική αφού χρησιμοποιεί το κουντεπιέ, απόδειξη ύπαρξης υψηλού δείχτη αντίληψης, αριστοτεχνικά εκτελεσμένη με γεωμετρική ακρίβεια, κόβοντας το γήπεδο στα δύο… γαμώ την τρέλα μου μπορώ να γράφω γι’ αυτή την πάσα μέχρι αύριο.
Εάν ο κόουτς καταφέρει και μας παρουσιάσει ένα Μπέζους όπως τον είδαμε τούτες τις εφτά μέρες, τότε η συζήτηση τίθεται σ’ ένα άλλο επίπεδο. Θα μιλάμε για το φαινόμενο Μάτζικ Μπέζους.
Σκέτη απόλαυση… και ας θέλω να χρησιμοποιήσω άλλη λέξη αντί της «απόλαυσης» αλλά φοβάμαι τους σεμνότυφους του διαδιχτύου.
Και να ήταν μόνο αυτή; Χθες ο Μπέζους έδωσε κυριολεκτικά show. Εμένα μου θύμισε ένα παλιό ίνδαλμα της δεκαετίας του 80’, τον Τζόνσον.
Ότι για τους Lakers ο Magic Τζόνσον, έτσι και ο Μάτζικ Μπέζους για την Ομόνοια. Show και αποτελεσματικότητα, τα έκανε όλα χθες.
Χθες όμως και την προηγούμενη εβδομάδα. Κατά τ’ άλλα δεν άλλαξε κάτι για μένα σε σχέση με την περασμένη εβδομάδα. Ο Μπέζους εξακολουθεί να είναι ερωτηματικό για τη φετινή Ομόνοια, ως προς την σταθερότητα και συνέπεια στην απόδοση του.
Εάν ο κόουτς καταφέρει και μας παρουσιάσει ένα Μπέζους όπως τον είδαμε τούτες τις εφτά μέρες, τότε η συζήτηση τίθεται σ’ ένα άλλο επίπεδο. Θα μιλάμε για το φαινόμενο "Μ΄άτζικ Μπέζους". Και ως τέτοιο προκαλεί προεκτάσεις.
Αρχικά επιδρά στην απόδοση των επιθετικών. Εάν δηλαδή ένας στράικερ έχει ένα τέτοιο Μπέζους από πίσω του και δεν καταφέρει να σκοράρει, τότε κούνια που τον κούναγε. Δεν είναι τυχαία η στήριξη που έλαβε ο Κακουλλής από τον ίδιο τον Μπέζους. Ο Κακουλλής χρειάζεται βελτίωση σωματική, αγωνιστική και κυρίως ψυχολογική αλλά και πνευματική, καθότι η παρουσία του Ουκρανού λειτουργεί σαν μονάδα αξιολόγησης στράικερ. Η ύπαρξη του ξανθομάλλη χαφ για τους στράικερ της Ομόνοιας, ίσως και τους εξτρέμ αν συνεχίσει έτσι, μοιάζει ευλογία και κατάρα μαζί.
Από κει και πέρα, το φαινόμενο Μάτζικ Μπέζους επιβαρύνει και το έργο της ομάδας του προγραμματισμού. Εάν δηλαδή η Ομόνοια διαθέτει μια τέτοια πηγή δημιουργίας και δεν καταφέρει να την πλαισιώσει με παίκτες που θ’ αυξήσουν την ισχύ της, τότε παν κόντρα στους νόμους της φυσικής.
Αν δεν αποκτηθεί ένας παίκτης με ικανότητα στο σκοράρισμα που μπορεί να κτυπήσει στο χώρο, φεύγοντας και δύο μέτρα πίσω από τον αντίπαλο, τότε μιλάμε για το έγκλημα των εγκλημάτων. Σκέφτηκα τον Γκιέ, Γκιέ,…ας είναι όμως. Να έχεις τον Μάτζικ Μπέζους και να μην επιχειρήσεις να προσθέσεις έναν τέτοιο επιθετικό είναι ωσάν και είσαι από το Κατάρ και ασχολείσαι με την αιολική ενέργεια. Μιλάμε για τεράστια μαλακία.
Όπως και να έχει, ας αφήσουμε το φαινόμενο Μπέζους και τις επιδράσεις του, και πάμε παρακάτω.
Νιώθω ότι και φέτος υπάρχει μια σχετική αρνητική ενέργεια, ιδιαίτερα προς κάποιους παίκτες. Είναι κρίμα και άδικο να τα βάζεις με τον Λοίζου και τον Κακουλλή ακόμη και με τον Λάγκ ή τον Κασαμά . Οι δύο πρώτοι είναι δικά σου παιδιά και χρίζουν ιδιαίτερης φροντίδας, ο Λάγκ δεν είναι στα καλά του αλλά πήρε πρωτάθλημα ως βασικός πριν από δύο χρόνια ενώ ο Κασαμά για μένα είναι τεράστια παικτούρα και νομίζω ότι ο «Γάτος» και σ’ αυτόν θα πετύχει.
Κατά τ’ άλλα το χθεσινό ματς επανάφερε την κανονικότητα. Κανένας Χάνι ή Αλλάχ δεν υπήρχε στην επίθεση, οι τρύπες της άμυνας στο Αζερμπαϊτζάν μπαλώθηκαν, ο Κουλιμπαλί έγινε και πάλι Κουλιμπαλί και όχι Αλαμπί, η ομάδα έδειξε πιο δεμένη και πιο σοβαρή από τη μέση και πίσω, ενώ από τη μέση και μπροστά πρόσφερε θέαμα. Γενικώς τοποθέτησε την Καμπάλα στην πραγματική της διάσταση.
Για να γίνουν όμως αυτά, ο αγαπημένος «Γάτος» προέβη σε τρεις διορθωτικές κινήσεις στην ενδεκάδα. Λέζιακς αντί Σιπριάνο, Μπασιρού αντί Κούσουλου και βλέποντας το βάθος που δημιουργεί η άμυνα της Καμπάλα, Κακουλλής αντί Καρίμ.
Πέτυχε σ’ όλα. Μεταξύ μας είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα η εξέλιξη του διδύμου Λέζιακς- Σεμέδο στ’ αριστερά, ενδιαφέρουσα είναι επίσης η συνύπαρξη Μπασιρού και του ανανεωμένου φέτος Κασαμά, ενδιαφέρουσα είναι επίσης και η αποτελεσματικότητα της ομάδας στις στημένες φάσεις… και μιας και μιλήσαμε στυλιστικά την προηγούμενη εβδομάδα (δες εδώ) ενδιαφέρουσα είναι και η «πράσινη» με τις χρυσαφιές παρεμβάσεις.
Από κει και πέρα για την απώλεια ενός παίκτη τύπου Εράκοβιτς, ως προς τη φιλοσοφία εννοώ, για το ενοχλητικό ερωτηματικό στα δεξιά της άμυνας, για τον πως θα κολλήσει τον Σίμιτς, για την ασφάλεια που νιώθουν οι Ζαχαρίου, Χάμπος, Παναγιώτου, Λοίζου και Κακουλλής αλλά και άλλοι μικροί που έρχονται από πίσω με τον Σοφρώνη, αλλά και για τη συνολική αλλαγή του «Γάτου», θα τα πούμε μια άλλη φορά.
Προέχουν οι Βίκινγκς…
